Bu El'lerin monarþin dönemli hikayeleri bizlere oligarþini dönemli hikâye içinde anlatýlmaktadýr. Monarþin söylem tevhidi olan oligarþin söyleme göre çeliþki ve tutarsýz bir durum olmakla kendisini ele vermektedir.

Birinci teolojik hal grotesk ilikle beraber somut süreçlerin geride kalan iz düþümlerini kiþi zihninde gölgeler olarak yansýtmaydý. Ýlahi dönemdi. Birinci teolojik hal kolektif oluþa göre kolektif ilikti.

Ýkinci teolojik hal özelleþtiren kiþi sahipliðini söyleyen soyuttu. Söyleyen failin ne olduðu belirsiz bir mana anlayýþýydý. Söylemi belliydi. Takdirle talihlisini bulacak olan rýzk söyleminin, karþýlýðýný bulacak denkleþiþi kiþi güya belli deðildi. Bu süreç monarþin süreçti.

Üçüncü teolojik hal monarþin tevhidi oraya koyan oligarþin sahipliði yeryüzüne doðru götürmenin yeryüzündeki her bir alemlere sahipliði olan alemlerin sahipliði olan Rab anlayýþýydý.

Dördüncü teolojik hal içinde de emperyalist imparatorluklar döneminde yaradancý bir anlayýþ vardý. Buna TEÝZÝM deniyordu. Evren saat gibi kurulmuþ týkýr týkýr iþliyordu. Teizme karþý deizm vardý. Bir yaradana inanýyor dinlere inanmýyordu. Ateizm de yaratýlýþý kabul etmiyordu.

Ýþte bize gelen Ýsrail kaynaklý hikayeler oligarþin dönem içinde monarþiyi de hikâye eden üçüncü teolojik hal ile olunan tevhidi anlatýmlardý. Bunlarý El egemenli saltanat sahipliðini anlayabilmek için yineliyorum.

Sonradan hem Ýbrahim anlatýlýn monarþin hikâye çevresinde hem Musa'nýn dilinde oligarþiye giden ve oligarþi tevhidini ortaya koyan tevhit sözü içindeki YEHOVA, bu tevhidin dili olacaklardý. Þadday daðý ile ve Turu Sina daðý ile yetinmeyen monarþi; oligarþi mantýðý içinde oligarþi mana anlayýþýyla baþka türlü konuþacaktý.

Gözü baþka El topraklarýnda ve gözü baþka El'in malýnda mülkünde olan EL EGEMENLÝ EL ADAMLARI; bu oligarþin zihniyet içinde baþka El'in malýný mülkünü ganimet etmeyi meþru kýlacaktý.

Ýbrahim'e, Musa'ya ve diðerlerine deðiþmez bir kaderle verilen mal mülk; baþka El topraklarýný (mülkünü) ele geçirme uðruna þimdi ganimet kýlýnýp meþru sayýlmakla kaderler de deðiþiyordu. Deðiþen bu kaderle Ýbrahim'in mülkü Babilliler'in eline geçecekti.

Kolektif ilik, üreten totem mesleklerini karþýlýklý yükümlenen bir ittifak içinde giriþtirerek yeryüzüne doðru birleþmeyi büyütmekle süreci ittifak katýlým yapmakla ilahi irade büyümüþtü.

Özel mülkiyetçi bencil iradenin salt sahipliði göz önüne alan gözü dönüþlüðünün gasp yapmasýna El ganimet diyordu. Gaspý ve ganimeti kutsal bir söz gibi söyleyip, ganimet edinmek için kýtali (öldürmeyi) meþru ediyordu. Sanki bu mülkü onlara kendi vermemiþti. El þimdi ganimetten beþte bir pay istiyordu!

El'in Ýbrahim'e "Gözünüzün gördüðü, ayaðýnýzýn bastýðý yer senin" demesiyle iþ bitmiyordu. Kimse Yehova öyle dedi diye kuzu kuzu malýný mülkünü YEHOVA ADAMINA býrakmýyordu.

