9

Artýk þimdiden sonraya hile tuzak, illüzyon ve aldatma üzerinde KÂR etme olgusu vardý. Kar etmek için faiz vardý, rant vardý, kira vardý, komisyon vardý, aracýlýk vardý var oðlu vardý. Dinler tüccarlýðý kutsayacaktý (karý kutsayacaktý). Dinler nir yanda ölçüyü yanlýþ tutmayýn derken, kazancýn onda dokuzu ticaret diye hileyi kutsayacaktý.

Ýþte para adamlýðý yokken genelde dinlerin de sahibi olan Nemrut, Ýbrahim gibi mülk sahibi yöneten feodal toprak aðalarý, çoban efendiler vardý. Dini anlayýþlar da feodal toprak aðalarýna göre adaleti mülkün temeli yapmýþtýlar.

Birkaç bin yýllýk feodal saltanattan sonra, kilise babalarý gibi burjuva denen banker para babalarý da ortaya çýkýnca, saltanat sahibi feodallerin pabucuna taþ gitmiþti. Para babalarý karþýsýnda feodaller aldýklarýn da sattýklarýn da bir hayýr göremez olacaktýlar.

Para üretmediði halde nasýl artýp nasýl çoðalýyordu? Az yukarýda kýsmen ve en can alýcý haliyle gördük. Paranýn kendisi deðer deðildi. Paranýn kendisi üretim deðildi. Paranýn kendisi inþa deðildi. Üretmediðiniz zaman ihtiyaçtan parayý somun diye yiyip, ayakkabý diye giymiyordunuz! Ama para artýyordu! Parasýz saadet olmuyordu!

Para babalarý paranýn deðiþtirme deðeri üzerindeki hileyle (kâr, kazanç) tuzaðý ile sisteme egemen olmuþtular. Eþdeðer iliþkiler üzerine oturan sistem, sanal olarak para iliþkileri üzerine oturmuþtu.

Eþdeðer karþýlýk için takas sürecini kolaylaþtýrmak için köleci süreç iliþkileri içine sokulan para; türlü algý oyunlarýyla eþdeðer karþýlýk olmaktan çýkartýlmýþtý. Böylece eþ deðerli deðiþtirme deðeri olmaktan çýkarýlan paranýn, baþka bir hile ve tuzak ile alým gücü ortaya konmuþtu! Buna fiyat deniyordu. Fiyat oynamalarýyla para birikiyor para artýyordu.

Sadece bir deðiþtirme deðeri olmasý gereken para, en temel sömürü nesnesi oluyordu. Kazanýyorum diye sömürüyordu. Ticaret diye sömürüyordu. Kâr yapýyorum diye sömürüyordu. Komisyon alýyorum diye çalýþmayýp, üretmeyip hiçbir deðer ve katma deðer üretmeden din adamlarý gibi kazanýyor, sömürüye aracýlýk ediyordu.

Su akar yolunu bulur. Su kendi akýþ yasasý gereði yolunu bulur diyen yasa; her yerde iþliyordu da, sadece sömürü ve kazanç sistemi üzerinde akacaðý yolunu bulamamakla su da yolunu þaþýrýyordu.

Paranýn deðiþtirme deðeri olmasý gereken akýþ yolu üzerine; ticaret konmuþtu. Kar konmuþtu. Kira konmuþtu. Faiz konmuþtu. Alým gücü konmuþtu. Pahalýlýk konmuþtu. Enflasyon konmuþtu. Deflasyon konmuþtu. Yatýrýmcýlýk, finasman, ihale gibi türlü kata küllüler, elbette ki kendi sömürü, ezme, ezilme içinde olma, akýþýnýn yasasýydý.

Üreten iliþkilerin ortaya konamadýðý dönemlerde hemcinslerimiz “alým gücü yok” diye üretim yapmýyorlardý diyemeyeceðimize göre, üretim yapýlýrken de ve 1 teneke buðday 1 lira ile “eþdeðer kýlýnýr iken” de “eþdeðer deðiþtirme deðeri” alým gücü yok diye 50 krþa düþmezdi.

