Bir düþüncenin; gerçek anlamda düþünce olabilmesi için insanýn en temel ve en büyük deðer olarak kabul edilmesi þarttýr. Ýnsaný hiçe sayýp, bunun yerine insan tarafýndan soyut anlamda var edilen tanrýcýlýðýn yüceltmesi, temel öðretilerden tamamen uzak olduðunu gösterir.

Evrim düþüncesi, insan olmadan hiçbir varlýðýn anlam kazanmayacaðý gerçeðinden hareketle insan, doða ve tüm varlýklarý nesnellik çerçevesinde ele alýp inceleyen bilimsel objektif düþünce biçimidir.

Teoloji ise; baþta insan olmak üzere dünyadaki tüm varlýklarýn hiçbir anlam ifade etmediðini, her þeyi bilinmez, agnostik tanrýya baðlayýp, sürekli öznellik yüklenerek sorgulama mantýðýný öldüren subjektif ifade demektir.

Bunu daim kýlmak amacýyla, insanýn fobi duygusu ve cinsel güdüsünü dini hikayelerle profesyonelce iþlenmesinin insanlýða hiçbir þey kazandýrmadýðýný görüyoruz.

Her iki genel dünya düþüncesi, insanýn akýl yürütmesi sonucunda ortaya çýkan somut ve soyut felsefi ifadelerdir. Ancak evrimci düþünce görerek ve öðrenerek edilgenlikten kurtulmaya çalýþýrken, teolojik metafizik düþünceyse insaný daha fazla edilgenleþtirerek, tanrýcýlýða kurban etmekte.

Bilindiði gibi evrimci materyalist felsefi düþünce dünyadaki tüm canlý ve cansýz varlýklarýn birbirine baðlýlýk, sürekli deðiþim, zýtlarýn birliði ve zýtlýklarýn mücadelesini Empirirzm yöntemiyle kanýtlar.

Metafizik düþünmeyse; reel somut hiçbir deneyselliðe dayanmadan düz bir mantýkla, tüm canlý ve cansýz varlýklarý tanrýnýn ol demesiyle bir anda yaratýldýðý soyut duyguyla yetinir.

Temel evrensel realiteyse; insan olmadan evrimsel somut empirizm de dahil, soyut anlam taþýyan tanrýcýlýk gibi düþüncelerin varlýðýnýn hiçbir iþe yaramadýðýný ifade eder. O zaman dünya ve insanlýk üzerine düþünebilmenin tek kaynaðý, insan nasýl insan oldu? Sorusunun yanýtýný aramak zorundadýr.

Diyalektik materyalist düþünme biçimi, varlýklara ve yaþama anlam katan insanýn, iki ayaðý üzerine dikilip yürümeyi ne kadar zamanda, nasýl öðrendiðini evrimsel, seleksiyon ve mutasyon aþamalarýný inceleyerek bu gerçekliðe ulaþýr.

Ayný þekilde diðer varlýklarý paleontoloji, antropoloji, biyoloji, fizyoloji, jeoloji, sosyoloji, psikoloji ve astroloji gibi bilimsel çalýþmalarla, dünyanýn Azoik, Mezozoik ve Senezoik olarak üç aþamada var olduðunu kanýtlar.

Daha farklý bir incelemeyse, insan atalarý olan Homo Erektus, Homo Hubiles, Homo Sapiens, Primat ve Neandertallerin 12 milyon yýl önce yaþamaya baþladýðýný bilimsel kanýtlarla ispatlamýþtýr.

Ýdealist teologlar dünyanýn yaþýný ölçmeyi dahi bilmedikleri halde, bunu öðrenmek için çaba içerisinde olmamalarý, ciddi bir beyin, bilinç ve düþünce yoksunu olduklarýný gösteriyor.

Ve bu hantal soyut dünya görüþü, dünya ile birlikte insanlýðý en fazla altý bin yýlla tarihleyip, çocuk masalý kadar anlam içermeyen Adem Havva hikayesine saplanýp kalýnmýþtýr.

Nitelik olarak en ufak bir derinliði olmayan bu soyut insan düþünce ve yaþam anlayýþý, birçok þeyi bilinçli olarak yanýtsýz býrakmaya devam etmekte.

Modern çaðda hâlâ bu düþüncede ýsrar edenlerin büyük bir çoðunluðu, lüks ve sýnýrsýz varlýk içerisinde yaþarken, ilk atalarýný maðaralarda yarý aç ve çýplak þekilde yaþatan tanrýlarýný neden sorgulamazlar?

Sorgulayamazlar çünkü, saplanýp kalýnan tanrýsal yaratýlýþ hikayesinin gerçek ve tutarlý hiçbir noktasý bulunmamakta. Sadece nicelik olarak sürüler gibi çoðalma hedef alýnýrken, insaný deðersizleþtirilip tanrýya inanmakla, her þeyin hal yolunda olduðu düþüncesi sürekli hakim kýlýnmaya çalýþýlýr.

Halbuki her çaðda insaný daha fazla insanileþtirmek veya nitelikli yetenek sahibi yapmak için, düþünce egzersizi olarak belirtilen sorgulamak, araþtýrmak, incelemek, tartýþmak ve öðrenerek düþündürebilmek, yaþama en büyük katkýyý saðlayan bilimsel yöntemdir.

Düþüncenin nitelikli geliþmesi ayný zamanda tanrýyla birlikte her þeyi sorgulamak anlamýna geldiðinden, teolog ve beraber iþ tutanlarýn çýkarlarýnýn kesilmesi demektir.

Deistçiler bu riske girmektense, inanan veya inanmak isteyen her insaný kapsayacak þekilde þu ucuz politikalara sarýlýrlar. Cennet vaadiyle aðýzlarý sulandýrýp, suç iþlense dahi tövbeyle avutup kendine baðlamak, bulunmaz bir ticari iþletme mantýðýdýr.

Diðer taraftan evrimciler diyor ki; ey insan sorgula, incele, araþtýr, öðren, icat et. Daha kolay ve insani þekilde yaþa. Kimseye muhtaç ve mecbur olma. Aklýna takýlan veya görebildiðin her þeyi sorgulayýp öðrenmek ve öðretmek senin en doðal insani hakkýndýr.

Buna herhangi bir þekilde engel olmak, insanlýktan uzak yabancý bir yaratýk olarak yaþamak anlamýna geldiðini unutma der evrimciler.

Ýdealist aristokrat teolog ve burjuvazi; evrimcilerin bu düþüncelerinden korktuklarý için, sürekli evirimi çürütmek adýyla akýl dýþý yollara baþvururlar. Bununla toplumu sürekli soyut basit hikayelerle uyutarak, milyarlarý daha kolayca toplamak varken, neden bilimsel düþünme ve empirizm zahmetine düþsünler ki?


Gerçekler bu doðrultuda olduðuna göre, doðru düþünceyi seçmek her zaman kiþinin kendi elindedir. Fakat düþünce niteliði geliþmeyen, sýrf ayetsel hikayelerle yaþayan insanýn evrimciliði anlayýp tercih etmesi, çokta kolay gerçekleþecek bir olay deðil.

Bu yüzden Evrim ve Ýnsan, Teoloji ve Ýnsan arasýndaki önemli düþünce farkýna bir kez daha vurgu yapýlarak, düþünüp tartýþýlmasýnýn insana çok þey kazandýracaðý inancýndan hareket edilmiþtir.


Cemal Zöngür