Ýnsanlýktan, tanrýya baðlýlýk ve kutsal dinlere inançtan bahseden topluluklarýn büyük bir çoðunluðu, kendi icadý olan terör gibi bir beladan kurtulmayý beceremiyorsa, o toplum ve devletlerin insanlýkla alakasý kalmamýþ demektir.
Bilindiði gibi terör insaný canýndan ve yaþamdan usandýrýp yýldýrma hareketidir. Devletse hem kendi içinde hem de uluslararasý sözde meþruiyeti olan ve herkese eþit muamele yaptýðý sanýlan organize üst kurumdur. Ýnsan ise her þeyi mantýklý yapan organize eden, kimsenin incinmesini istemeyen Üst Ýnsan aklý demektir. Bu kadar büyük imkan ve özelliklere sahip devlet yönetimleri asýrlarca sorun yaþýyorsa, insan olduklarýndan utanmalýdýrlar..
Dikkat edilirse istisnalarýn dýþýnda bugüne kadar hiçbir devlet tarafýndan, terör hakkýnda doðru ve gerçekçi bir deðerlendirme yapýlmýþ deðildir. Sürekli her devlet kendisini haklý gösterecek türden açýklamalar yapmaya devam eder. Nasrettin Hoca fýkrasýnda olduðu gibi, hýrsýzýn hiç suçu yokmuþ türden savunmalar.
Devletlerin bu tür savunma ve açýklamalarýnýn birden çok nedeni var. Birincisi uluslararasý meþruiyet kazanmýþ olmalarý. Ýkincisi silah ve askeri olanaða sahip olma gücü. Üçüncü ve hepsinden önemlisi, egemenliði altýnda bulunan farklý kültür, din, inanç ve siyasi düþüncelere yeterince hak ve hukuku tanýmamýþ olmanýn vermiþ oluðu suçluluk psikolojisidir.
Terörle ilgili her devlet, vatandaþým dediði farklý düþünen veya yaþamak isteyen insanlara karþý, derecesine göre çeþitli haksýzlýklar yaptýklarý için terörün neden kaynaklandýðýyla ilgili gerçek bilgileri hep saklama ihtiyacý duyarlar. Terör ve devletlerin durumlarýyla ilgili diðer bilgilere geçmeden önce, terörün bir kez daha tanýmýný yaparak devam etmeye çalýþalým.
Terörün; þiddet, kaos, karmaþa çýkarýp toplumu canýndan bezdirmek ya da düzeni yýkmak anlamýna geldiðini bilmeyen yoktur. O zaman haklý olarak þu soruyu hem kamuoyuna hem de kendimize sormak zorundayýz.
Ýnsanlar durup dururken neden þiddet, kaos ve karmaþa yaratmaya ihtiyaç duyarlar? Ya da sesiz sakin yaþamak varken, neden þiddete bulaþarak çeþitli riskleri göze almaktadýrlar? Ýþte bu sorularýn cevabýný her devlet yetkilisi doðru þekilde ifade etse, terör denen hiçbir þey kalmayacak. Fakat bir ülkede on yýl veya elli yýl terör olaylarý devam ediyorsa, mevcut devletlerin temelinde büyük bir anormallik var demektir.
Bazý istisnai ufak tefek olaylarýn dýþýnda, terör olarak deðerlendirilen çatýþma, kaos ve karmaþalarýn gerçek nedeni, devletlerin uyguladýklarý haksýzlýk ve hukuksuzluktan kaynaklanmaktadýr. Veya belirli grup, topluluk ve güçlerin, toplum ya da azýnlýklar üzerinde oluþturduklarý baskýlar, terörün en büyük sebebidir. Bunun dýþýnda terörün baþka bir nedeni bulunmamakta.
Çünkü devlet yöneticileri temsil etmiþ olduklarý devletin suçunu açýða çýkarmamak ve kendi geleceðini riske atmamak açýsýndan yeminlerle bu görevlere getirilirler. Zaten o yemini yapmayan hiçbir kiþi devletin en önemli kademelerinde görev alamazlar.
Her devlet önemli kademelerde görev vereceði insanlara, devletin anayasasýndaki olumlu ve olumsuz tüm maddelerine sadýk kalacaðýna dair özel kaðýtlar imzalatýr.
Ve istisnalarýn dýþýnda devletin vatandaþým dediði halklara karþý yapmýþ olduðu her türlü haksýzlýklar böylece kapatýlarak devletin ömrü uzatýlmakta. Ülke içerisinde siyaset yapan partiler, mevcut anayasayý beðenip baþ tacý yapmýþlarsa, her gelen gideni aratýr þekilde, devleti ve milleti soyanýn yanýna kâr kaldýðý bir ülkede, terör asla bitmez.
