Ben Türkiye'de doðsamda;
Irak'lýyým baðlarým karalar.
Bunlarý yazacak kadar yürekliyim þu sýralar.

Geçmiþte Azeriydim,
Hocalý'da,Laçin'de,
Kardeþlerim nasýl ki,þimdi hangi biçimde...
Bir zamanlar Çeçen'dim,
Belkide farkýndaydým,
Az kalýp bu dünyada,
Ahirete göçendim.

Zalime,zulümlere yýllar boyu direndim,
Zorda bir insan görsem,
Yardýmýna gidendim.

Ben fakir Somali'li,
Göründü kemikleri,
Geçmiyor boðazýmdan,
Neydiki yedikleri...
Bir tas pilav lapasý,yada bir kuru ekmek,
Bunla insan doyarmý,çocuklara kýyarmý?

Doðu Türkistan'da Uygur'um ben.
Çok þükürki;
Çekik gözlüler gibi vahþi deðil,
Kendi medeniyetimle uygarým ben.

Bosna'lýyým ben,
Srebrenitza'da vurdular beni,
Daha acýlarým çok yeni.
''Ölmeden mezara koydular beni''

Kosova'da kendi kendimi korudum.
Buna raðmen;
Bazen ormanlarda,bazen duvar diplerinde,
Acýmasýzca vuruldum.

Baþýma neler geldi neler.
Dünya vatandaþýysam eðer;
Acýlýysam,hüzünlüysem,
Gözlerim nemliysede her zaman,
Azda olsa bugünlerde biraz duruldum.