Yazýyorum þuraya, bu sayfalarda dursun,
Ben yazarým unutmam, ama sen unutursun.
Bu bir zaman treni, olur mu hiç freni?
Herkes ister, keþke der; görmedim döndüreni.
Ýþte o gün gelecek, aman dileyeceksin,
Affet beni ne olur, baðýþla, diyeceksin.
Sen baþýný taþlara, duvarlara vurursun,
Ben yazmýþtým unutmam, sen yine unutursun.
Senin bana yaptýðýn affedilmez bir suçtu,
Belki de alacaðýn altý üstü papuçtu.
Sen yalvarmakla ancak kendini avutursun,
Benim doðum günümü sen nasýl unutursun?