Çocukluk, anýlar arþivinde saklanan uzak, masalsý bir diyar. Zamanda tekrarý olmayan bir macera. Hayal edilemez talihsizlikleri yaþayanlar için bile güzel kalýr çocukluk. Kýsacýk anlarýn karelerinde hiç solmayan hatýralar, gün gelir, beklenmedik bir gülümsemeye dönüþebilir.
Hayat iþte. Bazen çocuklarla alakalý nahoþ bir haber iliþir gözüme, tüylerim diken diken olur. Yol kenarýnda dilenen küçük bir çocuk görsem, içim ürperir. Öyle zamanlarda kendimi suçlarým. Aç kaldýðým, soðuktan titrediðim bir çocukluðum olmadýðý için...
Diðer yandan markette, maðazada istediðini yaptýrmak için tepinen, aðlayan çocuklara sadece þaþkýnlýkla bakýyorum. Düþünmeden. Yargýlamadan. Hayat...

Çocukluk hatýrlanýr da gülümsenmez mi? Nadir olabilir lakin hazzý çok uzun sürer. Ýnsanýn içine sýcacýk bir dalga yükselir. Yüzünde pembeleþir. Gözlerden taþan neþeli bir dere akýþýyla kendini ele verir. Gülümsetir. En büyüðünden, masum ve saf.
Bir an için o an'ýn içine dönme isteði ile yüklenir ruh. Mümkün olmadýðý unutulmamýþ olsa bile. Muhteþem.
Belki, o uzak yere dönmek ister insan. En azýndan, düþlerinde bunu dener. Sýmsýký yumup gözlerini, hayal eder. Bulanýk hatýralarý çaðrýp, var olmayan bir kapýyý arar.
Geri dönüþü olmayan bir yer, çocukluk.

Her yeni yýl heyecan duyarým. Sadece kutlamalarla ilgili bir þey deðil. Kutlanacak sebep bulmak kolay, hatta her gün için. Yeni yýlda evde olmak hep tercihim. Ev çünkü. Yuva. Benim olayým takvim. Bir yýl biter ve yenisi baþlar. Olayý bitiren asýl bu.
Yeniden baþlamak. Sil baþtan yeni bir fýrsat. Eskisinden daha iyi olmak. Bir yýlýn muhasebesini yapýp hatalarý düzeltmek. Formatlanmak gibi.
Uðurlayýp karþýlamak, " efendimiz" Zaman'ý. Aman, baþka bir yöne çekmeyin, þaka.
Mizah yönüm bile soðuk benim, ne yazýk. Ýdare edin.

Annem. Ne yazýk, ömrünün son demlerinde ruhunu tanýyabildiðim muhteþem kadýn. Garip karþýlanýr belki. Onu hiç "anne" olarak düþünmedim. Naz etmedim. Kullanmadým.
Sýðýnmadým... Çalýþan, baþarýlý, sevilen, güzel, hayran olunasý bir kadýndý benim annem.
Okul öncesi okulumdan beni almaya geldiðinde hayranlýkla bakýyordum ona. Yumuþak dalgalý uzun saçlarý, pötikare döpiyesli, gülümseyen bir afet görüyordum. Ah, annem.
Sanýrým, ergenliðim dahil, hep gölgesinde kaldým.
Her yeni yýl akþamý eve boþ ellerle gelip yorgun olduðunu söylerdi. Küçük bir hayal kýrýklýðý ile oyuncak bebeðime sarýlýp yutkunurdum. Her yeni yýl gecesi tuzaða düþerdim. Eve girmeden, kapýnýn dýþýnda hediyemi býrakýp uykunun göz kapaklarýmý aðýrlaþtýrdýðý vakti beklerdi. Nasýl yapýyorsa, kapýnýn çaldýðýný duyup açmak için koþardým. Hediyem beni beklerdi...
Her yeni yýl, bir baþtan baþlama þansý. Okulda, hediyeleþme sürprizleri. Tatil. Heyecan.
Okul anýlarý silinir gider. Hayata hazýrlýk olduðundan belki.
En güzeli, hayal. Çocukluk gibi.

eylül