Soðuk bir gündü, annemin sýcak kollarýndan ayrýlalý çok olmamýþtý.
Daha küçücüktüm ama delicesine merak ediyordum nefes aldýðýmýz bu dünyayý.
Gezmeliydim, görmeliydim, tatmalýydým o eþsiz güzellikleri.
Serüvencilik benim ruhumda vardý; çünkü ben bir kediyim.

Zaman geçtikçe hiç de kolay olmadýðýný gördüm bu hayatýn,
Gezmek güzeldi ama karným açýkýyordu,
Ýnsanlar gibi param da yoktu
Þuradaki amcanýn yanýna gitsem bana süt verir miydi?
Ya, þu oynayan çocuklar; yanlarýna gitsem benimle oynarlar mýydý?
Malesef, ne amca süt verdi, ne de çocuklar oynadý.
Yalnýzdým, açtým ve özlüyordum annemin sýcak kollarýný.

Umutlarým tükenmiþti,
Soðuktan ve açlýktan zayýf düþmüþ bedenim daha fazla dayanamayacaktý sanki.
Kendimi bir köþeye býrakmýþken, bir el hissettim tüylerimin üzerinde gezinen.
Ellerindeki sýcaklýk yüreðimi ýsýtmýþtý bir anda.

Kucaðýna alýp yaþadýðý yere götürdü beni.
Karnýmý doyurdu, benimle sýcak yuvasýný paylaþtý.
Hatýrlýyorum da, açlýk denilen þey o kadar zormuþ ki;
Bir hafta yemek tabaðýmýn baþýnda uyumuþtum.
Kedilik hali iþte.

Gel zaman git zaman, artýk yetmiyordu camdan izlediðim dünya
Devam etmeliydim hayat serüvenime
Ýçim kýpýr kýpýr, benliðim coþku seli...
Sanki insan babam ne istediðimi anlarcasýna birgün bir çantayla geldi.
Az mý sýrtýnda gezdim birçok yeri,
Hatta birkaç kere motosikletiyle de gezmiþtik.
Ne anlardý, heyecandan sanki duracaktý minik kalbim.

Yine pencereden aþaðýya baktýðým birgün,
O esmer güzelini gördüm ilk defa.
Gözlerine bakýnca, kayboluyordu ruhum ruhunda.
Aþkýn ateþi sarmýþtý yüreðimi, aklým firarda.

Ýnsan babam, yalnýz baþýma istemiyordu dýþarý çýkmamý
Ona göre dýþ dünya tehlikeliydi, bana birþey olmasýndan korkuyordu,
Ýzin vermiyordu dýþarý çýkmama,
Ben de yaramazlýk yapýyordum, belki dýþarý salar diye
Sanýrým çok sonradan farkýna vardým, onu üzdüðümü.
Ama hayat benimdi, iyisiyle de kötüsüyle de...

Birgün yeterince büyüdüðümü zannetti ki
Dýþarý tek baþýma çýkmama izin verdi
Hemen görmeliydim esmer güzelini
Aþkýn ateþiyle yanmalýydýk beraber...

Zaman nasýl geçiyordu anlamýyordum esmer güzeliyle,
Açlýk mý, ben zaten aþkýn þarabýyla sarhoþtum,
Evin yolunu bile unutmuþtum.
Gitmez oldum evime, sokaklar yeni meskenimdi.
Evde beni merak eden, özleyen biri vardý, kimin umrundaydý ki.
Ben hayatýmý yaþamalýydým...

Ýnsan babamýn ötede sesi geliyordu,
Sanýrým beni arýyordu.
Kaç gündür yemek yemediðimi bile hatýrlamýyorum aslýnda.
Bitkindim ama dýþ dünyanýn büyüsü güzeldi.

Eve gittiðimde hastalandýðýmý fark etti insan babam.
Elinden gelse belki kendi canýný verecekti iyileþmem için
Uykusuz birçok gecede gözyaþlarýyla ýslanmýþ dualarýna þahittim.
Ama benim aklým hep o uçsuz bucaksýz güzelliklerdeydi.
Kedi aklý iþte....

Þimdi meleðim, artýk ne açlýk var, ne de keder.
Özgürüm hiç olmayacasýna kadar.
Diyar diyar geziyorum tüm güzellikleri.
Ara sýra insan babamý görmeye gidiyorum,
Beni özlediði hüzünlü gözlerinden belli.
Belki birgün o da melek olur,
Beraber gezeriz eskisi gibi.


Efkan GENÇ