Ýnan henüz þehrimde görmediðin sokaklarým, ayak basmamýþ topraklarým var.
Eðer bir gün gerçeði fark edip gelirsen diye kimseyi yürütmüyorum.
O tek gülü, yutkunamadýðým sözcüklerimle büyütüyorum, iyiliklerle.
Olur da bir gün ayný güneþin altýnda ayný þeyleri hissettiðimizi hissedersen diye.
Bilirsin, yalnýzlýk tanrýya mahsus ve mahkum.
Eðer bir gün fark edersen acý gerçeði, hüzünlü adýmlarýn bana atacak.
Ýlk önce paramparça ettiðim heykellere rastlayacaksýn,
Daha sonra o duraklar, banklar, çýkmaz sandýðýn sokaklar, boy boy aynalar olacak.
Ne zaman o nemli labirentlerde "umut" diye yalvarýrsýn, o zaman yoluna o tek ve gerçek gül çýkacak.
Anlayacaksýn bizim þehrimiz hikayemiz bir...
Ve o zaman kalbin tekrar benim için ve yalnýzca gerçeklere atacak.