SAPÝENS'ÝN ÝNSANÝLEÞME EVRÝMÝ: Homo Sapiens 12 milyon yýlda ancak aklýný yeterli derecede kullanma yeteneðine sahip oldu. Ýlk akýl yürütmesi M.Ö.500 binli yýllarda ateþi tanýmasýyla baþladý. Ve aradan yaklaþýk 485 bin yýl sonra, Neolitik Çað'da her þeyi bilinçlice sorguladý. Neolitik Çað'la birlikte Sapiens, doðada görebildiði, dokunduðu her þeyi derince sorgulayýp incelemesi sonucunda, dünyadaki ilk derinlikli bilimsel icat olan tarýmý keþfetti. Tarýmýn icadý, tüm bilimlerin anasý ve anahtarýdýr. Çünkü tarým; toprak, doða demektir. Toprak olmadan hiçbir canlýnýn yaþamasý mümkün deðil. Topraktan uzaklaþarak her þeyi makine ve teknikle sunileþtirip (Yapay) topraðý hunharca iþlemek, insanýn yozlaþmasý demektir. Ýnsan makine ve suni kimyasal þeylerle topraðý kirletirken, ayný zamanda genlerinden itibaren ahlaksýzlaþmýþtýr. Bu yüzden Neolitik çaðýn önemi çok daha büyüktür. Makine ya da teknoloji, hayati önem arz eden alanlarda kullanýlýrsa, ekolojik sorun diye bir þey yaþanmaz. Hiçbir gereði ve ihtiyaç olmadýðý halde her yerde, her alanda elektronik cihaz ve suni gýdalarýn kullanýlmasý, insanlýðýn sonu demektir. Kimse bunu modern yaþam olarak görmemeli.

Her devlet yönetimi, Neolitiði insanlara en önemli tarih, doða ve kültür eðitimi olarak öðretmelidir. Bugün çoðu insan, Neolitik kelimesini duymadýðý gibi ne olduðunu dahi bilmiyor. Toraða ise basit meta þeklinde bakýp hunharca kullanmakta. Neolitik insan ile, günümüz insaný arasýndaki farklýlýk þu iki mantýkla daha net ifade edilebilir.

Neolitik Çað'ýn Mimarlarý Ana Tanrýçalar; yaþamýn temel düþüncesine toprak, su, Ateþ, (Güneþ) ve insanlýðý kutsayarak insanileþmeyi baþarmýþtýr.

Kral Tanrý ve Tek Tanrýcý Babaerkillik; toprak, su, ateþ (Güneþ) ve insaný sýradan meta (Köle) görüp özünü inkar ederken, görmediði Tanrý ve maddiyatý kutsamasý canavar insaný yaratmýþ oldu.
                                                            
Ýki büyük çað insan yaþamý arasýndaki bu önemli fark kavramadan, insanýn yeniden nasýl hayvanlaþtýðýný anlamasý mümkün deðil. Bunun anlaþýlmamasýnýn önündeki en büyük engellerden birisi devlet yönetimleridir. Ýstisna devlet yönetimlerinin dýþýnda diðer hepsi, Ana Tanrýça yaþamý öðretmezler. Örneðin Anadolu ve Mezopotamya'da “Toprak Anadýr” öz deyiþ vardýr. Bu öyle durup dururken laf olsun amacýyla ifade edilmemiþtir. Canlý cansýz tüm varlýklarýn yaþamýnýn toprakla mümkün olduðunu ifade eden derin bir felsefi düþüncedir. Ve insan topraða baðlý olduðu kadar insandýr der.

Tarým öncesi, Peleolitik Çað insan topluluklarý da bir araya gelip yaþadýlar. Fakat sadece doðada hazýr yetiþen ot ve meyvelerin yanýnda, aðýrlýklý geçim kaynaklarý avlanmaktý. Avcýlýk bilindiði gibi sürekli gezginciliktir. Ýstisna alýþkanlýklarýn dýþýnda kalýcý bir düþünce ve planlarý yoktu. Avcý insanlar nerede daha çok av varsa oraya göç etmeleri, av ve toplayýcýlýðýn dýþýnda baþka bir yeteneklerini geliþmiyorlardý.

