El manalý bu yeni düþünce zemini kurnazlar eliyle bilerek söylemdi. Ve kolektifi düþünce dýþýnda fikir yürütmemiþ olan kiþileri de, bilerek yanýltmaydý. Muvazaalý durum; kâh muvazaayý ortaya koyan kiþinin kendi içinde kendi kendisiyle muvazaa olan durumuydu.

Kâh dýþ ortama doðru söyleyiþti. Bu vaatçi söylemler geliþmiþ ortam yansýmasýný kendisine fikren bir danýþma yaptýlar. Ortaya konan bu muvazaalý durumlar (danýþýk durumlar) ortamýn kiþileri dediðimiz öznelerini aldatmaydý. Bu söyleyiþ zýmnen söyleyenin üzerine yüklemdi. Bu söyleyiþ söyleyen üzerinde bu yüklemle söyleyeni El yapmanýn söylem gücüydü.

El mutlak muvazaaydý. Bu mutlak muvazaa ile üretimi, üretim iliþkilerini, üretim hareketini, emeði ve emek gücünü yok sayýyordu. Nasýl yok sayýyordu? Üretilenleri; üretim gücünü; üreten iliþkiyi; üretim hareketini, emeði ve emek gücünü “El’in malý mülkü ve dilemesi” saymakla yok sayýyordu. Bu yok sayýþ üzerinde kolektif olan üretim gücü; kolektif ürünler ve kiþinin çalýþmasý olan emek güçlerinin kiþilerle olan baðýntýsýný yok sayýyordu.

Tüm bunlarý kolektif bilinci aldatmak için yapýyordu. Üreten gücünüz olmadan iradenizin de olamaz olacaktý. Kiþilerin tüketen ve saðlayan gücü kolektif oluþtan yansýyordu. Somuttu. Oysa El’in gücü düþünce oluþtan, fikir olarak söylenmekten yansýyordu. Soyuttu.

Düþünceyi söylem yapan düþünce sahipliði, soyut irade oluyordu. Soyut iradenin sahibi El oluyordu. Böylece El, iradesi varmýþ; iradeliymiþ gibi davranmaya baþladý. Bu yanýlsamaydý. Bu illüzyondu. Bu; bu tarz düþüncelere kapýlýþla düþünsel büyülenmeydi. Büyülenmeyi bencilliðinize seslenen rýzk verme rýzktan yoksun býrakma gibi söylemiyle pekiþtiriyordu.

Kiþiler farkýnda olmadan bu söylemleri kolektifin yansýmasý eþliðinde kendilerine anlama ediyorlardý. Soyut olan yeni El, eski ve somut olanla anlaþýlýyordu Yani El somut kolektif yapý olan ilahla anlaþýlýr oluyordu. Söyleyen El, kolektif belirim olan somut etkili kavrayýþa yapýlan bindiriþin modülasyonuyla anlaþýlýyordu. Yani dinleyen, inanan algý; söyleyeni kolektifin yerine koyuyorlardý. Bu durum da El’in yapmadýðý þeyleri yaptým demesiyle; Bu durum kolektifle El’in nispi muvazaa oluþunu gösteriyordu.

El'in muvazaa üzerinde mutlak kýldýðý durum; kendi mal mülk sahipli oluþunun zenginliðiydi. Ve zenginliðinin kaynaðý olan sömürüyü devamlý yapmaktý. Bu sürekli oluþu deðiþmezlik ilkesi olarak söylemesiydi. Yani zenginlik ve fakirlik El’in öncel belirlenimi olmakla deðiþmez bir takdiriydi.

Bu deðiþmezlik tanýsý mutlak muvazaaydý. Mutlak danýþýlan olmakla spekülatif bir referans deðeriydi. Spekülatif olaný da sizin, gerçekler sanmanýzdý. Gerçek sandýðýnýz El ile istiskal edilip (susturma-konuþamaz edilip); El ile aldatýlmaydý. El yalan söylemek; sömürmek için vardý. El sizin tarafýnýzda sizin yalanýnýzý söyletmek için vardý. El, kolektif olaný sizin El sanan bu “yanýlsamanýzla” vardý. Gerçek olan kolektif oluþu baþka bir þey sanmanýzla vardý. Algýnýzý bozma, ya da giderek algý bozulmasýydý. Ýþte bu çeken bir yalancý düþünce ekseniydi.

Kolektif sahipliðin üretim gücünde gelen iradesi; deðiþmezlik gibi muvazaalý konular üzerine transfer edildi. Böylece üretim ve emek gücünden gelen irade; temel varoluþ dayanaðýndan koparýldý. Ýrade köksüz bir dayanakla, ne bulduysa onu kendisi ile giydirerek, kendisine bürüterek kendisine dayanak yaptý. Böylece yer ve konum deðiþen üst üste bozuk algýlar zamanlý irade; istenildiði gibi istenilen yöne çekilen bir spekülatif irade oldu.

