Bardaðýmdaki çay kadar olamadýn bana,
O kadar sade, o kadar sabýrlý.
Çayým bile senin kadar sabýrsýz soðumadý bardakta.
Eksiklidiðinde bu durumdan yakýnmadý hiç,
Þeker katmadým diye kýzmadý bana.
Nerde yudumladýðýma bakmadý hiç,
Köhne bir çay ocaðýndada ayný tadý verdi,
Lüks bir cafedede.
Acýsýný tatlýsýný bildi hep,
Üzgünsem bal katýlmýþ gibi neþeli,
Sevinçliysem içimdeki çocuðu yerine oturtacak kadar ciddi oldu.
Tabi bende hiç yarým býrakmadým onu,
Seviyeli bir iliþkimiz oldu,
Saygý duydum ona hangi bardakta durduðuna bakmadan.
Çünkü ruhumda ki yeri belliydi yudum yudum içtiðim çayýn.
Kaçak olduðu elbet oldu ama hiç gözlerini kaçýrmadý benden,
Hiç köþe bucak kaçýrmadý benden kendini.
Velhasýl bu hayatta çayým kadar olsan kafi bana...