“Bazý aþklar yarým kalmalý…” diyordu þarký.

Kalbi acýtan ama doðruluðuna hayran býrakan sözlerinde. Tamamlanmak kaderi olabilir mi aþklarýn? Mutlu son diye bir þey olabilir mi? O sonlarýn hiçbir zaman mutlu bitmediði, efsanelerdir, senelerdir bilinmez mi? Nice hikaye, aþký gönülden yaþayanlarýn gözyaþlarýyla bitmez mi? Bir þey tamamlandýðýnda deðerini, artýk sýradan olmaya terketmez mi?

Öyleyse aþk denen þeyin kaderi tamamlanmak olmamalý.

Aþk yürekte yarým kalmalý, acýtmalý. Düþündüðünde kalpte hiç pýhtýlaþmayan bir kanama gibi akmalý. Acýttýðý kadar temizlemeli kalbi. Mutlu etmeli, mutlu sonsuz olmalý. Pýrpýr atmalý kalbin tam ortasýnda kanatlarýný çýrpan bir kuþ gibi. Tebessüm ettirmeli akla düþtüðünde. Düþündürmeli. Çok sýk akla düþmeli. En can sýkýcý, en ümitsiz durumda akla gelmeli ve o ümitsizliði mutluluk kýlýcýyla yok etmeli. Yerini antidepresan gülümsemelerine vermeli. Güveni tetiklemeli aþk, aidiyeti yok etmeli.

Takýlý kaldým þarkýda. Nicedir sözleri böylesine doðru bir þarkýya denk gelmediðimden mi, mutlu sonsuzlara duyduðum derin hislerden mi?
Bazý aþklar yarým kalmalý… En çok da gerçek olanlarý.

Yarým kaldýðý için aþk olduðundan en çok da. Aþk üzerine yazýlan bunca þarký var da, kimsenin cesareti yok en güzel aþklarýn yarým kalmasý gerektiðini söylemeye. Bitmemiþ her þeyde var olan umut, beklemenin ve düþünmenin verdiði güzellik varsa iþin içinde, varsýn bazý aþklar yarým kalsýn.

Tamamlamaya çalýþmak, nefes almasýný engellemek gibi sevilenin. Sahiplenme güdüsü ve “ya benimle ya bensiz” düþüncesi, intihar giriþimidir en güzel hislerin. Uzaklaþýr insan sahibi olabildiði her þeyden. Oysa yarým kalmýþlýkta her zaman hem bilinen olmanýn verdiði aþinalýk, hem de yarým kalmýþlýðýn büyüsü olur ya hani… Tam da bu yüzden bazý aþklar yarým kalmalý. AMA HEP VAR OLMALI...