Seçme ve seçilme hakký, insanlarýn daha adaletli yönetilmesi için, Yunanlý materyalist felsefecilerin dünya insanlýðýna bir armaðanýdýr. Ne hazindir ki, her seçme ve seçilmenin demokrasi olmadýðý, hatta demokrasi adýna namussuzluk yapýldýðý durumlarla karþý karþýyayýz.

Seçme ve seçilmenin bir toplum ya da ülkede gerçekten demokratik olmasý, her þeyden önce evrensel insan haklarýnýn kabul edilerek, bunun anayasada yer alýp uygulanmasýna baðlýdýr.

Anayasa, yasa, kanun, yönetmelik ve tüzüklerin ýrkçý, dinci, cinsiyetçi, nüfuz, para ve adam gücüne dayanan ülkelerde, seçme ve seçilmek, birbirini pazarlamaktan baþka bir anlama gelmiyor.

Bunun en canlý örnekleri Türkiye'de daha önceki seçimlerde görüldüðü gibi, Mart 2019 da yapýlacak yerel seçimler için sürdürülen pazarlýklar ve ayak oyunlarý, tam bir ilkesizlik örneðidir. Bu kadar aðýr eleþtiriye bizleri mecbur eden nedenleri þu þekilde sýrlayabiliriz.

Seçimlere girmeye hak kazanmýþ Halklarýn Demokratik Partisi (HDP) gibi düþünenlerin dýþýnda, diðerlerinin hepsi ilke ve düþüncelerinde tek dil, tek din, tek düþünce, tek millet, ve tek tip insan yaratmaktýr. Daha farklý ortak yanlarýysa, sahte Türkçülük, sahte laik ve sahte modern geçinmeleri.

Cambaz Arap Tüccarý gibi bunun ýrkçýlýk deðilde, Anadolu'da yaþayan herkesi birleþtirici ifade olarak belirtmeleri tam bir padiþah soytarýlýðýdýr. Arap Ýslam din kültürünü ve sahte Beyaz Türk Irkçýlýðýný topluma dayatacaksýn, ondan sonra da yok biz ýrkçý deðiliz diyeceksin. Hadi oradan sahtekar demezler mi?

Irkçýlýkta bu kadar ortak özellik taþýyýp, yaþam alýþkanlýklarýndaki küçük farklýlýklarý, halka ayrý siyasi düþünce gibi gösterip, toplumu parçalara bölerek arkasýndan sürüklemek, baþka nasýl ifade edilebilir ki? Dersim'i, Sivas'ý, Þýrnak'ý, Diyarbakýr'ý, Maraþ'ý Ankara'yý, Ceylanpýnarý yakýp bombalayanlar bunlar deðil mi?

Çýkarlarý zirve yaptýðýnda birbirlerine namussuz þerefsiz diye hitap ederken, demokrasi güçlerine karþý her zaman ittifak yapýp saldýrmalarý, Ýslam'ýn kadýna uyguladýðý faþizmin diðer türüdür.

Ýttifaklar demokrasinin bir gereði olarak ifade edilebilir. O zaman demokrasi gereði ittifak vb. þerliklere ihtiyaç duyuluyorsa, gerçek demokrasiye ihtiyaç duyan güçlere karþý saldýrmak ya da teröristlikle suçlamak namussuzluk deðil midir?

Örneðin Kürtler baþta olmak üzere sol ve sosyalistler, Aleviler, Ermeniler, Rumlar, Çerkez vb. farklý kültürden insanlar, hak istediklerinde bombalanýp imha edilmeleri, ya da bölücü diye suçlanmalarý mý demokrasi gereði?

Söz konusu faþist düzen partilerinin demokrasi, adalet ve insanlýk anlayýþlarý, her zaman kendi din, ýrk ve menfaatlerinin üstünlüðü demektir. Dünyanýn yüzüne tükürdüðü bu ýrkçý faþist düþünceler ne zaman demokrasi oldu ki, gerici Türkik yobazlar demokrat olarak kabul edilsinler? Bunun adý demokrasiyi bilerek ahlaksýzlaþtýrmaktýr.

CHP, MHP, AKP, Ýyi Parti, Saadet ve Ýþçi Partisi de dahil, hepsi gerici faþist düþünceye sahip olduklarý için, her türlü iþbirliðine çok kolayca girebiliyorlar. Diðer bir eleþtiri konusu ise HDP dir.