Çünkü üretim para için yapýlmýyordu. Ve 3500 yýl da para olmadan üretim yapýlmýþtý. Ýlk sömürü mülk sahipliði üzerinde kendisine akýþ yolu bulmuþtu. Çalýþan, sömürülen kendi doyacaðýndan baþka 10 kiþiyi doyuracak kadar üreten emek gücüydü.

Ýþte on kiþiyi doyuracak bu artýk emek gücü nedenle, artýk emek gücü sahibi olan saf çalýþanlar mal sahibi karþýsýnda inanýcý ahitle köle yapýlmýþtý. Kölelik varsa çalýþýp üretmenize gerek yoktu.

Bu nedenle önce mülk sahibi olmanýn sömürüsü ortaya konmuþtu. Þimdiler de mülk sahibinin pek bir esamisi, okunmadýðýndan; þimdi mülk sahibi yerine sömüren daha da tehlikelisi olan sýcak para sahibi, sanal para sahibi, para sahibi olmak yeterliydi.

El bile mülk sahibi olmaktan ricat edip, paranýn sömürü gücü kýlýnmasýyla Mamon olmuþtu. El zamanýnda para yoktu. Oysa þimdi bir feodal, tapusuyla Ýstanbul’u sýrtýna sarýp; Þangay’a gidemeyen bir mülk sahibiydi. Parayý bavula koyup veya bir klavye tuþuna týklayýp, parayla Mamon olarak Þangay’a, Newyork’a gidemeyen çað dýþý bir feodaldý!

El, Mamon olmakla artýk; para, pul, dövizci, ihaleci, iþ bitirici, sýcak paracý, yatýrýmcý, hür teþebbüstü, iþ adamý gibi servet sahibi olmanýn para babasý olmanýn temsilcisiydi. Parayý birine verdiðiniz de bu kes de para faiz alarak birikip artýyordu. Para, paraya doymuyordu. Üreten sömürülen olduðu sürece paranýn artmasý önünde engel yoktu.

Pabucu dama atýlan feodaller iþ görebilmek için bankerlerden (burjuvadan) borç alýyordu. Bu nedenle feodaller faiz kýskacýnda inim inim inliyordu. El zamanýnda faiz olmadýðý için faizi ahit yasalarý içine konmamýþtý. Yani feodaller El ‘in ürünü olmakla dini ahitler de feodal iliþkilerin ürünüydü.

Faiz kýskacýnda inleyen feodaller için yeni bir ahit gerekliydi. Bu ahit gölge olarak El ahdiydi, ama siluet olarak asýl Mamon iþin içindeydi. Faiz El ve Mamon anlayýþýnýn çatýþmasýydý. Fakat hala feodal dinler ve feodal gelenek, görenekle ahitler revaçtaydý.

Yeni yapýlacak ahit de ilk etapta feodalin feryadýna kulak verecekti. Feodal efendinin feryadý faizlerdi. Öyle ya çalýþmasýndan, köleliðinden, fakirliðinden, emanet canýndan baþka bir þeyi olmayan o günlerdeki yoksullarýn, faizli para alacak halleri yoktu ya. “Faiz almak vermek günahtý”. Faizi alanlar feodalleri, Faizi verenler de Banker para adamý burjuvalardý.

Ne güzel orta yerde El (mülk sahibi feodaller) varken sistem týkýr týkýr iþliyordu. Þimdide para sahibi burjuva denen MAMONLAR ortaya çýkmýþtý. Dinler iki ara bir derede kalmýþlardý. Ffaiz helal dese, feodale kazýk giriyordu. Yok eðer dinler faize haram deseler, bu kes de bankerlere hezen giriyordu. Din kendisinin de bilmediði FAÝZ gibi bir okkanýn altýna girmiþti. Yukarý tükürse býyýk, aþaðý tükürse sakaldý.