Üstüme yaðmur yaðdý
Kafama, yüzüme, ellerime
Dolu dizgin
Uzun uzun yaðdý.
Þemsiyemi açmadým,
Kafamda delik açtý
Ýçime girdi
Her yerime yerleþti
Aklýma, yüreðime, hayallerime
Beni çepeçevre sardý.
Alýþtým sonra
Bir de kuyu açtým
Biriktirmek için damlalarý,
Yaðmur beni anlamadý
Yaðmayý býraktý.
Çýlgýna döndüm
Senden hoþnuttum dedim,
Ben deðilim dedi
Sensiz kururum, çatlarým dedim,
Banane dedi
Bu sözler kulaðýmda yankýlandý.
Býrakma, gitme dedim,
Artýk yanýmda deðildi

Susuz kaldým,
Yüzüm soldu,
Titredim
Buharlaþtýkça bende býraktýðý damlalar
Derin boþluklar açtý içimde,
Dolduramadým o büyük boþluðu,
Hayatýn anlamýndaki yerim boþaldý.

Bir umut haykýrdým yaðmura
Belki tekrar yaðar diye,
Beni aþaðýlar gibi bir bakýþ attý.
Bu bakýþ yüreðime çarptý,
Beynimi sarstý.

Gerekli tavrý gösteremedim.
Yüreðim,
Merkezi deðiþen bedenim,
Ve içimde bir yerlerde gizlenen beynim
Uygun bir koalisyon deðildi.
Gerekli kararlarý alamayan
Her þeyi kötüleþtiren
Berbat yönetimiyle beni enkaza çeviren iktidar
Savrulan umutlarým
Ve içimdeki derin boþluklardý.

Sonralarý öðrendim
Yaðmurun konuþlandýðý yerin
Deforme olmuþ bir sünger olduðunu
En acýsý da bu oldu
Ýyi biliyordum çünkü o süngeri
Ve onla tuvalet bile temizlenmeyeceðini

Yeni yeni dolduruyorum
Ýçimdeki derin boþluklarý
Özeniyorum ki saðlam olsun
Yýkamamalý hiç bir güç
Ne boþ çýkan bir umut,
Ne de yapayalnýz kalmak þu dünyada
Hafif olmamalý bu kez
Sýcakta buharlaþacak kadar,
Ýnce olmamalý
Rüzgarla savrulacak kadar,
Ve nankör olmamalý
Beni terkedecek kadar

Hala yer yer boþluklar olsa da içimde
Beynim tek baþýna iktidar
Ve ben umutluyum bu kez doðacak güneþten
Hemen yarýn güneþi vadetmese de beynim.
Malum, bir enkazdým o beni aldýðýnda
Ama diyor ki beynim
“Umut yeþerdi artýk
Her þeyi güzel yapmak için,”
Ve ekliyor hemen:
“Çok çalýþmak lazým,
Zafer sarhoþluðu yakýþmaz bize
Ki hala yer yer boþluklar var içimizde”
Ve tembihliyor bana:
“Sen sünger deðilsin ki yaðmur içesin,
Çölde deðilsin ki kuruyasýn,
Yok düþünmenin gereði
Aç gerektiðinde þemsiyeni!”