Ýnsan, Ego ve Yýkýcýlýk

Ýnsanlýðýn temel doðasý olan ortak üretim ve ortak tüketim realitesinden uzak, ütopik, tapýnmacý ve maddiyatçý kültürle her þeyin üstünlere layýk görülmesi, gerçek insan doðasýný inkar etmekten baþka bir iþe yaramamýþtýr. Böyle büyük bir ihanete insanýn düþmesindeki en etkili neden, süperegonun yaratmýþ olduðu ihtiras ve de yüksek bencillikten baþka bir þey deðil. Ýnsandaki süperegoist bencillik, hem cahil kiþide hem de eðitimli insanda en yüksek derecede görülen psikolojik bir bozukluktur. Ancak süperegonun ciddi bir psikolojik bozukluk olduðunu ne bireylerin çoðunluðu, ne de devletler bugüne kadar kabul etmiþ deðiller.

Tam tersine devletlerden kiþilere kadar herkes, her türlü þeytani cambazlýklarla çok para kazanma duygusunu yaratan süperegoyu, büyük bir iþ adamlýðý ve giriþimcilik olarak topluma kabul ettirmiþlerdir. Ve sonuç itibarýyla süperego hem meþrulaþmýþtýr, hem de buna zincir vurmak neredeyse imkansýz hale getirilmiþ durumda.

Baþta devlet yönetimleri olmak üzere topluma yön veren kiþiler, insanýn doðal yapýsýndaki birlikte üretim ve birlikte tüketim düþüncesine göre hareket etseydi, günümüzdeki anormal canavarlýklar kesinlikle yaþanamayacaktý. Maddi ve manevi varlýklara tapýnmacýlýk, adeta yeni bir ilaha dönüþmüþtür. Böylece en büyük ben, en zengin ben, en kutsal ben, en üstün ýrk ben, en yüce inanç benimki, herkes bana secde etmeli mantýðý, bütün canavarlýklarýn ana kaynaðýdýr. Yer, zaman, ortam, iþ, konum, ve güce göre, istisna kiþilerin dýþýnda hepimizin eseridir bu canavarlýk. Kimse kendisini asla suçsuz göremez. Ýnsan bilincindeki yýkýcý canavar yapýnýn ortaya çýkýþýnýn bilimsel analizi ise kýsaca þu þekildedir.

Psikolog, beyin uzmanlarý, felsefeci ve diðer bilim insanlarý, beyin hücrelerinin doðal çevresel tüm iletiþime karþý nasýl tepki verdiðini, %85oranýnda inceleyip sonuçlandýrmýþlardýr. Sadece %15'lik gibi oranda, beyin nöronlarýnýn saniyede nasýl birbirleriyle uyum (Senkronize) içerisinde olup her türlü istem, edim, dürtü ve tavrý ayný anda ortaya koyduklarý noktasý tamamen netleþmemiþtir. Bunlarýn dýþýnda diðer tüm hücresel hareketlerin insaný nasýl yönlendirdiði çözülmüþ durumda.

Psikoloji derslerinden hatýrlanacaðý gibi, insan beyin hücre yapýsý üç bölüme ayrýlmýþ þekilde hareket eder. Bunlar Ýd, Ego ve Süperegodur. Ayný zamanda Bilinç, Bilinç öncesi ve Bilinçaltý olarak her üç güdüyle birlikte komple bir çalýþma yapýsýna sahiptir beynimiz. Ýnsandaki düþüncenin var olmasýný saðlayan temel yapýysa Bilinç hücreleridir.
Ýnsanlarda dahil tüm canlýlarda Ýd yaratýlýþtan itibaren mevcut olup canlýlarýn benliðini temsil eder. Hayvanlar sadece açlýk, üremek ve korku Ýd'ine göre anlýk güdüyle hareket edip yaþarlar. Bunun nedeniyse hayvanlarýn beyin yapýsýnýn küçük ve hücresel olarak çok az sayýda olmasýdýr. Bazý hayvanlarýn birtakým hareketleri tekrarlamalarý bilinç dýþý Ýd'sel o anlýk güdü sonucudur. Örneðin hayvanlarda gelecek kaygýsý ile ilgili en ufak bir hafýza güdüsü olmadýðý gibi açlýk egosu da karnýný doyurana kadardýr. Karný doyduktan sonra önündeki yiyeceðe kolayca sahiplik yapmaz hayvanlar. Onun içindir ki, hayvan egosu hiçbir zaman Süperegoya dönüþmez dönüþmemiþtir de. Bu yüzden hayvanlarýn Ýd'i, bencillik olarak nitelendirilmez iken, Ýnsanlarýn Ýd'leri ben ve bencillik olarak tanýmlanmýþtýr.

Ýd sayesinde Egonun insanda sürekli geliþip, Süperegoya dönüþmesindeki ana kaynaksa Bilinçtir. Bilinç geliþtikçe düþünceye dönüþür. Ancak düþünce; insanýn çevreyle hareket geniþliðine ve görüp hissettiði þeyleri sorgulama niteliðine göre deðiþmektedir. Çevresindeki olaylarla kazandýðý his ve duygularý doðru analiz etmeden, ütopik basit kalan bilinçte, düþüncenin sýnýrlý ve yetersizliði yüzünden, Süperego diðer tüm güdüleri yönlendirmektedir.