Gözlerin gördüðü yerler, Yehova adamýnýn olmasý için gözle görülen yerlerin El Adamýný ve El adamýyla ahitle olan inanýcý bitlileri öldürmeleri gerekiyordu.

Senin soyunu gökteki yýldýzlar kadar yapacaðým. Sana ve soyuna gözün gördüðü þu yerleri verdim. Bu seninle ve soyunla benim aramda olan bir ahittir" diyecekti Yehova. Ýþte baþkasýnýn malýný mülkünü kendi eline geçirmekle birleþme (TEVHÝT) ortaya koyan anlayýþlar, genel geçer söyleyiþle YEHOVA mana anlayýþýydý.

Kolektifin malýný mülkünü kendi malý mülkü yapýp kiþilere veren EL mana anlayýþý aradan geçen bunca zamanla düþünsel bir mana anlayýþý evrimi geçirmekle, El'in bu evrimi ikinci bir baþkalaþmaydý.

El baþkalaþmasýný YEHOV'CA, ARZIMEVUT denen bir mana anlayýþýyla eyleme dökmüþtü. Kolektif oluþtan kopan, monarþin mantýklý efendi saltanatý önce, El mantýðýna; oradan da giderek oligarþin tevhidin Yehova mantýðýna dönüþüyordu.

Ýþte egemenlik üretimden gelen çalýþma gücünün, üretime ve emeðe sahipliðiydi. Bu sektör el kolektif sahiplerin egemen iliþkiler aðý içinde egemenlikten kiþiye düþen payla kolektif birimli kiþi siyasi, hukuki ve statü sel bir hak almanýn kendisiydi.

Ve egemen kolektiflik kapsamýnda haklarý korumanýn parçalý beliriþiydi egemen irade. Üreten egemen irade bütünden kiþiye doðru hak ve hakkýn korunma iradesi olurken; kiþiden bütüne doðru, kolektif egemenlik ve kolektif irade oluyordu.

Çalýþmayan, katma deðer üretmeyen ve kolektif gücü enfekte etmekle kolektif baðýn ürettirmesi olan süreci, kendisine yatýrýmcýlýk, iþ bitiricilik diye maske yapan "egemen sýnýfa karþý verilen mücadeleydi egemenlik".

Bilinmesin istenen tarihsel gerçek buydu. Kutsal söylemler altýnda bilgi ve tarihsel oluþ yok edilmiþti. Tarihsel oluþ inþaca oluþtu. Ama El ile bilgisizlik bilgi yapýlmýþtý. Bu nedenle halktan gizlenen bilgi dýþýndaki kalmak kaydýyla bu tür kutsal söylemler içinde halk ne derse, o þey halkýn iradesi sayýlmýþtý.

Þimdi geri ana konuya Mustafa Kemal'in siyasi deha olmasýný tespit eden konuya dönelim ve konuyu burada bitirelim.

Kim ne anlarsa anlasýndý, Fransýz devrimi etkileri çerçevesinde Mustafa Kemal gayet fevkinde olarak, ne yapacaðýný bilerek tarihsel olan dýþýndaki hâkim sýnýfýn iradesine ve egemenliðine karþý olan tutuma HAKÝMÝYETÝ MÝLLÝYE" diyordu. Ez cümle El egemenliðine karþý hakimiyeti milliye diyordu.

Bu nedenle 6000 yýllýk tarihin derinliðinden beri inþacý olmamakla gelen El adamý propaganda temsilcisi olan lümpen söylemli tarikatlar, derviþler, müritler, þeyhler, þýklardan oluþan suni yapýlarý Mustafa Kemal Türkiye diyecekti ki "Türkiye Cumhuriyeti þeyhler, Þýhlar, tarikatlar ve müritler ülkesi olamaz" demekle sömürücü lümpen oluþa son vermeyi, söyleyecekti. Cumhuriyetin sahipliði saymayacaktý.