Gün oldu karanlýkta kaldým
Iþýk bekledim daðlarýn arasýndan
Gün oldu aç kaldým, susuz kaldým
Sofrada yemek, bardakta su bekledim
Hastalandým derman bekledim
Gün oldu denize düþtüm yýlana sarýldým
Kurtaracak bir el, tutunacak bir dal bekledim
Yitirmedim inancýmý ülkemin gencine, yaþlýsýna
Kadýnýna, erkeðine, köylüsüne, kentlisine
Bekledim karanlýðýn aydýnlýkla yýkanacaðý aný sabýrla
Ama hiç kimseyi, hiçbir þeyi beklemedim Ata'm
Senin devrimlerini, Senin Cumhuriyet'ini beklediðim kadar...

Ateþ yanarken alevini seyrettim
Çakmak çakmaktý gözlerin
Yaðmur yaðarken bulutuna baktým
Nehir akarken suyunun sesini dinledim
10 Kasým'ýn sonbaharýna tanýk oldum
Dökülen yapraklarýn gözyaþýný sildim
Allah'ýn merhametine sýðýndým
Dayanýlmaz acýydý yokluðun, 10 Kasýmlarýn
Çarpýp çarpýp kalbime, yeniden geliyordu hüznü aklýma
Her Kasým'da yeniden içime içime aðlýyordu alfabem...

Bulutu kandýrdýðým da, ateþi söndürdüðüm de oldu senin için
"güneþ ufuktan doðsun" gel yeniden
Bayramým olsun varlýðýn diye yalvardýðým da...

Asaletine, dehasýna, tarihine, kahramanlýðýna
Kurduðun Türkiye Cumhuriyeti'ne kurban olduðum
Görün gözüme; Doðu'dan, Batý'dan Kuzey'den, Güney'den gel
Yurdumun sana ihtiyacý var
Yalvarýyorum gel kurtar, ülkemi dört yaný düþman...

Gel de, dalgalandýr þanlý bayraðýmý zaferlerinin tarihinde
10 Kasýmlarýnda, 29 Ekimlerinde, 30 Aðustoslarýnda
19 Mayýslarýnda, 23 Nisanlarýnda ülkemin
Mavi türkülerinde göðümün
Öksüz kalmasýn bayramlar
Gel, gel de "güneþ ufuktan doðsun" yeniden...

Rukiye Çelik
10 Kasým 2019