Monolog Röportaj -Okurun Düþ Gücünü Ortaya Çýkarmak-

-Sevgili okurlarýmýz maddiyatla örülü dünyada, bu maddiyata önem vermeyenlerin sessizliðine ses olan þiirlerle duyarsýzlýðý, düþ gücünü ortaya çýkarmak için, monolog röportajýmýza uzun bir aradan sonra kaldýðýmýz yerden devam edelim, tekrardan hoþ geldiniz Sayýn Gülveren.

-Hoþ bulduk.

-Kendinize hiç sordunuz mu acaba? Yazdýðým nedir? Yazmam gerektiði için mi yazýyorum? Yoksa yazarak kendinizi mi avutuyorsunuz? Yoksa kendinizi mi buluyorsunuz?

-Teþekkürler ediyorum size, beni okuyucularýmla tekrardan buluþturduðunuz için. Yazmak nedir? Yazarýn ya da þairin içerik açýsýndan gönül zenginliði ile akýcý gönlü okþayan bir dille, okuyucunun anýný dünyasýný hayatýný zor günlerini hislerini duygularýný samimi bir havada kaleme alarak yazmak, duygularý hisleri bilinçaltýnda meydana çýkararak canlý tutmak, ayný noktaya bakarak derinlemesine duygularýmýzý hecelerle mýsralarla paylaþmak deðil midir? Belli bir düþünceye varmak zorlaþtýkça ve þiirle yazý ile kolaylaþtýðýna ve bizi bir çatý altýnda topladýðýna göre yazmak bir gerekliliktir. Paylaþma noktasýnda sýkýntýya düþüyorsak, daha çabuk sezmek adýna heceleri mýsralarý bir ahenk gülümseyen bir dil olarak kullanmak varken, neden yazmayayým? Neden hem kendimi hem de okuyucuyu düþüncenin özgür atmosferi altýnda oturmasýna kendisini görmesine, bizi bizden uzaklaþtýran meselelerin ne olup olmadýðýnýn farkýna varmasý varken neden kendimi okuyucuyu avutayým, gerçekler göz önünde bakmayý görmeyi beklerken? Ýnsanlar bu dünyanýn geçici süsüne aldanýrken bir anlýðýna bunun yalan olduðunu bir þiirler hece ile mýsra ile anlatmak varken ve bu gerekli iken neden yazmayayým neden yazmayalým? Bir parçalanma bir belirsizlik varsa ortada, bunu neden belirgin görünür kýlmak adýna parçalanmayý tam bütün yapmak adýna yazmayalým söyler misiniz? Bu sorular devam eder gider, okurun düþ gücünü ortaya çýkarmak, düþler ülkesinde gezdirirken bu düþlerini hayata geçirmesine imkân olanak hatta kapý açmak var iken neden niçin yazmayayým? Bir biri ile pekiþmeyen gündelik iliþkilerimizin keþmekeþliðini, anlamsýz bakýþ açýsý ile dünya kaygýsýna düþerek birbirimizden uzaklaþmamýzýn hezeyanýný anlatmak bunu okuyucun görüþünü alarak, hislerine tercüman olarak yazmak kadar güzel ne olabilir? Yazarken kendimi içinde bulmam okuyucularýn dertleri ile ilgilenirken kendi derdime çare bulmam kadar güzel ne vardýr? Yazarlarýmýz arasýnda kopukluk varken herkes kendisini tek sahibiymiþ gibi görmeye çalýþýrken… Bizler fikirlerin hecelerin mýsralarýn okuyucuyu güldürmesi hayatý daha güzelleþtirmesi için birer söz hamalý iken neden yazmayayým yazmayalým?

Her güzelliði paylaþalým saðlýðýmýzda
Þiirler güzellikler olsum her yanýmýzda
Etrafýmýzda gülücükler sarýlmalar görelim baktýðýmýzda
Gönülden gönül’e gülümseyerek varalým yazdýðýmýzda

