Halk bu, içinde yediden yetmiþe herkes var... Apartman Görevlisi Ýsmail, Bakkal Necati Aðabey, Ev Hanýmý Esma Teyze, Ýmam Nizamettin, Sebze Meyve satýcýsý Himmet, Bakan Danýþmaný Nurgül Haným. Ben, eþim, çocuklarým velhasýlý hepimiz halkýz... Ýliþkiler kýsmýna gelince, halkla iliþkilerini iyi tutanlar ya da tutmaya çalýþanlar her zaman sevilir sayýlýrlar...

Ýnsanlara makamýna mevkisine, statüsüne göre davranmadýðýnýz zaman, bir bekçiyi ya da bir hamalý önce insan olarak gördüðünüz zaman halkla iliþkilerinizin canlý ve dipdiri olduðunu söyleyebiliriz... Biz de bu halkýn içinden çýktýysak eðer ki tutup da Macar Halkýný ya da Rus Halkýný sevecek halimiz yok konu olan Türk Halkýný seveceðiz...

Halkla iliþkilerimize ilk önce kendi çevremizden baþlayacaðýz. Eþimiz ile çocuklarýmýz ile iyi geçinebiliyor muyuz? Bunu bir soralým kendimize, eðer ki cevap olumluysa hayata bakýþýnýz da pozitif demektir... Sonra akrabalarýnýz ile devamýnda da oturduðunuz evlerde komþularýnýzla, sonrasýnda da iþ yerinde iþ arkadaþlarýnýzla aranýz iyi ise, ufak tefek sýkýntýlarý hemen çözüme kavuþturuyorsanýz, mesele yok, sizin bir halkla iliþkiler uzmanýna da ihtiyacýnýz yok hali hazýrda...

Sabah çok erken çýkýyorum iþe gitmek için, 6.25 6.30 gibi, o saatte aðaçlar, dallarda ki serçeler güvercinlerde uyuyor... Tabi uyanýklarý da var, onlardan da selamýmý esirgemem, onlar belki halktan sayýlmýyorlar amma yine de canlý varlýklar, hepsi bir bir selamýmý alýr... Bakýn deneyin, illa ki sizin de selamýnýzý alýrlar...

Rahmetli Tanju Okan'ýn da güzel bir þarkýsýydý ''Gözleri çakmak her yerde mertlikte yoktur üstüne, iþte bu benim halkýmdýr bu benim halkým.'' diye devam eder giderdi... Ýnsanlar ile çabuk kaynaþan, sevgi dolu kiþilere de Halk Adamý derler, güzel bir yakýþtýrmadýr. Kimi adamlar Halkýn Sevgilisidir Nasrettin Hoca gibi, Karadenizli Temel ile Dursun gibi... Kimi de halkýna ihanet eder alabildiðine, bir dakikada memleketi peþkeþ çeker iþbirlikçiler ile birlikte... Ýnsanlara tepeden bakan siyasetçilerin çoðu bu sýnýfa girer ki hiç lazým deðiller hiç bir topluma yeter ki gölge etmesinler baþka hiç bir ihsan istemez...

Kalabalýklarda kimi insan yapayalnýz kalýr. Kimi zaman da iki kiþi dünyayý deðiþtirmek için çoðalýr da çoðalýr... O iki kiþi yoldan geçen üç beþ kiþiye selam verir, bir kedinin baþýný okþar, güneþe gülümser, eline kalem alýr bahara þiir yazar... Ýþte böyle halkla iliþkiler ve insanlarýn yüreðinde ki sevgiler artar da artar azar azar... Kimse de olmayan bir özelliði vardýr sevginin, paylaþýldýkça artan bir güzelliktir sevgi... Halký sevmek demek aslýnda kendini de sevmenin içinde...