Özet olarak ifade edilmeye çalýþýlan devlet yönetimlerinin gerek anayasal haksýzlýklarý, gerekse bunun uygulayýcýsý konumundaki siyasi parti temsilcilerinin, her zaman þöyle bir yol izledikleri görülür.
Gerçek anlamda demokratik anayasal ve demokratik siyasal yapýya geçmeyen devletlerde, yasal boþluklar tahminlerinde üzerindedir. Mevcut yapýdan memnunluk duyan siyasi partilerse, her fýrsatta þahýslarýna, yandaþý ve taraftarý için devleti soymayý en büyük siyaset görürler. Böylece devletin malý deniz yiyemeyenler keriz kaba tabiri tam yerini bulmakta.
Sürekli maddi, manevi, inançsal, kültürel ve siyasal açýdan haksýzlýklara uðrayýp caný çok yanan topluluk, grup ve kiþiler þiddete baþvurmaktan baþka bir çare bulamadýklarý için terör estirirler. Þunu herkesin bilmesi gerekir ki, rahat evinde yaþamak varken, hiçbir insan durup dururken þiddete ne baþvurur ne de sýcak bakar.
Ýþin özünde böyle bir gerçeklik varken, terörün tanýmýndan çok neden ortaya çýktýðýnýn anlamýný aramak gerekiyor. Ve gözle görülen gerçeklerden anlaþýlmaktadýr ki, terörün en büyük baþlatýcýsý ve yok olmasýna engel teþkil eden güçler, devlet yönetimlerinin kendisidir. Bu saptamalardan tekrar þöyle bir sonuca ulaþabiliyoruz.
Gerek devlet yönetimlerinde olsun gerekse toplu yaþamda huzur ve güvenin mevcut olmasý için, insanýn insanileþmesine baðlý olduðu akýldan çýkarýlmamalýdýr. Bunun da gerçekleþmesi çaðdaþ demokratik, hümanist bir eðitim temel alýnýp, her türlü din, dil, etnik, düþünce ve kültürel ýrkçýlýðýn aþaðýlanýp atýlmasýyla mümkündür.
Terör sorunu yaþayan her devletin yöneticileri, ýrkçý, menfaatçi kral ve sultan olmaktan vazgeçmedikleri sürece, kendileri bir numaralý teröristtir. Bugün baþkalarýna karþý devletin asker ve polis gücünü kullananlarýn, yarýnda baþkalarýnýn bunlara karþý ayný þeyi uyguladýðýnýn en canlý örneðini Türkiye'den biliyoruz. Demek ki sorun halkta deðil devletin anayasasýnda ve yönetenlerde.
Dünyada mevcut olan birçok devletin temel mantýðýnda ve eðitim sisteminde þu aptalca düþünce hep hakim kýlýnmýþtýr ve kýlýnmaya da devam edilmekte. Sürekli büyümek ve herkesten üstün olmak.
Halkýný insanca eðitip yaþatmayan hangi toplum büyük olmuþtur acaba?. Veya bilimsel çalýþmalardan uzak durup, her þeyi tanrýya havale eden hangi toplum büyümüþtür?
Bu mantýða birde serbest piyasa denilen hayvani doyumsuzluðun eklenmesiyle, insanlar en yakýnýndaki kan baðýndan olan kiþileri bile nasýl alt ederim hesabýyla yaþama bakar konuma getirilmiþtir.
Ýfade edilen hayvanileþmeyle, her gün devlette ve çevrede yaþanan yolsuzluk, haksýzlýk, dýþlama, aþaðý görme ukalalýklar toplumu çileden çýkarmýþtýr. Bunu gören ve yaþayan insanlar, ister istemez þiddet yöntemini tercih etmek zorunda kalmakta. Çünkü hem eðitim sorunu hem de hesabýný soracaðý ciddi ve gerçek bir adalet sistemi bulamamakta.
Terör; dünyanýn her yerinde devletlerin insanlarý hayvanca eðitip yetiþtirmesi ve yönetmesi sonucunda ortaya çýkan bir þiddet olduðunu insanlarýn artýk bilmesi gerekir.
Ýnsanlýða yakýþan hümanist ve mütevazilik üzerine bir eðitim verilip, demokratik kurallar gerçek anlamda uygulansa, her sorun kendiliðinden bitecektir.
Ýþte devletlerin gerek kendi içlerinde gerekse birbirlerine karþý terörü neden destekleyip ve niçin terörle ilgili doðru tespitleri yamadýklarý, kýsaca bu temel bilgilerden anlaþýlabilir. Onun için insanlarýn, tanrýya taparcasýna devlet yönetimlerine baðlanmamasý gerekir.


Cemal Zöngür