Eðitim, þüphesiz, insan hayatýný þekillendirir, deðiþtirir. Bu tespit doðru, evet, ancak her bireyde farklý sonuçlara götürür.
Bu þekilde baþlamak beni rahatsýz etti ve buna raðmen, bu iki cümleyi silmeyip olduklarý gibi býrakmaya karar verdiðime inanamýyorum. Eðitim konusu çok geniþ, birkaç paragraf yetmez, üstelik makale yazmak niyetinde deðilim. Hayat pencerelerindeki manzaralarda gördüklerime bir de buradan göz atmak istedim.

Asýnda oldukça sinir bozucu; yaþamak resmen bir çýlgýnlýk ve zaman akýlalmaz bir hýzla insanýn ömrünü un ufak ederken, yetmezmiþ gibi, sorularý çoðaltarak, kafa patlatýyorum. Bir giz varmýþçasýna eþeliyor, ömür denen kapanda, dört duvarýn bir yerinde, bir kapýnýn varlýðýna inanmaktan vazgeçemiyorum. Belki inatlaþmak hayatý çekilir kýlýyor, ya da cevaplarý bulmak yüzleþmesi zor gerçekleri kabullenmeyi kolay ediyor. Belki de herkesçe sakýz edilmiþ güya felsefi söylemlerden býkkýnlýk geldi. Büyük çoðunluðun biliyor iddiasýnda ve mesnetsiz özgüveni tavan yapmýþ olmasý; belki bunu görmek beni deli ediyor?..

Bilgi bambaþka bir þey, sýnýr yok, her nefeste bilmedikleriyle yüzleþir insan. Benim bildiðim bu, yani, pek de birþey bildiðim yok. Bu yüzden, aile terbiyesinden, müspet ilimden, okul eðitiminden, ilahi gücün aydýnlýðýndan nasibini almamýþlarýn, sözüm ona, "bilirkiþiliklerine" isyan ediyorum. Ýçlerinde debelendikleri hýrs, açgözlülük ve yalanlar bataklýðýn çamurunu herkesin üstüne sýçratmaktan sadistçe haz duymalarýndan iðreniyorum. Ýnsan denen varlýðýn ölümcül bencilliði beni dehþete düþürmesinden yorgunum. Çünkü bir gerçeðin farkýndayým, insan bu deðil. Yaradýlýþýn amacý bu deðil, böyle olmak kader deðil.

Cehalet. Kanser gibi yayýlýr zihinde. Vicdaný, erdemleri, insan olmanýn anlamýný bilinçten siliyor. Cahil kalmak bir tercih, býrakýlmak ise zorbalýk. Cehaletin kölelikten farký yok, nefesin karþýlýðý itaat ve biat etmek. Neden? Hangimiz üstün yaratýldýk?
Hangimiz köle doðduk?..
Etrafýmdaki koþturmacaya bakýp kahroluyorum. Birbirleriyle yarýþan, çekiþen insanlar.
Birbirilerini kýskanan, hor gören insanlar. Üstünlük taslamalar, aþaðýlamalar ve saygýsýz, vefasýz, merhametsiz, sevgisiz, ikiyüzlü "dostluklar". Yazýk.
Yaradýlýþýn hikmeti bu deðil.

Zihin insana sunulmuþ paha biçilmez bir hediye. Bu gerçeðin farkýnda olmak çok doðal, lakin, canýmý acýtýyor.

eylül