Neolitik tarým yaþamý; insan düþüncesinin tarihte ilk defa yeterince çalýþmaya baþladýðý milattýr. Bu dönemden itibaren insanýn birçok gizli yetenekleri ortaya çýkmýþ olup ortak üretmek, ortak tüketim ve ortak (Ýlkel Komünal) yaþam mantýðý, Neolitik Ana Tanrýçalarýn eseridir. Düzenli, bilinçli ve insana yakýþýr olan tüm eserler, tarýmcý toplum sayesinde gerçekleþmiþtir.

Ýnsan ne zaman topraktan (Doða) kopup, hayal ürünü tanrý ve kimyasal suni ürünlerle beslenmeye baðlamasý, genetik yapýdan baþlayarak ahlaksýzlaþtý. Bireysel kapitalist bu bencillik, Kral Tanrý, tek tanrýcý dinler ve modernizmle, “Kapitalist Yetenekli Üst Hayvani” Canavar insaný yarattý. Aslýnda modernlik; her þeye sýnýrsýz, görgüsüzce sahip olarak yaþamak deðildir. Gerçek modernlik, hayati önem arz eden yerde ihtiyaç duyulan araçlarý uzun süre kullanýlacak þekilde doðayý tahrip etmeden üretmektir. Haftalýk mantar yetiþtirir gibi sýnýrsýz, gereksiz suni beslenme, mal, ürün, teknik üretmek, insanýn doðal genetik yapýsý ve ahlak duygunu öldürmektir.

Bilindiði üzere Homo Sapiens'te dahil insansý bütün türler, Neolitiðe kadar hayvanlara yakýn içgüdüsel ve daha çok çevresel (Dýþsal) etkiler doðrultusunda, klanlar þeklinde yaþamlarýný sürdürürler. Neolitik Çað'la Homo Sapiens, hem çevresel (Dýþsal) hem de içsel (Bilinç) yapýsýný kullanmasý neticesinde, tarýmla birlikte aile, ev, insan iliþkileri gibi yüzlerce insani sosyal yaþamý icat etti. Bu düþüncenin üst dinamik yapýsý, Tanrýça anlayýþýndaki komünizmle en yüksek seviyesine ulaþmýþtýr. Sapiens; tarým baþta olmak üzere icat ettiði her þeyi, sorgulama mantýðý, tecrübe ve eðitimi buna ekleyerek, yüksek akýl sahibi oldu. Eðitim ve bilinçle sorgulama yapmayan insanýn düþünce yeteneði, her zaman pasiftir ve çoðunlukla bir iþe yaramaz. Sorgulayarak yaþayan Sapiens, en az 10 bin yýlda bunu baþarabildi.

Tanrýça Komünal Yaþamýn Temel Kaynaðý; kadýnýn analýk doðasýndaki hücrelerin, her zaman pozitif elektron yüklü güdüler doðrultusunda hareket etmesiyle gerçekleþen durumdur. Bunun özü kadýn hümanizmidir. Hümanizm erkekte de mevcut olduðu halde, istisnalarýn dýþýnda erkelerin kadýndan ayrýldýðý en önemli noktasý, cinsel dürtüleridir. Kadýnlar cinsel dürtüde daha sakin serin kanlý, aklýna danýþarak hareket eder. Erkekler cinsel dürtüde sabýrsýz aceleci, aklý geriye itip egoyla hareket edendir. Bu gerçeklikten hareketle insaný ahlaksýz ve hýrsýz yapan sebeplerin baþýnda, her zaman cinsel dürtüler, maddi manevi tapýnmacý egoizmdir. Kadýnlarýn analýk duygularýyla Neolitikte insanileþen insan, erkeðin babaerkil duygusuyla neden tekrar canavarlaþtý? Sorusu cevaplanmasý gereken önemli konulardandýr.

ÝNSANIN ÝNSANÝ DOÐASINDAN UZAKLAÞMASI: M.Ö.5000'li yýllara kadar, Tanrýça komün düþüncesi en büyük kültür, inanç ve yaþam olarak etkisini gösterdi. Bu tarihten itibaren toplumsal yönetimi eline geçiren Kral Tanrýlar ile Tek Tanrýcý Peygamberler, (Ataerkillik) Ana Tanrýça kültürden aldýðý güçle, birçok þeyi icat etse de her geçen gün hayali tanrýsal tekçilik en büyük hedef olmuþtur. Birbiri ardýna ortaya çýkan Tek Tanrýcý peygamberler, merkantalistler ve kapitalistler yazý, matematik, ticaret, el sanatlarý, fizik gibi icatlara raðmen, tanrý adýyla kiþi ve maddi üstünlüðe tapýnmalarýyla, insanlýðýn köküne dinamit koymuþlardýr. Ataerkil bu düþüncenin ortaya çýkmasý, erkek cinsel dürtü ve duygularýn bir sonucudur.

