ben iki kiþiydim o yaz / göl mevsiminde
tek tek ve bütün
birisi sendin kesin
içimdeki boþluðu aþarak
yerinde kullanýlan onurlu bir sözcük gibi
kuruluyordun cümlelerime
imgeler deðildi artýk hamaðýmý sallayan
incelten zamaný
ve büyüten geceyi geceden öteye
geceden ötesi
nar çiçeði sabahlara taþýnan
tetiði çekilmiþ yaþamdý

ben iki kiþiydim o yaz / göl mevsiminde
birisi sendin kesin
birisi sýyrýlmýþtý kendisinden çýrýlçýplak
-çýplaklýk geliþimizde ve gidiþimizde vardý
ölmeye baþlardý her þey daha ilk adýmýnda-
çýplaktýk... kendimizdik...
baþlangýcý olmayan masallarda
çiðnenmiþ kimlik ve kiþiliklerimizden uzak
korkuyorduk ... yalnýzdýk þaþkýn ve þaþýrtýcý
bir basmada desendik... tek tek ve bütün
tenimize güller döþerdi güneþ turuncu adýmlarýyla
genç kýz nefesi kadar sýcak
sýcaktý hazirandý yazdý
çýplaktýk... zamaný atmýþtýk eski bir giysi gibi sýrtýmýzdan
zaman yoktu...

zaman yoktu belki de...
mine çiçekleri miydi zaman / kýsa ve dolu
damarlarýmýzda yavaþ yavaþ akan
bazan susar kendini örterdi kendisiyle
zaman yoktu / belki de
anýlardý... anýlarda yüzlerdi
ýslak kayýp bir kent gibi suda
sazdý göl mevsiminde zaman
taþ binalardý iri tokmaklý kapýlardý
zaman durmuþtu Ýznik'te
belki de zaman yoktu
ama ben iki kiþiydim o yaz / göl mevsiminde
birisi sendin kesin
birisi kendini yaratýyordu sil baþtan...