-Bu kýsa dörtlükle kýsaca ne demek istediðinizi anladýk. Sizce insanýn sevgiden umudundan hayallerinden vazgeçmesi, psikolojik anlamda ezilmesine ve ruhuna kendi eli hançerlemesine sebebiyet verir diyorsunuz, bize bunu daha geniþ bir fikir rüzgârýna kaptýrarak açýklar mýsýnýz?
-Evet, hatýrladým, insan hislerini duygularýný umudunu bilinçaltýnda yýðdýkça, yýðdýðý o bilinçaltýnda yer kalmayýnca karanlýk bir köþeye attýkça o karanlýk, fikirdeki o aydýnlýk yeri de zamanla kaplayacak, hatta nefes alýnamayacak bir sýkýþýklýkla boðacaktýr. Karmaþýklýklar çözülmedikçe hani dediðimiz var ya hiç çözülemeyen Arap saçý benzetmesi vardýr ya, iþte karmaþýklýklar çözülmeden, birbirine geçen saç tellerini birbirinden ayýrmadan nasýl düzeltmek mümkün deðilse, bizlerde bu sevgimizden umudumuzdan hayallerimizden vazgeçmemeliyiz. Bir ara dinlenmeye alabiliriz, inþa etmek için þu anda elimizde malzeme yoksa þeklini çizebiliriz, iþte þiirde bunun gibidir vazgeçmemek adýna belki bir kýsa süreliðine inþa etmeden önce þeklini çiz demektir. Çekingen davranma tutukluk yapan hislerini yeniden gözden geçir, öyle yola çýk demektir. Ýnsanýn kýsýr bir döngünün baskýsýndan ancak þiirle yazacaðýmýz denemelerle çýkmanýn kapýsýný açabiliriz. Duygular hayaller hisler gönülde baský altýnda tutmamýz için bizlere verilmedi ki, gönülden gezerken bir gülümseme bir dokunuþla gül bahçeleri açmamýz için bize verildi. Þiirde bir gülümseme ve dokunuþtur, gül bahçelerini açtýrmaktýr vazgeçme yoluna devam et demektir, sevmektir sevilmek gülümsemek güldürmek sarmaktýr… Duygularýmýzý dýþa vuramýyorsak, þiirle bir iki mýsra ile belirgin görünür kýlabiliriz zaten þiir bunun için vardýr. Yoksa bu güzellikleri bilinçaltýnda baský altýnda tutmak demek onlarýn yerine mutsuzluðu bencilliði yerine koymak demektir ki bunlarda insaný mutlu etmiyor. Düþünün fikrinizle bir odanýn içindesiniz ve kapýyý açmak için doðrulmak kalkmak yerine, yerde bir saða bir sola yuvarlanarak kapýyý açmayý denemeye baþlýyorsunuz bu þekilde kapý açýlýr mý? Açýlmaz tabi ki, kalkarak elimizle açmamýz gerekirken… Kýsacasý kendimizi gizlemek görünmez yapmak bizi mutlu etmez görünen varan saran giden olmalýyýz, zaten þiirde bize bunlarý anlatýyor söylüyor. Yoksa saklanarak her an þok dalgalarý altýnda þoku yaþamamýz için bu dünyaya da gelmedik… Farklý olmak farklý olaný gönlü dünyamýzý güzelleþtireni seçerek farkýmýzý göstermeliyiz hissettirmeliyiz. Þiir hiçbir zaman insanýn kendine mahsus olan özelliklerini yitirmeden yol almasýný, hissiz bir varlýk haline gelmeden hissettiklerini söylemesini yaymasýný eksik olan yerde bu eksikliði tamamlamasýný söyler, buda þairin gönlünde süzülerek hecelere mýsralara ve oradan da okuyucuya yansýr. Üstat ne güzel diyor dinleyelim hissedelim isterseniz.

Umut Yapraklarý

“Öyle bir ilkyaz ol ki korkut yapraklarý,
Öyle bir son yaz ol ki tut yapraklarý,
Sararýp dökülürken güz rüzgârlarýnda
Ardýnda savrulsunlar, unut yapraklarý.
Sevinçlerinde onlar vardý, hüzünlerinde onlar
Seninle yeþerdiler, seninle soldular.
Olsunlar senden sonra da umut yapraklarý.”
Özdemir Asaf
Anadolu

“Öyle yýkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip…
Nerede olursan ol,
Ýçerde, dýþarda, derste, sýrada,
Yürü üstüne üstüne,
Tükür yüzüne celladýn,
Fýrsatçýnýn, fesatçýnýn, hayýnýn…
Dayan kitap ile
Dayan iþ ile.
Týrnak ile, diþ ile,
Umut ile, sevda ile, düþ ile
Dayan rüsva etme beni.“
Ahmed Arif
Uyan
“Hadi uyan
Aydýnlýða çýk da çil gözlerin ýþýsýn
Ýlkyazlar sýcaðý biriksin yüreðine
Yoksul olsan da uyan
Garip olsan da uyan
Mademki güzelsin, güzeli yaþatmak için
Mademki iyisin, iyiliði yaþatmak için
Mademki umutlusun, umudu yaþatmak için“
Metin Eloðlu

-Teþekkürler ederim, bir kýsara verelim tekrardan devam edeceðiz, bir çay molasý diyelim arýnma varma anlama arasý molasý diyelim lakin reklam arasý demeyelim, diyerekten buyurun birer çay içelim haydi þirketten diyeceðim lakin okuyucularýmýzýn gelmesi gerekir onlarý yormayalým kýsa bir ara verelim gülümseyelim.
Mehmet Aluç / Âþýk Gülveren