insanýn ayarlarýyla oynayan ne çok þey var. Yýllar önce böyle bir cümle kabul görmez.
Makina mýyýz ki? , diye nidalar yükselir. Ayar neymiþ, filan diye öfke nöbetlerine girilir.
On yýllar önce. Malüm, teknoloji; ruh hali deðil, mod diyoruz. Ve saire, v.s. Herneyse.
Deðer veriyorsun ya, kalp(sahte, yapma..) çýkar bazen. Kuyum deðil, insan. Mevlana gelmiþ geçmiþ bu topraklarda, illa ki bir fark olmalý, deyip görmek istersin. Gönülden. Ýstediðinle, beklediðinle, inandýðýnla kalakalýrsýn, öylece. Üzülür, içine kapanýrsýn veya "amaaan" deyip geçersin.

Ölçmeden, tartmadan deðer verirsin. Neticede, karþýndaki insan. Ruhu, kalbi, aklý var.
Meðer mesele öyle deðilmiþ. Meðer, insanýn olduðu her yer madde hüküm sürdüðünden yanýla da bilirmiþsin. Meðer, ederi varmýþ söz sahibinin. Ne yazýk.
Görünen her þey bir yanýlsama, hayalmiþ. Dermiþim...

Hayal olmadan olmaz. Umudun kardeþi. Fakat, kapýlmamak lazým, aklý nadasa býrakmamak lazým...

Öyle ya, senin içini kim bilir? Deðer yargýný, "kapasiteni" (?!) kim bilir?.. Anlatmazsan.
Konuþarak, yazarak, örnekleyerek, çizerek, aðlayarak, haykýrarak. Karþýndakinin anlamasýný, görmesini umarak, olmadý, sabredip bekleyerek. Pes etmeyerek...
Hayat bir, içindeki herþey birden çok fazla. Olsun. Sen, görüyor, duyuyor, biliyorsun ya.
Olsun.
Yapacak çok þey yok. Kabullen. Hýrs olmayýnca, bir tek kendine sahip çýkabilirsin. Hýrsa dayanýnca, kimseyi tanýmaz, ezip geçersin.
...
Sen, hangisisin?


eylül