Umut: Ýnsanýn psikolojik duygularý içerisinde en masum güdülerinden birisidir. Çünkü insan umudun sonunun nasýl olacaðýný çok fazla hesap etmeden, istemdýþý da olsa hayata baðlanmasýný saðlayan en doðal biyolojik edimdir. Bu zengin olan olmayan tüm insanlar için hayal ve gerçekle karýþýk yaþam iksiridir ayný zamanda. Umudun tükendiði yerde kiþi derin psikolojik bozukluða düþeceði gibi hayatýna dahi son verebilir. Umut her ne kadar soyut kavrammýþ gibi düþünülse de kiþinin kültür ve bilincine göre somutlukta taþýr. Ýnsan doðasýna göre bunun tarifini yapmak gerekirse, doðal duygusal tepkimelerin hepsini içinde barýndýran üst yaþam sevinci olarak ifade edilebilir.

Ancak insanýn temel güdülerinden korku, açlýk, cinsellik ve maddiyat gibi zaaflarýný, çoðu siyasi düþünceler çýkarlarýnda kullanmasý yüzünden, umut tüm doðallýðýný yitirmektedir. Akýl ve düþüncesini kullanmaya baþlayan insan, umudu daha çok iki temel düþünce doðrultusunda þekillendirmiþtir. Bunlar metafizik soyut düþünce ile materyalist somut düþüncelerdir. Soyut ve somut düþüncelere dayanan umudun insan yaþamýna faydasý, kiþinin umudunu baðladýðý bu felsefelerin bilimle olan baðýna göre deðiþmektedir.

Kiþi umutsal felsefesini sorgulamadan sürekli birilerinin yönlendirmesinde hareket ettiði sürece, umut insana dost olmaktan çýkýp düþmanlaþýr. Bu yüzden umut gibi kültürel kavramlarýn insana faydasý, metafizik ve materyalist temel düþüncelerin insan yaþamýyla örtüþmesine baðlýdýr. Gerçek yaþamla örtüþmeyen umut vb. yapýlar boþ demektir. Umutla ilgili her iki düþünsel yapýnýn teorisi incelendiðinde, hangisinin daha gerçekçi ve samimi olduðu tüm çýplaklýðýyla ortaya çýkarýlabiliyor.

Metafizik düþünce; soyut manevi fizik ötesi güce dayanan ve ispatlanmasý (Agnostizm) mümkün olmayan tanrýsal bir anlayýþtýr. Bu felsefenin teorik temelini oluþturan tanrý ve dinsel kültür, insan yaþamýnýn somut varlýklarla olan baðýný inkar edip, tartýþmasýz üstün manevi güce baðlamayý emreder. Konuyla baðlantýlý olarak þunu da belirtmek yerinde olacaktýr. Ýnsan için tanrýsal veya benzeri manevi inançsal baðlanma tamamen boþ, iþe yaramayan þey deðildir. Sadece geçici psikolojik teselli olduðu bilincine varmak önemlidir. Manevi tanrýsal felsefi baðlýlýk, kiþinin kültürel eðitim seviyesi, maddi varlýklara bakýþ açýsýna göre deðiþir. Fakat görüyoruz ki, dünyanýn her yerinde metafizik düþünceyi çýkarlarýnda kullanmak için en çok yücelten yapý, feodalist ve modern burjuvazi olmuþtur. Ýnsanlarýn tüm umutlarý tanrýya baðlanarak, dibi görünmeyen bir kör kuyuya hapsedilmiþ böylece.

Tanrýya atfedeilen güçlerden hiçbirisi ispat edilmediði halde, yaþamsal umudun buna baðlanmasý demek, insanýn gerçek yaþamýyla örtüþen en ufak noktanýn bulunmadýðýný kanýtlýyor. Yaþamýný metafizik üzerine þekillendiren insanlarýn çoðunluðu, zorluk ve sýkýntý içerisinde sonu gelmeyen beklentilerle ömürlerini tamamlamaktalar. Umudu bu kadar derin soyutsallýða hapsedenler, sýnýrsýz maddiyat peþinde koþan burjuvazi ve iþbirlikçisi devlet yönetimleridir. Burjuvazi ve devlet, insan yaþamýyla doðru düzgün örtüþmeyen soyut umudun sorgulanmasýna, hiçbir zaman müsaade etmez. Çünkü en büyük sermaye kaynaðýdýr. Sonuç olarak metafizikçi toplumsal çoðunluk, kolayca geri dönüþü olmayan manevi umutla, adeta programlanmýþ robotlar gibidirler. Üstlerinin kumandasýyla hareket ederler. Doðal olarak bu felsefi düþünceye baðlý yaþayanlarýn, yaþamdan þikayetçi olma haklarý da ortadan kalmýþ durumda.

