Ýki saatee yakýn bir süre kitap okudum. Hava karardý, perdeyi çekip ýþýðý açtým. Misafir odasýna gidip annemin sandýðýndan siyah bir bez aldým. Nereden aklýma geldiyse, odanýn içinde körebe oynamak istiyordum. Bu oyun tek kiþiyele belki de ilk defa oynanacaktý. Aslýnda, insan olmasa da odadaki eþyalarý oyuncu olarak kabul edecektim. Odanýn ýþýðýný kapattým, loþ bir karanlýk oluþtu; cisimler az da olsa fark ediliyordu. Odanýn tam ortasýna gelip gözlerimi bu bezle baðladým. Zifiri karanlýk oluþtu, en ufak bir ýþýk belirtisi yok. Her taraf kapkaranlýk... Bana mutluluk veren, rahatlatan bir karanlýk, koyu karanlýk. Çok hoþuma gitti. Eðer körlerin içinde bulunduðu karanlýk da böyleyse, onlar gerçekten çok þanslý insanlarmýþ.
     Bulunduðum yerde kendi etrafýmda döndüm, döndüm; yorulunca durdum. Böylece yönleri de karýþtýrmýþ oldum. Masa neredeydi, dolap ve kapý nerde? Ya yataðým? Ellerimle saðý solu yoklayarak küçük adýmlarla yürümeye baþladým. Ayaðým bir cisime dokundu, yere düþmüþ bir kitap olabilir. Hatýrlamaya çalýþtým, yerde düþmüþ kitap görmüþ müydüm diye. Hatýrýma bir þey gelmedi. Kitap buradaysa kütüphane yakýnýmda demektir. Birkaç adým daha attým, önce ileri doðru uzanmýþ olan ellerimi bu sýrada aþaðýya indirdim. Kafam bir yere çarptý; neyse ki hafif bir çarpýþma oldu. Bu cismi elimle yokladým, odanýn kapýsýydý. Onu hemen ebeledim.
     Sevindim bu ebelemeye, sanki çok büyük bir iþ baþarmýþtým! Birkaç adým geri gidip, saða döndüm. Ýki üç adým sonra yataðýmý ebeledim, devam ettim, elim perdeye dokundu; çekildim ve bir þangýrtý koptu, ayaðýmýn üzerine korniþ düþtü; ama acýmadý. Olsun, iþte perdeyi ve pencereyi de ebeledim. Yüz seksen derece döndüm, yürüdüm, elbise dolabýný ebeleyip dolabýn yan tarafýna dokunup seslendim:
     -Aynadaki! Aynadaki seni de ebeledim.
     Boðuk bir sesten cevap geldi:
     -Çapulcu manyak!
     Onunla dalaþmaya niyetim yoktu. Kütüphanemi, masamý, bilgisayarý ve sandalyeyi de ebeleyip, geri döndüm; yataðýmýn yanýna gidip üzerine uzandým. Oyun bitti. Yattýðým yerden gözümdeki bezi çözdüm. Gözlerim bir müddet hiç bir þeyi göremedi, sonra alýþtý. Hayal meyal cisimleri seçer hale gelince yataktan kalkýp ýþýðý açtým. Odanýn hali iyi görünmüyordu. Olsun...
(Devam edecek...)