Ne zaman kendimi örselenmiþ, hüznün içinde bulsam, edebiyat öðretmenimin sözleri aklýma düþer. Yazdýklarýmý okuyup "aman ha, ne olursa olsun, umutsuzluða, karamsarlýða geçit verme" derdi. Elbette umursamadým; ergen kafasý, yeller esmekte, ne haber(!?), yine de 'günýþýðýna ' çýkardýðým karalamalarýmda dikkat kesilirdim. Hoca ne derse, o. Herneyse, elde kalan unutmadýðým bu laflar, gerisi boþ.
Önemi yok diyemem. Bunu düþünüp de dillendirmemek yük olur. Biriktirmek, umutsuzluðu, çýkmazý, kabullenilmiþi biriktirmek yük olur. Nereye kadar kandýrabilirsin ki kendini?.. Zorlama yok, yasa yok, lakin vicdan var ise... söyleyecek, yapacak bir þey yok.

Hayattaki en büyük korkum(korku demekten yana olmasam da..) 'kerhen' sevilip, sayýlmak. Kimsenin, kimseye mecburiyeti yok. Belki bu yüzden, sosyal iliþkilere uzaklýðým. Saygý duyarým, farklý görüþlere, duruþlara. Anlamak için çabalarým. Klasik olacak, yine de 'bardaðýn dolu tarafýna' bakarým. Her ne olursa olsun, iyimserlik modundayým. Ýnancým; bir nebze olsun, iyilik vardýr kötünün içinde bile.
Belki bu yüzden kendime "aptal" derim. Aptallýðým akýl, mantýk yoksunluðundan deðil, edepten, nezaketten. Yýllarýn bana gösterdiði þu oldu: akla, edebe, nezakete gerek yok, paradan haber ver, yeter. Evet, ne yazýk ki, durum bu. Yandýk ki ne yandýk...

Ýnsan deyince, sular seller durur. En azýndan, benim için öyle. Ýnsanýz, hepimiz. Meðer, öyle düþünmek bile sakýncalý. Ýnsanýz, evet, lakin farkýmýz varmýþ bizim.
Kapitalizm diyeceðim ve doðru cevap olsa da siyaset, hiç tercihim deðil. Siyaset dersi almýþ biri olarak kesinlikle tercihim deðil. Farkýmýz var, edepten, eðitimden, kýsaca akýl ve mantýktan. Ne hayatmýþ be! Böyle olacaðýný bilsem, bu dünyaya ayak basan kim!.. Elimde deðil.

Son olarak, teessüflerimi sunmak isterim.
Ýnsan olmanýn fikrimin bugünkü þartlara uyumsuzluðundan sorumluyum. Yürek ve vicdan ikilisinin iþlevinin önemini savunmaktan. Eninde sonunda herkesin hak ettiðine kavuþacaðýna yürekten inanmaktan sorumluyum. Aptal yerine koyulduðumu görmezden gelmekten, tepe tepe ("yününden, sütünden, etinden") bilgi birikiminden kullanýlmaktan sorumluyum. Suçluyum. Ýnsanlýðýmdan. Vicdanýmdan. Aþk Yüreðimden.
Öyle de, böyle de, eninde sonunda nasýlsa herþeyden sorumluyum. Hýrsýz, yalancý, ikiyüzlü, insan görünümünde, parazit, bit yavrusu kýlýðýnda olarak biçilmiþ hayatý süresince var olmaya razý olmadýðýmdan suçluyum. Yapacak bir þey yok, ilahi not düþülmüþ...
Nefes almaktan yükümlüyüm...

eylül