Ýnsanýn kendini var etmesi, gerçek benliðine ulaþmasý geçmiþten günümüze kadar üzerinde konuþulan, tartýþýlan bir konu olmuþtur. Ýnsan maddesel olarak görüntüler dünyasýnda yer alýr. Fakat boyunun, aðýrlýðýnýn, kolunun, bacaðýnýn ötesinde bireyin var olmasý, bulunduðu çevrede kendini gösterebilmesi görüntünün ötesinde bir durumdur. Diðer canlýlardan farklý olarak akýl sahibi ve düþünme yetisi olan insan peki bunu nasýl gerçekleþtirir?
     Paul Coelho’ nun “Simyacý” adlý romanýnda Santiago, gördüðü bir rüyanýn ardýna düþen genç bir çobandýr. Rüyasýnda Mýsýr Piramitleri’ne giden genç orada bir hazine bulur. Fakat hazinenin ne olduðunu bilmez. Santiago henüz küçük yaþlarda dünyayý tanýmayý ve gezmeyi hayal etmektedir. Nitekim yaþadýðý çevreyi de koyunlarýyla geze geze bütün özelliklerine kadar tanýmýþtýr. Fakat artýk farklý yerler görmek istemektedir. Rüyasýnýn da etkisiyle bu durumu ailesine açar ve koyunlarýný da alýp baþka yerler gezmeye baþlar. Yolculuðu esnasýnda bir Çingene ile karþýlaþýr. Çingene Santiago’nun el falýna bakar ve onu Mýsýr Piramitleri’nde bir hazinenin beklediðini söyler. Fakat hazinenin yüzde onunu kendisine vermesi için Santiago’dan söz ister. Yoluna devam eden genç bu kez bir kral ile karþýlaþýr. “Bir þeyi çok istersen eðer Evrenin Ruhu sana yardým eder.” diyen kral da genci Mýsýr Piramitleri’ne yönlendirir. Belki de bunlar birer iþaretti genç için kim bilir..? Yaþanan olaylar silsilesinden anlaþýlan tek þey vardýr; Santiago hiçbir zaman oraya gitmekten vazgeçmez. Çünkü onu oraya çeken bir güç vardýr ve o bunun farkýndadýr. Çoban olarak çýktýðý bu yolculuðun sonunda Santiago Evrenin Ruhu’nu ve varlýðýný her zaman hissettiði Evrenin Dili’ni çözmüþ, kendi varlýðýnýn ve benliðinin farkýna varmýþ mutlu biridir artýk. Çünkü o arzuladýðý, yapmak istediði eylemlerin peþinden koþmuþ ve bunlarý gerçekleþtirmiþtir. Yani O, olmak istediði kiþi olmuþtur.
     Düþünen, yaþamýnda gerçekleþtirmek istediði durumlar, eylemler olan her birey bir Santiago’dur. Santiago yýlmadan, korkmadan, bu yolda önüne çýkan engellerin üstesinden gelerek isteðini gerçekleþtirmek istemiþtir. Sonunda mutlu bir birey olmuþtur.
     Mutlu bir birey… Ýþte var olmanýn göstergesi mutluluktur. Bir yaðmur damlasý için mutluluk, sonsuz mavilikten topraða inerek canlýlara yaþam kaynaðý olmasý, kitap kurdu bir insan için mutluluk bitirdiði bir kitaptan aldýðý haz, bir kuþ içinse mutluluk belki de baharýn gelmesiyle aðaç dallarýna konarak þarký söylemesidir.
     Ýnsan yaþadýðý zaman diliminde mutlu olduðu sürece vardýr. Çünkü var olmanýn meyvesidir mutluluk…