Dünya yüzünde din ve etnik ýrkçýlýk gibi kronik hastalýklý düþüncelerin, tek tanrýlý dinlerle baþladýðýný söylemek, ne inananlara hakaret ne de dinlere karþý bir ön yargýdýr. Daha sonraki tarihsel açýklamalarda görüleceði gibi, Kral Tanrýcýlýk ve erkek egemenlikli (Ataerkil) tek tanrýlý dinlerin her türlü icraatlarýnda bunu görmek mümkün.

Tek tanrýlý dinlere ve bunlarýn kutsal kitaplarýna yapýlan tüm eleþtirilerin ana kaynaðýný, dinlerin insanlarý sürekli görülmeyen bir güç, cehennem ve þeytanla korkutmalarýdýr. Ayn þekilde sözde Allah'ýn emri olduðunu ileri sürdükleri kutsal yazýlarýn, bilim ve mantýk dýþýlýða dayanmasýdýr.

Ve diðer bir önemli nokta, insanýn sorgulayan ve araþtýran özelliðini hiçe sayýp, alýn yazýsý diye uydurulan kadercilikle, kiþinin sadece kutsal yazýlara baðýmlý kalmasý en iyi insan olarak görülmesi.

Bunun akabinde kutsal yazýlarý icat eden peygamberlerin soyu ve etnik yapýsý her þeyin üstünde görülüp, ýrkçýlýða dayanan hikayelerle insanlarýn kutsallýk adýna bir numaralý ýrkçý yapýlmalarýdýr.

Onun içindir ki, Fransýz siyasetçi ve yazarlarýn Müslümanlarýn kutsal kitabý olan Kuran'dan bazý ýrkçý ayetler çýkarýlmalýdýr düþüncesi, sadece küçük bir örnek.

Kuran'da ýrkçý ayetler bir gerçek iken, daha fazlasý Tevrat ve Ýncil'de de mevcut. Bahsi geçen Fransýz siyasetçi ve yazarlar, acaba Yahudilik ve Hristiyanlýðýn kutsal kitabý içinde ayný düþüncede midirler?

Þunu herkesin bilmesi gerekir; dünyada yaþanan çatýþma ve olumsuzluklarýn, kutsallýklar (Üstünlük) adýyla süper ego doyumsuzluðundan kaynaklanmaktadýr. Bu düþünceyi bilimsel olarak þu þekilde analiz edebiliriz.

Kutsallýk kavramý; atfedilen kiþi ya da nesneler için en ufak eleþtiri, benzerlik veya olumsuz herhangi bir ifadenin yapýlamayacaðý, gerçek dýþý soyut duygu ve düþünceden ibarettir.

Irkçýlýk ise; dinler baþta olmak üzere etnik yapýlarý doðallýðýnýn dýþýnda yücelten derin bir düþünce yoksunluðuna dayanan ukala sakat bir mantýk ürünü olmasý. Her þeyin tanrý tarafýndan kendilerine nasip edildiðine inanan yalancý, cahil, bilgisiz ve kültürsüzlük demektir ýrkçýlýk.

Dikkat edilirse dinlere atfedilen kutsallýkla, ýrkçýlýk her yönüyle ayný düþünce mantýðýna dayanmakta olup, ortaya çýkýþ tarihi kýsaca þu þekilde gerçekleþmiþtir.

Tanrý kavramý baþta olmak üzere din vb. kutsallýklardan ýrkçýlýða kadar yaþamýmýzda olumlu olumsuz her þey, insan bilincinin eseridir. Ýnsanýn duygu ve düþüncesi sakatlandýðý zaman, tanrý da dahil tüm kutsallýklar hiçbir anlam ifade etmemekte.

Her þey insanýn akýl veya düþünce yürütmesi doðrultusunda var olup anlam kazandýðýna göre, o zaman kutsal kitaplardaki ýrkçýlýklardan tutalým erkek cinsiyetçi birçok ifadeler rahatlýk temizlenebilir.

Kutsal kitaplardaki ýrkçýlýðýn baþlangýç tarihine geçmeden, tartýþýlmasý gereken en önemli konulardan birisi de, Ýnsanýn atasý sayýlan Adem'in kutsal kitaplardaki varoluþ hikayesindeki uydurma ve tarihsel belirsizliklerdir.

Ademin yaratýlýþý ve yaþamýyla ilgili somut bir tarih verilemediði gibi, anlatýlan hayalý hikayelerin tek kaynak gösterilmesi insaný körleþtirmektir. Çünkü dinler insanlarý böyle temelsiz soyut þeylerle daha kolay bir þekilde kendilerine baðlamaktadýrlar. Bu mantýða destek veren diðer bir güçse devlet yönetimleridir.

Bazý devletler çaða ayak uydurarak yaþamak istediklerinde bilimsel çalýþmalara öncelik verirken, din ve ýrk milliyetçiliðini biraz daha geri planda tutup, ihtiyaca göre topluma empoze ederler.

Yarý eðitilmiþ egolarýyla yaþayan devlet ve toplumlarsa, din ve ýrk milliyetçiliðini kutsallýk adýyla her þeyin üstünde görüp, toplumu buna göre þekillendirirler. Bu tür yapýlarda bilimsel çalýþmalar ya yüzeyseldir veya geçici araçlar olarak görülür.

