Barýþ kelimesi genel anlamda düþmanlýðýn olmamasý, baþka bir anlatýmla, kötülükten, kavgalardan, savaþlardan kurtuluþ, uyum, birlik bütünlük, sükunet ve huzur içinde yaþamak olarak da tanýmlanabilir...

Ýnsanlýk ortaya çýktýðýndan beri yeryüzünden kavga ve savaþlar hiç eksik olmamýþtýr. Bu savaþlar sonucunda, ister savaþýn galibi olun, isterseniz maðlubu, toplumlarda açýlan büyük sosyal yaralar vardýr. En baþta can kayýplarý. Ýnsanlarýn zamanlarýný, bilim ile sanat ile geçirmeleri gerekirken, enerjilerini savaþlara ve bu savaþlarýn sonucunda ortaya çýkan yýkýmlarý onarmaya çalýþmak için harcamalarý...

Ulu Önder Mustafa Kemal ATATÜRK'ün savaþ ile ilgili sözlerine burada kulak verelim biraz...

''Savaþ, nihayet meydan savaþý sadece karþý karþýya gelen iki ordunun çarpýþmasý deðildir. Milletlerin çarpýþmasýdýr. Meydan savaþý milletlerin bütün varlýklarýyla, bilim ve teknik alanýndaki seviyeleriyle, ahlaklarýyla, kültürleriyle kýsacasý bütün maddi ve manevi güç ve nitelikleriyle ve her türlü vasýtalarýyla çarpýþtýðý bir sýnav alanýdýr. Bu alanda, milletlerin gerçek güç ve kýymetleri ölçülür. Sonuçta yalnýz maddi güçlerin deðil, bütün güçlerin özellikle ahlaki ve kültürel gücün üstünlüðü kesinlikle ortaya çýkar. Bu sebeple meydan savaþýnda yenilen taraf milletçe ve memleketçe, bütün maddi ve manevi varlýðýyla yenilmiþ sayýlýr. Böyle bir sonucun ne kadar feci olabileceðini tahmin edersiniz. Yok oluþ sadece savaþ alanýndaki orduya ait olamaz. Aslýnda, ordunun mensup olduðu millet feci sonuçlara uðrar. Tarih, birtakým boþ hayallerle, baþlarýndaki hükümdarlarýn, hýrslý politikacýlarýn oyuncaðý durumuna düþen istilacý ordularýn, istilacý milletlerin uðradýðý bu çeþit feci sonuçlarla doludur.''

Ýslam sözcüðü Arapça se-le-me kökünden türeme olup, bir anlam ýda barýþtýr. Bununla birlikte kökün etken ortaç þekli eslemedir ve teslimiyet anlamýna gelir. Müslümanda teslim olan demektir. Burada teslim olunan tek Tanrý olduðu kabul edilen Allah'týr. Ýslam özünde bu kadar barýþa önem verirken, Ýslam adýna savaþtýðýný söyleyenler, yeri gelince masum insanlarý da öldürmektedirler. O üzerlerine bomba baðlayýp da þehit olacaklarýný zannedenler büyük gaflet içindedirler...

Son ikiyüz yýllýk zaman dilimi içerisinde, dünyamýzda hem maddi hem de manevi yýkýmý büyük olan, onlarca savaþ olmuþtur. Bunlarýn Baþlýcalarý: 1-Kýrým Savaþý-2- Doksanüç Harbi dedikleri Osmanlý-Rus Savaþý 3-Balkan Savaþlarý 4- Birinci Dünya Savaþý 5-Ýkinci Dünya Savaþý 6-Vietnam Savaþý 7- Afgan Rus Savaþý 8- Çeçen-Rus Savaþý ve daha ismini zikredemediðimiz irili ufaklý onlarca savaþ.

Bu savaþlarda harcanan paralar, eðer insanlýðýn milletlerin yararýna kullanýlmýþ olsaydý, bugün belki de þu anda bilimde sanatta, týpta geldiðimiz noktanýn çok daha ilerisindeydik. 1945 yýlýnda Japonya'ya atýlan atom bombasý; ki yüzbinlerce insanýn ölümüne yol açmýþtýr, sadece denemek maksadý ile atýlmýþtýr keza o sýrada Japonya kayýtsýz þartsýz teslim olmak üzeredir.

Þimdi soruyorum ben size, akýllý insanlar savaþtan yana mý olur yoksa barýþtan yana mý? Yine burada Ulu Önder Mustafa Kemal ATATÜRK'ün sözlerine kulak verelim ve baðlayalým...

'' Derhal þu veya bu sebepler için milleti harbe sürüklemek taraftarý deðilim. Harp zorunlu ve hayati olmalý. Hakiki kanaatim þudur: milleti harbe götürünce vicdanýmda azap duyamamalýyým. Öldüreceðiz diyenlere karþý ölmeyeceðiz diye harbe girebiliriz. Ama millet hayatý tehlikeye düþmeyince, harp bir cinayettir. ''

Sevgi ve saygýlarýmla...