Aslýnda üreten kolektif özneli güç iradeydi. Algý çarpýtmasýyla asýl olanýn yerine geçen bu muvazaa içinde düþünsel (spekülatif) irade hile ile üreten güç olmuþtu. Yani El (köleci sistem ve köleci sistem sahipliði) aldatan puttu. Yani bu zihniyete (mantaliteye) göre ne toprak, ne kolektif güç, ne araç gereç ne kolektif bilgi; hiç biri üretimi ortaya koymuyordu.

Üretim, El tarafýndan Ýrade dilediði için üretim oluyordu. Görüyorsunuz El, somut olan kolektif bilinç ile birlikteydi. Kolektif bilinç, kiþiler egosuna dayanan yönelimle oluþun birleþmesiydi. Ýþte El kolektif gücün bu yansýmasýyla kiþiler öznesine hologram görüntü veriyordu. El üretimi rýzk olarak ortaya koyuyordu. Mülk iradeydi, Ýrade de mülktü. Mülkü olanda irade vardý. Ýradesi olan mülk sahibiydi.

Bu irade kendi mülkünde olaný dilediði kiþiye bol bol verdiði gibi bu mülkten dilediði kiþiye ya kýsarak veriyordu. Ya da zýrnýk koklatmýyordu. El mülk oluyordu. Mülkte El oluyordu. Yani kolektifin üretimi olan emek gücü El oluyordu. Ýnsan El ile kendisine ve kolektif oluþa (toplumuna) yabancýlaþýyordu. El irade olarak kiþileþiyor, özneleþiyor, somutlaþýyordu. Elinizde olan kullanýmla mal mülk oluyordu.

Siz emek gücünün sahibi olmakla, iradeli olursanýz; dünyayý baþka türlü yaþantýlarsýnýz. Ve dünyayý baþka türlü yansýtýrsýnýz. Siz emek gücünüzü bir iradeye teslim edip te; bu iradeyi emek gücünün yerine koyan sahiplik yaparsanýz, dünyayý baþka türlü yaþantýlar ve baþka türlü yansýtýrsýnýz.

Hâlbuki üretim yapmayý bilmeyen erken dönem atalarýmýz, temel düzlem içinde her durumuyla karýnlarýný doyurmanýn ego özneli (sosyal ve kolektif özne olmayan) isteðin iradesini göstermiþlerdi. Ama bu irade nedenle ne kendiliðinden üretim içinde oluyordular; ne de üretimi yapýlmýþ bir rýzký kucaklarýnda buluyorlardý.

Yani yalýn bir bencil irade asla üretim hareketinin sahibi deðildir. Ama kolektif üretime gidecek süreci oluþacak þartlardan birileri içinde olanlarýn en temel olanýydý. Üretim yalýn iradeye referanssa da salt iradeden gelmiyordu. Üretim kendi baþýna da deðildi. Birçok farklý süreçler bileþkesinin anlam edilen baðýntýsý kolektif insanýn el-zihin ve zihin-el diyalektiði ile bilinçli bir kolektif sonuç ortaya koyuyordu.

Yani bilinç eliniz gibi eliniz de bilinç gibi yansýyordu. El dýþarý uzanmýþ bir beyinin biçim þekli ve beyin biçimlenmesidir. Bencillik meyvesiyle, avýyla verili düzleme göre istek bir saðlamaydý. Yalýn iradenin kendi baþýna bir varlýðý yoktu. Yani yalýn iradenin nitelikli bir emek gücü yoktu. Sadece kas gücü olan niteliksiz emek vermenin emek gücü iradesi vardý. Ýþte El nitelikli emek gücünden kaynaklý irade olan emek gücünün sahibi yapýlmakla, rýzký keyfine göre daðýtmýþtý. Muvazaa da buradaydý

Eski kolektif durumun içinde deneyimi olan insanlar; bu düzenli deneyeyim algýlarýyla köleci sistem içindeki yaþananlara bakýnca taþlar yerine oturmuyordu. Akýl þaþýyor. Fikir þaþýyordu. Bu þaþma ile muvazaa da büyüyordu. Taþlarý muvazaalý duruma göre yerine oturtmak gerekiyordu. Akýl yerine davet-çaðrý baþladý. Fikir söylemek yerine köleci sözleþme þartlarý sayýldý. Öðretme yerine iman kondu.

El adamlarýndan olan örneðin El adamý olan Ýbrahim sizi, kimi tanýmaya çaðýrýyordu? Kolektife aykýrý oluþa muvazaalý olan çaðýrýyordu. Sizi; kolektife karþý muvazaa ortaya koyan ve Ýbrahim’e 300 asker, yüzlerce eþek-sýpa sýðýr ve koyun veren El'e kulak vermeye çaðýrýyordu. Kime iman edilecektiniz? Muvazaalý olan duruma iman edecektiniz. Ve bu muvazaa içinde, bizim için; bizim bilmediðimiz bir hikmeti ortaya koyan El için davete çaðýrýyordu!