(1)
...
Oðlum, bu temenni neye benzer, bana bak:
Eþeklerin caný yürekten yanar, aman, derler,
Nedir bu çektiðimiz dert, o çifte çifte semer!
Biriyle uðraþýyorken gelir çatar öbürü;
Gelir ki taþ gibi hâin, hem eskisinden iri.
Semerci usta geberseydi... deðmeyin keyfe!
Evet, gebermelidir inkisâr edin herife.
Zavallý usta göçer bir gün Akýbet, ancak,
Makamý öyle uzun boylu nerde boþ kalacak?
Çýrak mý, kalfa mý, kim varsa yaslanýr köþeye;
Takým biçer durur artýk gelen giden eþeðe.
Adam meðer acemiymiþ, semerse hayli hüner;
Sýrayla baytarý boylar zavallý merkepler.
Bütün o beller, omuzlar çürür çürür oyulur;
Sonunda her birinin sýrtý yemyeþil et olur.
Giden semerciyi, derler, bulur muyuz þimdi?
Ya böyle kalfa deðil, basbayað muallimdi.
Nasýl da kadrini vaktiyle bilmedik, tuhaf iþ:
Semer deðilmiþ o rahmetlininki devletmiþ!
Nasihatim sana: herzeyle iþtigali býrak!
Adamlýðýn yolu nerdense, bul da girmeye bak!
Adam mýsýn: ebediyyen cihanda hürsün, gez;
Yular takýp seni bir kimsecik sürükleyemez.
Adam deðil misin, oðlum, gönüllüsün semere;
Küfür savurma boyun kestiðin semercilere.
...

(2)
...
Bocalarken bakar üstündeki kaptan acemi;
Sarýlýr bir kayanýn boynuna biçâre gemi.
Bu nedir, Bey Baba, bittik mi, ne olduk? derler;
Kimi evrad okur üfler, kimi lâ havle çeker.
Yok caným! der Hacý Kaptan, biriken yolculara:
Su tükenmiþ haberim yok, buyurun iþte kara!
Siz de, oðlum, bu maharette, bu cür’ettesiniz;
Gemi yüzdürmek için kalmadý meydanda deniz!
...

(3)
...
Zerk etmediler kalbime bir damla ümit.
Hoca, dünyada yaþanmaz yaþamaktan nevmid.
Daha mektepte çocuktuk, bizi yýldýrdý hayat;
Oysa hiç korku nedir bilmeyecektik, heyhat!
Neslim ürkekmiþ, evet, yoktu ki ürkütmeyeni;
Yürü oðlum! Diye teþci edecek yerde beni,
Diktiler karþýma bir kapkara müstakbel ki,
Öyle korkunç olamaz hortlasa devler belki!
Bana dünyaya çýkarken batacaksýn dediler...
Çýkmadan batmayý öðren, ne kadar saçma hüner!
Ye’si ezber bilirim, azmi yüzünden tanýmam;
Okutan böyle okutmuþtu, beðendin mi, Ýmam?
Çattý, lakin, o yalan bellediðin istikbal.
Hadi çatmýþ diyelim, kimlere ait ki vebal?
Bir ýþýk gösteren olsaydý eðer, tek bir ýþýk
Biz o zulmetleri bin parça edip çýkmýþtýk.
Ýki üç yüz senedir serpemiyor bizde þebâb;
Çünkü biçarenin atisine imaný harab.
Hissi yok, fikri bozuk, azmini dersen: mefluc...
...