Ýlk insan; toplumsallaþarak ortak yaþama bilincini, M.Ö.15 bin yýllarýnda Neolitik Çað'la baþlatmýþtýr. Neolitik Çað; ayný zamanda ortak üretip ortak tüketen (Ýlkel Komünal) yaþam demektir.

Bu çað insanýnýn temel mantalitesindeki kutsallýk, Ana Tanrýçalýktýr. Ana Tanrýça yaþam ve inanýþta her ailenin veya her topluluðun kadýnlarý en yüce kiþilerdir. Çünkü kadýn doðurur, besler, temizler, büyütür eðitir ve insan yapar.

Kadýnýn analýk özelliliði ve insanýn toplu yaþam güdüsü, kadýnýn kutsanýþýyla tarihte en az sorunlarýn yaþandýðý insanlýk dönemi demektir. Bu çaðda din ya da etnik ýrkçýlýðýn insanlýk tarihinde en ufak bir yeri olmadýðýný rahatlýkla söyleyebiliriz.

Ne zaman ki toplumsal yaþam ve yönetim þekli, Erkek Kral Tanrýlarýn hakimiyetine geçmiþse, o andan itibaren peygamberlik adýyla erkek cinsiyetçi, kabile ve soy üstünlüðüne baðlý ýrkçýlýklarýn yükseldiði görülmekte.

Bu mantýk Hz. Ýbrahim'in Gök ve Tek Tanrý anlayýþýyla, peygamberlerin sahip olduklarý soyun (Etnik) üstünlüðüne dayanan ýrkçýlýkla start almýþtýr.

Arkasýndan Hz. Musa'nýn Yahudilik din adýyla en üstün din ve soyun Yahuda ya da Ýsrailoðullarý olduðunu yazan Tevrattaki ifadeler, din ve etnik ýrkçýlýðý kutsamýþ ilk kitaptýr.

Benzer þekilde Yahudi ya da Ýsrailoðullarýnýn soy ve din ýrkçýlýðýný biraz daha yumuþak þekilde geliþtiren Hz. Ýsa, Hristiyanlýk adýyla din ve etnik ýrkçýlýktan uzak durmuþ deðil.

O dönemlerde Latin ya da Avrupa toplumunun en önde gelen ve ayný zamanda tarihin tek güçlü kralý olan Roma Ýmparatoru Agustus Sezar, Hz. Ýsa düþüncesine tamamen karþý olmuþtur.

Kralýn karþýtlýðýnýn birinci dayanaðý, bölgede saðlamýþ olduðu düzenin tehlikeye girmesiyken, ikinci nedense Ýsa'nýn; Ýsrail veya Orta Doðu din ve ýrk milliyetçiliðini Avrupa toplumuna empoze etme korkusudur. Böylece Sezar'ýn Bölge Valisi Pontius Platus tarafýndan Ýsa yakalanýp çarmýha gerilerek öldürülmüþtür.

Hz. Ýsa'dan sonra Aziz Pavlus, Hristiyanlýk din ve ýrk milliyetçiliðini biraz daha yumuþatarak, birçok çatýþmalara raðmen Avrupa halklarýna kabul ettirmeyi baþardýðýný görüyoruz.

Bu defa Hristiyanlýk din baðnazlýðýna Avrupa etnik ýrkçýlýðý da ekleyerek, bilinen 300 yýl savaþlarýnýn yaþatmasýna sebep olundu. Yeniden Martin Luhter'in ortaya çýkmasýyla Hristiyanlýk, bazý reform ve yeniliklerle gerek siyasi açýdan gerekse etnik milliyetçilik yapmaktan feragat ettirildi.

Diðer taraftan Miladi 610 yýlýndan itibaren Hz. Muhammed kutsal Ýslam dini ve Arap etnik milliyetçiliðine dayanan anlayýþýyla ortaya çýkýp, o günden bu zamana kadar ýrkçýlýkta hiçbir sýnýr tanýmamýþtýr.

Onun için gerek Müslüman ülkelerde gerekse dünyanýn diðer toplumlarýnda yaþanan her türlü savaþ, çatýþma, kaos ve huzursuzluklarýn temel tetikleyicisi, kutsal din ve üstün ýrk milliyetçiliðinden baþka bir þey deðil.

Ýfade edilen din ve etnik milliyetçilik her çað, dönem, zaman, koþul ve þartlara göre kýlýf deðiþtirerek ekonomi, ticaret, siyaset, demokrasi, kültür, teknik, eðitim ve bilim adýyla kanlý savaþlara imza atmakta.

Dünya ülkeleri; samimi olarak din ve etnik ýrkçýlýktan vazgeçtiklerini söyleseler, hiçbir bölgede þiddetli çatýþmalar kesinlikle yaþanmayacaktýr. Her þey karþýlýklý birbirine daha saygýlý, anlayýþ, güven ve insanlýða yakýþýr biçimde devam etmesi mümkün.

Ýnsanlarýn ve ülke yönetimlerinin þunu bilmesi gerekir ki, her þeyin sýnýrlý olduðu bir dünyada, sýnýrsýz zengin olmak demek, din ve etnik ýrkçýlýðý kullanmadan asla mümkün deðil. Fransa'daki olayda, ýrkçýlýklarýn nasýl kullanýldýðýnýn en açýk ifadesidir.

Cemal Zöngür