Kürtleri, Alevileri, sosyalistleri ve insanlýðý sürekli inkâr ve imha eden CHP ile seçimde iþbirliði yapmak, hangi sorunu çözecektir? Lütfen HDP bunu halka anlatmalýdýr. CHP'nin Beyaz Türk (Türkik) Milliyetçiliði, sahte laik, sahte solcu, Diyanet ve Ýmam Hatipler gibi gericiliði büyüten bir siyasi anlayýþ olduðu asla unutulmamalý.

Sýrf AKP karþýtlýðý, AKP ye yarayacaktýr. Halka ve bu ülkeye bir þey kazandýrmayacaðý þimdiden net bir þekilde görünüyor. En az HDP'nin yüz Belediye'sine “Kayyum” atayan anlayýþýn sahip olduðu faþist anayasa, olduðu gibi duruyor. Her gelenin; bu anayasaya dayanarak salgýnlaþtýðý unutulmamalýdýr.

Esas sorun, gerçek demokratik düþüncenin toplum bilincine yerleþtirilmeyiþidir. Bunun önündeki engelse, demokrasi ve adalet söylemini kullanan faþist sahtekarlarýn bugüne kadar açýða çýkarýlmayýþý.

Türkiye'deki sahte demokrasi ve adaleti savunanlarýn yalancýlýklarýnýn son bulmasý için, demokratik evrensel ilkelere baðlý, Demokratik imza Platformu (DÝP) oluþturulup, bunlar dünyaya deþifre edilmelidirler.

Örneðin sisteme söz söyleme cesareti gösteren bireylerden, sivil toplum örgütleri de dahil herkes ziyaret edilerek, imza karþýlýðýnda demokrasiye davet edilmeli. Halkýn bu çatý altýnda gerçek demokrasiyi anlamalarý saðlanmalýdýr.

Böylece imza atýp cayanlarýn veya imzayý reddedenlerin demokrat deðil, sahtekar olduklarý rahatlýkla ortaya çýkmýþ olacaktýr. Ve bunlar dünya kamuoyu önünde günlük olarak deþifre edildiðinde, kendi çevrelerinde dahi güvenilmez kiþiler olarak tanýnmaya baþlanýr.

Demokratik Ýmza Platformu'na (DÝP) imza atacak ve bu düþünceye sadýk kiþiler, bazý özel yaþamlarýnda ödün vermeye hazýr olmalýlar. Çünkü bugüne kadar demokrasi adýna hep kaçak dövüþülmesi, temel hedefe ulaþmayý engelleyen diðer nedenlerden birisidir.

Söz konusu platform oluþturulurken en ufak bir dil, din, ýrk, düþünce, kültür, sýnýf, liderlik veya büyüklük farký gözetilmeden, eþit ve özgürlükçü demokrasi adýyla yola çýkýlmalý. Bu vb. uygulamalarla toplumun baþýna bela olmuþ sahtekar demokrasi avcýlarý, deþifre edilmedikçe bu ülkeye demokrasinin gelmesi mümkün deðil.

Düzen partileri ve yandaþlarý yapýlan eleþtirilerin doðru olmadýðýný iddia ediyorlarsa þayet, hangi demokratik evrensel ilkelere sahip olduklarýný ortaya koyarak bizleri ikna etmelidirler. Ýkna ederlerse, tüm eleþtirilerimizi geri alýp kendilerinden özür dileyecek kültüre sahip olduðumuzu bilmelidirler.

Eleþtiriye tutulan siyasilerin bu cesareti göstermeyeceklerini biz kesinlikle biliyoruz.. Çünkü bunu yapabilmeleri için anayasadaki din ve etnik ýrkçý ilkeleri atýp, evrensel insan haklarýna uygun konuma getirmeleri gerekiyor.

Mevcut anayasayý ýrkçýlýktan arýndýrmak faþistlerin sonu demektir. Bu yüzden kolayca cesaret gösteremezler. Tek çare bunlarý dünya kamuoyu önünde günlük olarak deþifre etmek, ilk yapýlmasý gereken demokratik eylemlerden sadece birisi. Yoksa bunlarýn utanýp sýkýlacaðý yok. Toplumunda kültürsüz, korkak ve çýkarcý olmalarý, arkalarýndan sürü gibi gitmeleri demektir.


Cemal Zöngür