Kimisi müzik dinler, kimisi spor yapar, spora verir kendini, kimisi saz çalar, kimisi oynar; biz de böyle rahatlýyoruz, beyaz kâðýtlara bir þeyler karalayarak, ne yapalým. Çevremizde yaþanan olaylara, alçaklýklara, vatan hainliklerine kayýtsýz kalmadýk, bundan sonrada kalmayýz...


Çok eskilerden hatýrladýðým bir ilkokul þarkýsýdýr eminim ilkokul sýralarýnda birçoðunuzda söylemiþsinizdir, þöyle sözleri ''Ordaa bir köy var uzakta, o köy bizim köyümüzdür, gitmesek de görmesek de o köy bizim köyümüzdür. tralalalala laaa tralalalal laaaa'' diye devam eder gider. Belki bu ülkenin birçok yerini daha görme fýrsatýmýz olamadýysa da, görmedik diye de o vatan topraklarýný sevmemezlik edemeyiz. Ýmkânlar elverdiði ölçüde gitmek istediðim ancak bir fýrsat bulup da gidemediðim yerlerin üzüntüsünü hala duyarým yüreðimde bir yerlerde...


Çanakkale görmek isteyip de bir türlü bu imkâný bulamadýðým yerlerin baþýnda gelir. Bu güne kadar üç tane Çanakkale ile ilgili þiir yazdým, ama orayý görüp de o havayý teneffüs etmek çok özel bir duygu olsa gerek. Gitmeden bile eminim ki baþtan ayaða duygu yoðunluðu ve tüylerim diken diken olacaktýr mutlaka...


Bizler þiir yazmaya on yedi on sekizli yaþlarda baþladýk. Biliyorum ki edebiyata benden çok daha fazla yeteneði olan ve bu iþe benden çok daha erken baþlayan baþarýlý kardeþlerimde var aramýzda. Edebiyat ile uðraþan insanlar edepli olurlar çoðu zaman. Genç olarak on iki eylül ve daha öncesinde çok sýkýntýlý dönemlerden geçtik, o dönemde yurdumuz üzerinde alçakça oyunlar oynandý. Ýstiyoruz ki ülkemiz bir daha böyle acý günler yaþamasýn, istiyoruz ki ülkemizin yazarlarý ve þairleri düþünceleri her ne olursa olsun hapislerde, mahkemelerde sürünmesin, istiyoruz ki dünya çapýnda sanatçýlarýmýz ülkemizin gururu olsun her platformda.


Birçok arkadaþým ile ayný düþünceleri paylaþýyor olabiliriz mutlaka. Hepimizin az ya da çok belli sýkýntýlarý var. Bir yer de sitemiz bize kendini ortaya koyma, kendini anlatma, kendini topluma adapte etme fýrsatý veriyor. Sürekli deðiþiyor ve geliþiyoruz. En azýndan ben kendim için bunu rahatlýkla söyleyebilirim. Ortaokul ve lise yýllarýnda kompozisyon dersinden hiç geçerli not alamamýþ benim gibi bir öðrencinin onlarca öyküsü ve denemesini gün birinciliðine layýk gördü çeþitli edebiyat siteleri, bundan daha büyük mutluluk var mý?


Lise yýllarýnda çoðu zaman arkadaþlarým mizahi yönümün kuvvetli olduðunu söylerlerdi. Üç beþ sene öncesine kadar da öykü yazmayý hiç düþünmemiþtim. Sonra birden bir þimþek çakýnca kafamda, ''Yaþadýklarýný yaz Ahmet'' diye birike birike ikiyüze yaklaþtý öykülerim. Bizler Gýrgýr dergisinin, Fýrt dergisinin dünya çapýnda adýnýn anýldýðý yýllarda ortaokuldaydýk ve mizah dergilerine malzeme olan çok siyasi lider vardý, ama hiç biride mahkeme açmamýþtýr þimdiki siyasiler gibi, mizah dergilerine. Dünyanýn sayýlý mizah yazarlarýna sahip bir ülkeyiz hâlâ kanýmca. Mizahýn toplumsal zýtlýklarýn, baskýlarýn çok olduðu ülkelerde daha çok yol aldýðý söylenir ki bence doðru bir yaklaþým. Bazen televizyonlarda Amerikan komedi dizlerine rastlýyorum alt yazýlý, ama onlara gülmek için beni gýdýklayacak bir adam olmasý lazým. Tek yaptýklarý þey olur olmaz yerlere kahkaha efektleri yerleþtirmek; bize ters.


Ýþte böyle dostlar biz de böyle yazarak sýkýntýlarýmýzý atýyoruz ve rahatlýyoruz. Hepinize en derin sevgi ve saygýlar yüzünüzden gülücükler ve tebessüm eksik olmasýn sakýn...