Çok düþünüyorum.Acaba bu kadar düþünmem gerek mi? Çok yoruyor beni. Ýçimde bir boþluk var sanki dolmayý bekliyor. Sanýrým bunu yazarak doldurmaya çalýþacaðým. Birkaç gün önce ünlü klasiklerden okudum açýkçasý beni biraz rahatlattý. Neden diye sorarsan benim yaptýðým davranýþlarý,hareketleri ya da düþündüðüm düþünceleri sadece benim gibi basit insanlar yapar diye düþünüyordum ama bunun böyle olmadýðýný en bilinen ve baþarýlý edebiyatçýlar,filozoflar ya da bilim adamlarýnýn da yaptýðýný fark ettim. Rahatlamamýn asýl sebebi de her zaman özendiðim inatla bilgilerini kýskandýðým insanlar zeki ve bilgili olan insanlar. Çok zeki olmasam da onlar gibi olmak istiyorum. Ve onlara benzemek ya da ayný þeyleri yapmamýz bile bana iç rahatlýðý veriyor. Þimdi diyeceksin bu iyi bir þey mi diye ya da hepsinin birbirinden farklý özellikleri var hepsine bir anda nasýl benzeyebilceksin diye evet haklýsýn hepsine birden benzeyemem. Bunu yapamam. Sadece ortak özelliklerimiz olur.Ama gelecekte yapacaðým þeylerle onlarla ayný statü de olmak istiyorum. Bilmiyorum belki de bunu istememem gerek. Hiçbir þey bilmiyorum gerçekten hiçbir þey. Bilmek istiyorum. Anlamak istiyorum. Ama sanýrým bunu kimse yapamamýþ belki de yapmýþlardýr. Onu da bilmiyorum. Bildiðim tek bir þey var olmam.Bu bedenle bu yüzle bu beyinimle (ki beyin geliþtirilebilir) var olmuþum. Yaþýyorum. Nefes alýyorum.En önemlisi düþünüyorum.Bu yazdýðým þeyler sadece içimi rahatlatmak için ve yalnýzlýðýma biraz keyif vermek için.Bunlarý anlatacak kimsem yok ihtiyacý olduðunu da sanmýyorum. Cümlelerimi yazýya dökmek bile yeterli benim için. Kendimi anlatma hissimi,biriyle sohbet etme hissimi tatmin ediyor.Dünya da burada yazýlý cümlelerimi oluþturan 1,5 kg lýk et parçamdan baþka kimsem yok. Sadece o var.Ve onun varlýðý sahip olabileceðim her þeyi bana veriyor.Var olduðum için müteþekkirim.