GEREKSÝZ BUDALA...

+-*/
Belli ki kafan basmamýþ matamatiðe... Gerçi beyin sabunla yýkanmaz ve her tahtada tek þah ve tek vezir olur, gerisi olsa olsa piyon hatta uþak olur...

Ülke elden gidiyor, hamamda karýlarla erkekler beraber yýkanacak “mýþ”... Az kaldý devrime, aðalýða, zerduþluða son... “Biz arap uþaðý deðiliz” Pamuk prenses ve yedi harimeler; “yeme kýzým o kýzýl elmayý” olmasaydý sonumuz böyle...

Her derste bi hoca sorardý; “demirelimi tutuyorsunuz ecevitimi” kimdi”y” ki onlar... (mi leri bilerek ayýrmadým)

Artý, eksi, çarpma ve bölme beraber Türkiye... Gaye vatandý þimdi anlýyorum. Çocukluðumun içine iþeyen bu adamlarýn derdi de, vatandý... Hödükler!

Önce ortaokullarla liseleri ayýrdýnýz, bahçemize duvar ördünüz (Çapa ortaokulu ve Þehremini Lisesi) sevgilim ardýnda kaldý, duvarýn... Evet bodurdum, kýz uzun benden. Kantinimiz birdi hiç olmazsa. Ayný sýraya girer ve özenle arkasýnda olmayý seçerdim, hiç fark edilmedim ama ben onun farkýndaydým. Her okul çýkýþý onu mahallesine kadar takip ettim lakin bir kere bile dönüpte bakmadý arkasýna. Zaten benim de iþim vardý; yað kuyruðu, tüp kuyruðu ben de onu býraktým.

Jetonlarýn delinip iple salýndýðý zamanlar... (misina daha saðlam) Bizim için telefonun icadý. Ahmet Bey’in doðuþu. Kaç kere sorduk Ahmet Efendiyi de yok dediler... Ahmet Efendi arayýp sorunca beni arayan oldu mu, yediðimiz küferler hala siyah nokta yüzümde.

Solcu, saðcý abilerimiz oldu, ayný mahallede. Bütün simitçilerin, ayakkabý boyacýlarýnýn hatta pamuk þeker satýcalarýnýn polis olduðuna dair duyumlarýmýz. Çitlenbik topladýk. Kýsaydý boyum; o kýzý bir daha görmedim. Sevgililerine mezarlýktan gül çalarken arkadaþlarým ben kertenkelelerin mermer üzerinde kuyruðunu býrakýp gitmelerini ve bir parçasýnýn canýný çýkana kadar ölüþünü izledim...

Daha demin tuzak sorularla; Yavuz Bingöl ve Mustafa Keser’ in köþeye sýkýþtýrýlma sahnesini izledim, Haeber Türk sahnesinde. Bilin bakalým modoritör kimdi; (bir bilmecem var çocuklar) tabi ki Fatih Altaylý... Densizin gömleðinin rengi sual olmaz da bu meþrebi dýþký olanýn aðzýna aldýðý soru cümlelerinin vazgeçilemez cevabýný kendine yonttuðu da kaçýnýlmaz. Türk ve Türkiye düþmaný bu leþ kargasý kýrk tas su ile yýkansa da fahiþe olarak kalacak, nezlimde. Sormadan geçemeyeceðim kimin faresisin. Peynirini kim verdi de bu dönmedolaptan kurtulamýyorsun...