Türkiye'nin içerisine düþmüþ olduðu yozlaþmayý herkesin kabul edip, bunun neden sonuç iliþkileri her siyasi çevre tarafýndan belirlenip acilen çözümler üretilmesi gerekir. Çünkü oluþan ahlak çöküntüsü yakýn bir dönemde büyük yýkýmlara sebep olacak türdendir.
Artýk mýzrak çuvala sýðmýyor. Devlet ve toplumdaki ahlaksýzlýklar ayyuka çýkmýþ durumda. Buna raðmen devletin askeri ve maddi varlýklarýný kendi özel sermayesi gören gerici diktatör zihniyetler, hiçbir þey yokmuþ havasý yaratarak, son çöküþ zilinin çalmasýný beklemektedirler.
Örneðin Türkiye'de siyasal, sosyal, ekonomik, saðlýk, eðitim, din, kültür ve ahlaki temel yapýlarda yozlaþma ve çürümüþlüðün kirletmediði kurum ve birey kalmamýþ durumda.
Bunun en büyük sorunlusu maddi ve askeri güce tapýnan kültürsüz bürokratik Nihilist elit sýnýflan baþkasý deðildir. Zamanýn ve uluslararasý güçlerin kendilerine sunduðu imkanlardan yaralanarak her þeyi çok iyi yönettiklerine inanmaktadýrlar. Halbuki bilimsel demokratik eðitim ve kültürden sürekli uzak durulmasý, ülkenin tüm deðerlerini bitirmiþtir.
Türkiye'deki kültürsüz nihilist bürokratik elit sýnýf kendilerine o kadar güvenmiþlerdir ki, emirleri altýna girmeyen herkesi cahil, geri, düþman ve hain görüp, taklitçi demokrasicilikle adeta kendilerine sevdalanmýþlar.
Biraz hümanizm ve bilimden nasiplenmiþ olunsaydý, yaklaþýk yüzyýldýr yönetilen bir toplumun ufkunda, insanca yaþanacak sistem rahatlýkla inþa edilebilirdi. Türkiye'de tam tersine güç ve yararcýlýða (Faydacýlýk) tapýnmacýlýk, kendine benzetmeye çalýþtýðý uzuvlarýn bile baþlarýna çullanacaðýný akýl edemeyecek kadar kültür yoksunudurlar.
Özeti verilmeye çalýþýlan yapýnýn Atatürkçü anlayýþ olduðunu herkes bilmekte. Bu yapýyý temel felsefi metotlarla anlamlandýrmak hiçbir þekilde mümkün deðildir.
Mevcut yapý, yaþama ve yaþatmaya sadece Nihilist yararcýlýktan bakýp, maddi güç ve iktidarcýlýk her þeyleri olmuþtur. Nihilizm ile Kemalizmin baðýný þu þekilde somutlaþtýrabiliriz.
Nihilizm; kýsa ve açýk ifadeyle hiçlik ya da yokçuluk demektir. Bu felsefi anlayýþ dünyada var olan tüm olgu ve deðerleri yok sayýp, sadece yararcý ve bilimsel usçuluktan bahseder. Buna raðmen yararcý bilimsel usçuluk doðru ve temel bir somutluða oturmuþ deðildir.
Evren ve dünyadaki realiteyi, insan aklýnýn ortaya çýkardýðý nesnel ve öznellik taþýyan yaþamsal deðerleri yok sayan Nihilizm, insaný perspektif ve düþünce yoksunu býrakmakta. Kemalizm de ayný þekilde yönettiði toplumu tamamen düþünce ve perspektiften yoksun býrakýp, yararcý ve þekilcilik en büyük ilkesi olmuþtur.
Nihilist felsefi anlayýþ var olan tüm somut ve soyut olgularý hiçlikle yorumlarken, insanýn var ettiði üst ve alt ahlaki yaþam gerçekliðini temellendirme gereði duymaz.. Her olaya yararcý us pencereden bakmakla, doða, insan ve insanýn ölçümleme mantýðýný adeta öldürmektedir.
Öncelik Nihilizm bir düþünce akýmý olarak baþta varoluþsal (Ontoloji) açýdan kendisini inkar eden bir pozisyona düþmekte. Çünkü doða ve insan varsa, düþünce vardýr; düþünce varsa, maddi ve manevi sorular cevabýný aramayý sürdürür. O zaman yaþamsal deðerlerin buna baðlý geliþimini görmemezlik, olumsuzluða tapýnmacýlýk anlamýna gelir..
Maddenin fiziksel ve tepkisel enerji geçirgenliði, biyolojik düþünsel insaný var ettiði gibi, diyalektik sürekli deðiþim, birbirine baðlýlýk, zýtlýk ve birlik ilkesini görmeden dünya ve insanlýk asla yorumlanýp tarif edilemez.
Diyalektik bilimsel ilkelerden uzak, sýrf yararcý bilimsel usçu yaklaþýmla her þeyin özgünlüðünü yok saymak, deontolojik insan aklýný öldürmektir. Ýnsan bilincinin silinmesi ya da dikkate alýnmamasý, mekanik varlýklar þeklinde her þeyin birbirine karýþtýðý kaotik bir yaþamdýr ki, buna yaþam anlamý bile yüklenemez.
Doða ve insan unsurunun birçok olumsuzluðuna raðmen, sürekli çeþitlenip deðiþerek varlýðýný sürdüren insan bir realiteyken, bunu nihilist tek düzeci düþüncenin olumlamasý elbette beklenemez.