Duygu ve hisler; hayvani türlerde içgüdüsel dýþþal doðal þekilde gerçekleþirken, insan duygularý içsel ve dýþþsal etkilerle birlikte, iki temel biyolojik yapýda hareket eder.

Bunlardan birisi; negatif elektron yüklü cinsel hücrelerin doyumsuz, sahiplenici ve saldýrgan ahlaksýzlýða dayanmasý. Diðeri ise; mantýðýn (Akýl) mevcut olduðu pozitif elektron yüklü hücreler doðrultusundaki harekettir. Ancak doðal beslenme, doðru eðitim ve doðru terbiye edilmeyen her insanýn, negatif elektron yüklü egoist cinsel güdülerinin her zaman etkin olduðu akýldan çýkarýlmamasý gerekir.

Kral ve Tek Tanrýcý Dini Peygamberlerin hepsinin erkek olmasý, negatif elektron yüklü cinsel güdülerine büyük önem vermelerinin sonucudur. Ýstisna kiþilerin dýþýnda bugüne kadar hiçbir devlet yöneticisi ve sermayeci, peygamberleri sorgulamaz. Çünkü bu güçler erkeðin doðasýndaki cinsel egoist dürtü sayesinde, makam ve varlýklara sahip olduklarýný çok iyi biliyorlar. Tek tanrýcýlýða tapýnarak onun sözde ahlak ilkeleriyle insan olduðunu düþünen bu anlayýþ, ataerkil tekçi, cinsiyetçi ve tapýnmacý ahlaksýzlýktýr. Bu mantýk önce anasýný, kadýný, kýz kardeþini, kan baðýndan olmayaný veya kendisine itaat etmeyen herkesi, aþaðý görüp katlederek insanlýðýn çerçevesini çizmiþlerdir. Arkasýndan Allah adýna tüm varlýklarýn kendilerine ait olduðunu yüce kültür diye topluma kabul ettirmeleri, savaþ, çatýþma, kýskançlýk ve ahlaksýzlýklar en büyük armaðanlarý olmuþ. Ýnsanlýk tarihine olumlu ve olumsuz iz býrakmýþ bu iki anlayýþýn özet ise þu þekildedir.

Neolitik Ana Tanrýça Komünal Kültür; bencillik, üstünlük, tekçilik ve ukalalýk gibi insanlýk dýþý duygular söz konusu olmadýðý için, ahlaksýzlýklarýn yaþanmasýna fýrsat verecek hiçbir zemin býrakmamýþtýr.

Ataerkil Tekçi, Cinsiyetçi Kültür; bencil, tekçi, ukala, üstünlükçü ve görmediði tanrýya tapýnmayý temel kültür edinmesi, ilkel modern her türlü ahlaksýzlýðýn doðmasýný normal görmüþtür.

Ýþte hayvan ile insanýn, üç bölümde ifade etmeye çalýþtýðýmýz gibi önce doðal dinamik yapýyla birbirinden ayrýlýrken,Tanrýça komünalizmle insanileþti. Ataerkil egoist maddi ve tanrýcý teklikle canavarlaþtý. Doðanýn, canlýlarýn ve insanýn bu tarihsel evrimi doðru, gerçek þekilde öðrenilmediði sürece, insani barýþçýl yaþam asla mümkün deðildir.


Cemal Zöngür
                                                            
KAYNAKLAR

Ýsmet Gedik – DOM ve Toplum, Facebook Sayfasý.     
Yuval Noah Hariri- Sapiens
Prof. Dr. Lauann Brezendine – Erkek Beyni
Prof. Dr. Lauann Brezendine – Kadýn Beyni
Robert E. Park – Ýnsanýn Doðasý
Politzer – Felsefenin Temel Ýlkeleri
Alfred Adler – Ýnsanýn Doðasý
Marks – Kapital 1,2, 3 Cilt
Eugene Enriquez – Sürüden Devlete
David Eaglemenn – Beyin
Doðan Cüceloðlu – Ýnsanýn Davranýþý