Ýnsan beynindeki Ýd, Bilinç, Ego ve Süperegonun sürekli geliþmesi, nöronlarýn sayýsýz varlýðý ve de biyoenerjik hareket sayesinde gerçekleþir. Böylece tüm canlýlarýn hareketsel yönelimleri DNA yapýsý ve kandaki kimyasal enerjik tepkimelerin bir sonucudur. Ýnsan bu sayede çevresindeki varlýklara doðru yönelip yer, içer, korunup, ürerken, bilinçte büyük bir görgü, his, duygu ve bilgisel düþünce hazinesi (Hafýza) oluþturur. Ýnsanýn duygu, his ve buna baðlý hareketleri çoðalýp çeþitlendikçe, Egonun güdüsel edimlere cevap vermekte yetersizleþmesiyle Süperego devreye girer. Süperegonun devreye girip ölçüsüz geliþmesi, bilinçteki düþüncenin niteliksiz ve sýnýrlý kalmasýndan kaynaklýdýr. Ýþte tam bu noktada süperegoist yarým ve sakat düþünen canavar insan ile, gerçek þekilde düþünen insaný birbirinden ayýran temel yapýnýn ne olduðu karþýmýza çýkýyor.

Bilinç vasýtasýyla tüm hissel duygularýný tam olarak sorgulayýp düzenli ve doðru eðitim uygulayan insanlar, gerçek insan olma yolunda ilerler. His ve duygularýný doðru, yeterli þekilde sorgulamayan insanýn bilincinden çok, süperegosu geliþir. Çoðu insanýn sürekli süperegonun arkasýndan gitmesinin bir diðer nedeni de, insaný daha çok maddi varlýklara sahip olma arsýzlýðýnýn insana yüksek derece haz vermesidir. Süperego böylece bilinci kullanarak hazýrcý ve kolay yöntemleri tercih eden ana güdü görevini almýþ oluyor. Tatmin olmasýnýn tek yoluysa, maddi varlýklara sýnýrsýz þekilde sahip olmak, ya da olunmasa dahi onu hayal ederek yaþamaktýr. Süperegoya göre hareket eden kiþi ve devletsel oluþumlar, sadece elde edecekleri maddi varlýklarýn kendilerine ulaþmasýyla ilgili bazý hukuki kurallarý tanýrlar. Onun haricinde hiçbir insani kural ve ahlaký tanýmazlar. Bu da insan olmaktan uzak canavara dönüþmektir.

Ýnsan bilincinin geliþip gerçek insan düþüncesine dönüþmesini saðlayan diðer etkenlerse, çevredeki tüm hareket ve deðiþimlerden edindiði duygu ve hisleri doðru, mantýklý, yýlmadan sorgusal araþtýrma ve eðitim niteliðine baðlýlýktýr. Bu bakýmdan bugüne kadar evren, dünya ve insan üzerinde araþtýrma yapýp insan yaþamýný þekillendiren temel düþüncelerden, Metafizik ve Materyalizmdeki anormalliklerse kýsaca þunlardýr.

Metafizik; tapýnmacý kul kültürüyle en çok basit ve yüzeyselliðe düþen bir düþüncedir. Kendisini yormadan var olan tüm gerçekleri çarpýtýp kolaycý, aþaðýlýk oyunlarla güçlü ve kudretliden yana olup, diðer insanlarý köleciliðe layýk gören çirkef bir anlayýþa sahiptir.
Materyalizm ise, bilimsellik adýna benzer hataya düþmüþtür. Materyalizmin basitliði, bilimsel her türlü üretim veya icatta hiçbir sýnýr ve kontrol tanýmamasý. Materyalizm bu mantýðýný somut olgu ve icatlara dayandýrarak, doða ve insan katliamýný önemsememektedir. Ýki temel düþünce yapýsý direkt dolaylý þekilde, doða ve insanlýðýn sonuna oynadýðýný herkesin bilmesi gerekiyor.

Hep demez miyiz? Ýnsan sosyal bir varlýktýr. Sosyal varlýk olmak, birlikte ortak üretip ortak tüketen, birbirini rencide etmeden dostça yaþamaktýr. Bunun tamamen tersine kutsal tanrý adýyla her þeyi erkek egemenlik adýna kendine layýk görerek yaþamak adaletse, batsýn o adalet. Diðer taraftan geliþim ve modernlik adýyla doðal her þeyi yok eden kültürde ayný þekilde büyük suçludur. Doða, insanlýk ve dostluk duygusunun öldüðü dünyada, tüm gezegenlere hükmetmenin ne anlamý var? Çünkü insan dostlukla toplumsallaþtýðý zaman insan olmanýn bir anlamý vardýr. Birbirine soðuk, birbirini aþaðý gören, sürekli diðerini yok edip aþaðýlamak için olmadýk hileleri düþünmek canavar insan demektir. Sýrf yemek içmek ve her þeye sahip olup yalnýz baþýna yaþamak insansa, yerin dibine girsin o insanlýk. Ýnsanýn giderek yalnýz baþýna canavarca yaþamý hayvanlarda dahi görülmeyen bir anormalliktir. Onun için biz henüz gerçekten insan olamadýk.


Cemal Zöngür