Hiçbir þekilde özel yönlendirme olmadan bile, Ýnsan doða olgusu ve düþünce yapýsý evrendeki varoluþsallýðý (Ontolojik) sorgulayarak, etik deðerler bütününe ulaþmayý sürdürür. Bu da madde insan, insan siyaset, siyaset ahlak, ahlak iktidar yönetim þeklinde her varlýk, zýtlýk ve birlik ilkesiyle yaþamda yerini bulur.
Bilinçli veya bilinçsizce Nihilizme takýlýp kalmýþ anlayýþlar, doðal olarak kendisini de yok sayar ki, o zaman maddi ve manevi varlýklardan yararcýlýk beklemekte otomatik olarak anlamsýzlaþýr. Demek ki doðru felsefi etik deðeri olmayan her yaracý ve ussal bakýþ açýsý, hastalýklý ya da mekanikleþmektir.
Bu temel açýklamadan yola çýkarak Kemalizmin Nihilizm bataklýðýna nasýl ve hangi noktalarda düþtüðünü ise þu þekilde açýklayabiliriz.
Her þeyden önce Kemalizm zaten bir düþünce biçimi deðildir. Elde etmiþ olduðu ya da kendisine tanýnan olanaklarý, içgüdüsel yararcý ve usçu anlayýþla, maddi manevi tüm deðerleri kullanma yeteneðinden baþka bir aksiyona sahip olmamýþtýr. Özellikle tüketilen bu deðerlerse maddi, dil, din, bilim, kültür, sanat ve özgür yaratýcýlýktýr.
Bir sistem ya da yapý, ilk oluþumundan itibaren her ne kadar temel felsefelerden uzak þekilde var olsa da, ilerleyen süreçte bunu bilimsel felsefeden mutlaka birisine dayandýrmasý gerekirdi. Ancak Kemalizm tam anlamýyla metafizik ve materyalizm olmadýðý gibi, her þey görünüp esasýnda hiçbir þey olmuþtur.
Atatürkçülük; temel felsefeleri her zaman reddedip bunun yerine Cumhuriyetçilik, Laiklik, Milliyetçilik, Devletçilik, Ýnkýlapçýlýk, Halkçýlýk, Ýslamcýlýk ve Modernlik gibi kavramlarý, bilim dýþý yararcý us penceresinden ele almýþtýr.
Her akla gelen kavram ve yaþam biçimini devþirip, ne zaman ve hangisine ihtiyaç duyarsam onu kullanýrýmcý basit yaklaþým, teorisiz ve geri zihniyetlerin iþidir. Bir toplum uzun yýllar böyle bir karmaþayla asla yönetilemez.
Sahiplenilen ilkelerin hepsi birbirine taban tabana zýttýr. Bunlardan zaman ve þartlara göre yararlanabilmek, sadece bilimsel materyalist felsefenin demokratik sentezleme ilkesiyle mümkün olur.
Materyalizm ve metafizik felsefeye karþý olduðunu söyleyip, diðer taraftan devlet ve toplumsal ilke olarak sürekli teokratik anlayýþý yüceltmek, bilgisizlikle dahi tarif edilemez. Birbirine zýt ýrkçý, dinci, modern, laik ve sosyal yararcýlýk saðlamak, ancak faþist diktatörlüklerde görülen dayanýþmacýlýktýr.
Bilindiði üzere her felsefenin kendine göre ileri ya da geri bir ahlaki ölçüsü vardýr. Bunu bilimsel sentez ve evrensel ahlak deðerleriyle buluþturmadan, sýrf yararcý ve usçuluða dayanarak yaþatmak kaos, karmaþa ve faþizm uygulamadan mümkün deðildir.
Yararcý Nihilist anlayýþý en fazla tetikleyen kavramlarsa milliyetçilik, (Irkçýlýk) paternalist devletçilik ve dincilik en baþta gelir. Çünkü idealist felsefi kavramlar olan bu yapýlar, kendisinin farklý düþüncelerle sentezlenmesine ilkesel ve düþünsel olarak her zaman karþýdýr.
Böylece olumluluk taþýyan tüm kavramlar iþlevsizleþip yok olurken, yerine demokratik düþünce icat edecek bilgi birikim, kültür ve amaçtan uzaklýk, sürekli kaos, karmaþa ve çatýþmalara neden olmuþtur.
Doksan beþ yýldýr Türkiye'de kaos, karmaþa ve çatýþmalarýn bitmemesinin nedeni bu deðil midir? Bunlarýn hepsi Kemalizmin teokratik nihilist ve paternalist yüce devlet anlayýþýnýn bir ürünüdür. Özgür birey, serbest düþünme yöntemi, kültür ve renklilikten korkmak, adeta fobiye dönüþtürülmüþtür.
Bu yüzden Kemalizm Nihilist yapýsýyla eskiden var olan idealist deðerlerle birlikte, batý modernizmini devþirmeci ve taklitçi þekilde kullanarak bugüne gelmiþ olsa da, artýk bunlarý kullanacaðý imkan ve olanaklar tamamen bitmiþtir.
Çünkü Nihilist anlayýþla her þeyci ama hiçbir þey þeklinde kullanýlan deðerler, idealist sað ve dinci zihniyet tarafýndan daha açýk, net ve çekincesiz yüceltilmekte.
Bunun farkýnda olan Kemalizm, idealistler kadar net bir dünya görüþüne sahip olmadýklarý için, hiçbir alternatif üretemeyip yok oluþunu beklemektedir. Ve tarihten tamamen silinmesi an meselesi.


Cemal Zöngür