''Þiirim gibi yaþadým.'' diyor üstat Hilmi Yavuz ...



Ýnsan þiiri gibi yaþayabilmeli
engin olmalý yüreði denizler kadar
araþtýrýp bulmalý güzel insanlarý, ihlâslý kullarý
sevgi dolu, beyin denen muhteþem radar...


Bastýn mý topraða
tertemiz havayý þükrederek ciðerlerine çek
ve bir selam çak karþý aðaçtaki yapraða
aman ha karýncaya börtü böceðe sakýn tepeden bakma
sabahýn ilk ýþýklarý ile cenk ve güneþe merhabalar
açýlmasýn tabiat ana ile aralar...


Ara sýra söv gitsin hayvanlara eziyet edenlere
ormanlarý ve insanlarý yakanlara
korkma tanrý bu küfürlerine günah yazmaz...


Þiiri gibi yaþayabilmeli insan
gözlerini diktiðin zaman karþýdakine
hissetmeli
bu adamýn gönlünde yer yok nefret ve kine...


Vatan sevgisi sözde lafta kalmamalý
yazmalý çizmeli bir þeyler yapmalý doyasýya okumalý
gazileri baþ tacý yapýp þehitlere aðlamalý...


Yardým etmeli insan
Edirneli bir teyzeye, Aðrýlý bir amcaya
Adanalý gurbetçiye ya da Karadenizli taksiciye
Hataylý simitçiye, Kýrþehirli bir çiftçiye
yardým etmeli þevk ile kimselere çaktýrmadan
eþine, dostuna, garibana yolda kalanýna
görmesin kimse
bir elin verdiðini diðer el bilmesin...


Þiiri gibi yaþamalý insan
geceleri yastýða baþýný koydun mu
düþünmeli inceden inceden
Þam'da insanlarýn hali nicedir
fitne hep oradan mý çýkar
Baðdat'da hangi zulüm dolu gecedir
Allah'ý býrakýp da
bu zalimlerin taptýklarý hangi gücedir...


Doðu Türkistan'da kim ne yer ne içer
Afganistan'da kimler kendilerine metrelerce kefen biçer
Filistin'de hep mi zalimler can yakar
gözyaþlarý neden hep bu coðrafyada akar
emperyalist efendiler viskilerini yudumlarken
daha ne kadar bizlere gülerek bakar...


Ýnsan þiiri gibi yaþayabilmeli
gülmek güzel ama
hayat acý ve gözyaþý da saklýyor baðrýnda
ne zaman ki sevmeyi unutur ve býkarýz
iþte o zaman insanlýktan çýkarýz...