Materyalist düþünce ise; varlýðý somut maddesel deðer ve olgulara dayanan teorik umut felsefesidir. Materyalist düþünce kavramýný temel alanlar, kültürlü ya da kültürsüz olsalar bile, tüm umutlarýnýn yaþamýyla örtüþüp örtüþmediðine bakarak hareket eder. Kültür seviyesi yüksek bireyler umudu daha bilinçli somut çerçevelerde þekillendirirken, kültür seviyesi düþük olanlarsa, sosyal koþullarýyla örnekleyerek planlar. Materyalist düþünsel umuda baðlanmak demek sosyal, siyasal, maddi yaþamý sorgulamaktýr. Bu sorgulamada mantýklý baðlantý kurulamadýðýnda, metafizik anlayýþta olduðu gibi dibi görünmeyen boþ hayallerin arkasýndan kolayca gidilmez.

Gerek umutla ilgili gerekse diðer tüm yaþamsal kavramlarýn insan hayatýnda nasýl ve neye göre etkili olduklarýný, metafizik ve materyalist yapýnýn tepki, sorgu ve düþünsel duruþlarýna göre deðerlendirilmelidir. Bilindiði gibi metafizik yapý, en ufak sorguyu reddedip mutlak tapýnmacýlýðý dayatýr. Materyalist yapýysa sorgulamadan hiçbir yaþamý kabul etmeyendir. Bir toplumun kültürel yaþam niteliði deðerlendirilirken, gelecekle ilgili umudun baðlandýðý bu temel düþünsel teorilere bakmak yeterli olmaktadýr.

Dünyanýn her yerinde metafizikçi modern ve feodal burjuvazi, insan onurunu hiçe sayýp, sürekli maddi, askeri ve tanrýsal manevi soyut umudu yüceltmesi neticesinde, nicel olarak sürekli çoðunluðu elde edebiliyor. Bu haklý olduklarý anlamýna gelmiyor. Örneðin demokrasi adý kullanýlarak seçimlerde çoðunluðu kazananlarýn büyük kýsmý, adaletli þekilde bunu yapmýyorlar. Genellikle insan kitlelerine yalan, korku, rüþvet ve þantajlar kullanýlarak baþarýlmakta. Söz konusu yapýnýn adalet anlayýþý, davalý kiþilerin sýnýflarýna ve nüfuzuna bakýlarak karar vermekte. Ýstisnalarýn dýþýnda materyalistler, yalan, korku ve maddiyatý temel almadýklarý için, her toplumda nicel olarak azýnlýk durumundalar.

Bir toplumun kültürel niteliðini anlamanýn yolu, baþta umut olmak üzere diðer yaþamsal kavramlara hangi pencereden baktýðýyla doðru orantýlýdýr. Yinede gerçek sonuçlara ulaþmanýn en saðlýklý yöntemi, baðýmsýz, objektif akademik bilgilerdir.

Özellikle Türkiye gibi toplumlarda umutla geleceðe bakma kavramsallýðý her zaman din ve ýrkçý kültür temelli olmasý, akademik bilimsel çalýþma yapanlarýn baðýmsýz, objektif hareket etmelerini engellemektedir. Objektif bilimsel çalýþmalar yapýlmýþ olsa bile, egemen sistem bunun halka ulaþmasýnda ve öðretilmesinde asla samimi deðiller.

Zavallý halk baþka bir alternatif üretmediðinden, mecburen devlet otoritesinin verdiði yalan, yanlýþ umutlarla hayatta kalmaya çalýþýr. Bu da mevcut otoritenin tüm yalanlarýný doðru görmek demektir. Dinci ve ýrkçý soyutsal umut kavramlarý, burjuvazi tarafýndan aklýn almayacaðý derecede yüceltilmesi, insanlarýn doðuþtan varolan doðal yeteneklerini tamamen köreltmektedir. Her þeye bu pencereden bakmak “UMUTSAL PSÝKOLOJÝNÝN” bozuk ve saðlýksýz olunduðunu gösterir.

Umut tacirliðiyle ilgili tüm anormallikler, modern ve feodal burjuvazinin topluma en güzel yaþam olarak öbür dünyadaki yalancý cenneti empoze etmesiyle baþlýyor. Kendileri ise her þeyin çoðuna, en güzeline bu dünyada sahip olup yaþamadan kolayca ölmek istemezler. Yarýn bilimsel çalýþmalar; ölüm ve yaþlýlýða çare bulduðunda, Allah'ýn canlarýný almaya gönderdiði Azrail'i ve Allah'ý anýnda inkar eder burjuvazi. Allah ve kader zaten yoktu neden ölelim ki diyeceklerdir. Çünkü metafizik düþüncede servete tapýnmak tanrýdan daha üstündür. Böylece tek tanrýlý dinlerin binlerce yýldýr topluma empoze ettiði tüm yalancý hayali umutsal kavramlar, iþe yarmayacak þekilde zayýflayacaktýr. Bilim, kültür ve insanlýk devrimcileri, asýrlardýr isteyip bir türlü baþaramadýklarý zihniyet devrimi böylece gerçekleþmiþ olacak. Ýfade edilenlerin hepsi, modern ve feodal burjuvazinin insandaki doðal biyolojik umutlarý, kötü emellerde nasýl hunharca kullandýðý gerçekliðini ortaya çýkýyor.


Cemal Zöngür