Peki ben, kim ve ne için vardým bu hayatta...

Neyi deðiþtirebilir yada neye anlam katabilirdi ki varlýðým.
Kendine dahi pek hayrý olmayan bir ruhun varlýðý, kainata, insana
ne gibi bir anlam katabilirdi ki .

-Sakin olmalýsýn !

Bana sakin olmamý söyleme, sakin olmaktan ve sakin kalmaktanda yoruldum artýk. Neyden korkuyorum, çýldýrmaktan mý !Bir adým daha öteye gitsem ne olur, ne kaybedebilirim ki. Ne acý bir bekleyiþ bu, týpký Godot'yu beklemek gibi . Ne zaman bitecek, yüreðim ne zaman çocukluðumdaki gibi rahat bir nefes alabilecek. Zaman geçiyor, ruhen daha fazla katýlaþtýðýmý ve sertleþtiðimi fark ediyorum. Bunu bilmek can sýkýcý.

-Sakin olmalýsýn, lütfen !

Yorgunluðumu göremiyormusun! Ellerime bir bak , gözlerimede...
Artýk tahammülüm kalmadý, kendime bile, neyi beklediðim hakkýnda en
ufak bir fikrim bile yok .Fakat ciddi bir bekleyiþ içindeydim, düne kadar.
Dün bitti, artýk bugündeyim. Fakat ruhumun karanlýðýnda kalmýþ bir takým acýlar gün ýþýðý gibi düþüyor önüme . Bunu hissedemiyor olmamýn, imkaný yok.Bunu görmezden gelebilmemin imkaný yok. Ýnsanýn sýnýrlarý vardýr öyle deðil mi, peki benim neden olmasýn! Diðerleri gibi deðildim, bunu en iyi sen biliyordun. Onlarýn zevk ve sefa sürmekten hoþnut olduðu bir yeryüzüne ait deðildim. Hiç bir zamanda olamadým, üstelik kendimi kandýrmayý denediðim anlarda bile!

-Sakin kalmalýsýn, lütfen, en azýndan benim için yap bunu!

Bana bitiþ tarihini söyleyebilseydin keþke, buradaki çekmekte olduðum tüm acýlarýn. Gördüðüm, þahit olduðum, okuduðum, düþündüðüm, içine adeta hapsolduðum tüm gerçeklerimin ötesine geçebileceðim bir yer olduðunu söyleyebilseydin . Ayný günlerin, ayný gecelerini yaþamaktan yoruldum, mideme her gün yiyecek bir þeyler sokmaktanda öyle. Ýþe yaramaz olmak mý daha zordu, yoksa iþe yarar olduðunu bildiðin halde bu fýrsattan mahrum býrakýldýðýný anlamak mý! En iþe yarayanlarý bile, vaktiyle yeryüzünden çekip gitmediler mi! En ala filozoflar, en ala doktorlar, en ala yazarlar, düþünürler, en ala bir anne, bir baba, bir evlat ve bir insan.
Hepsi yok olup gitmedi mi ...

-Lütfen, kendine haksýzlýk ediyorsun, bunu yapma , yapma !

Bir insan en üst bilinç seviyesine ulaþtýðýný anladýðýnda, fiþi çekebilme, butona basabilme imkaný verilmeliydi eline. Bunlarýn hiç biri yok burada .En azýndan inananlar için . Ve sen inandýðýmý biliyorsun, bunca azabýn sebebide bu inanýþ þekli deðil miydi . Yanýlýyor olabilirmiyim ? Ama elbette þunuda anlayabilirim, mücadele vermek zorundayýz, en doðru þeylere ulaþabilmek için . Bilemiyorum, en doðru þeyleri hak ettiðimden bile emin deðilim . Peki sonunda kazanacaðýmý bilseydim, ruhumdaki tüm bu hüzün ve acýlar silinse bile, düþüncelerim deðiþecekmiydi. Ayný þekilde düþünüyorken, nasýl farklý bir mutluluða eriþebilirdim ki . Tekrardan ben olarak var olmam, ne acý, ne azap verici, ne yorucu olurdu kimbilir . Yoruldum, düþünmekten, beklemekten, bilememekten ...

-


...


Yazan-Edibe Toðaç