Kartallarýn uçmaya geçtiðinde, iki kanatlarýný kocaman açmasý gibi, iki elini yanlara açarak bir adam üstüme üstüme gelmektedir.

- Ooooo aðabeyciðim, kýsmet burada karþýlaþmakmýþ, nassýn iyi misin?

Dedikten sonra: Adam beni anamýn babamýn baðrýna bastýðý gibi, sýký sýký göðsüne bastýrýr bir kaç kere...

Þaþýrýrým haliyle, siz þaþýrmaz mýsýnýz? On metre öteden, daha önce görmediðiniz, hiç tanýmadýðýnýz bir adam, O'larý da bir hayli uzatarak üstünüze üstünüze gelecek, belalý mý, alkolik mi, canlý bomba mý bilemeyeceksiniz. Eliniz, ayaðýnýz, her bir yeriniz birbirine dolanýr hem vallahi hem de billahi...

- Kýsmet kýsmet, tanýþýyor muyuz?

- Vallahi gýyaben tanýþýyoruz aðabeyim. Ben sizin hem yazýlarýnýzý, hem de þiirlerinizi büyük zevk ile okuyorum, diyeyim yani...

Ýlk defa böyle bir þey geliyor baþýma. Benim yazýlarýmý kim okur ki diye de düþünürken. Öhööö öhö yani, biraz havalara gireyim. Ýnternet sitelerinde yazsak da demek ki okuyanlarda varmýþ be benim öykü ve þiirlerimi... Þimdi sýradan bir manavýn önünden geçsek, dört beþ tane karpuzu koltuklarýmýn altýna alýrým da bana mýsýn demem vallahi...

- Ne güzel, ne güzel bir hayraným ile karþýlaþmak.

Her þey güzel de adam bir tip, duruyor duruyor elimi sýkýyor, omzuma kuvvetlice vuruyor. Onun ile kalsa iyi bir de sarýlýyor sýký sýký adeta kemiklerimi kýrmacasýna...

- Hayran ne kelime aðabeyim, benim ki size süper hayranlýk. Tutku oldu aðabeyim artýk seni okumak, tutku resmen. Haným, çocuklar ki ellerinden öper üç tane aslan gibi erkek evlat, her gün seni okuyoruz.

Yalan yok, bedensel iletiþimi, ele omuza vurmayý, saç okþamayý bilhassa arkadaþlarým ve yakýnlarým ile ben de severim sýk sýk da yaparým.

- Eyvallah birader. Hangi yazýlarýmý, þiirlerimi okumuþtun bakayým?

Yine adam elini omzuma sýkýca vurup, beni göðsüne bastýrdýktan sonra...

- Hangi birini sayayým aðabeyciðim hangi birini? Hepsi birbirinden güzel hepsi birbirinden harika, sen çok yaþa hemi...

Of ki of!Bende de bir kasýlmalar bir kasýlmalar. Gören de Nobel'e adayým filan zanneder.

- Söyle bakayým aklýnda olan bir iki tanesini.

Adam yine omzuma dokunur kuvvetlice...

- Aðabeyciðim þimdi birini söylesem, þu þiirin, bu öykün güzel diye hem vallahi hem de billahi iþin içinden çýkamam, öbürleri darýlýr bana, ayýrým yapmam aðabey, onlar senin evlatlarýn... Sen de ayýrým yapmazsýn ben de yapmam.

Ne güzel konuþuyor adam aðzýndan adeta bal damlýyor.

- Yani ben de pek ayýrmam öykülerimi, þiirlerimi senin de buyurduðun gibi onlarýn hepsi benim evlatlarým.

- Faceden de arkadaþýz ya aðabey. Bir kaç kere faceden beni dürtmüþtünüz hatýrladýn mý? Sonra da ben size karþýlýk vermiþ ben de sizi dürtmüþtüm.

Ulan arkadaþ isek faceden tanýmam lazým ya hiç de çýkartamadým aslýnda. Belki de fotoðrafýný eklememiþtir. Face de ki arkadaþlarýmýn hepsinin ismini nereden aklýmda tutayým.

- Yani dürtmüþümdür herhalde. Çok hýzlý dürttü isem kusura bakma birader. Bir daha olmaz kesinlikle...

Adam kahkahayý basar. Omzuma da sertçe vurmayý ve bana sýký sýký sarýlýp göðsüne bastýrmayý da ihmal etmez. Pestilimin çýkmasýna ramak kalmýþtýr.

- Yok aðabey yok, iyi ki sen dürtmüþsün. Senden hep feyiz alýrýz biz sayýn aðabeyim. O kadar çok sahte isim, dolandýrýcý var ki facede aðabeyim sen bilirsin bunlarý. Adam, kendini kadýn yapýyor. Kadýn, bazen kendini adam yapýyor. Kime inanýp da kime güveneceðiz.

Adýmý hiç söylemedi kereste. Bir sorsam benim adým ne diye. Yok, yok sormayayým. Þiirlerimi, öykülerimi bildiðine göre, adýmý da bilir mutlaka. Þimdi sorarsam ayýp olur adama...

- Eyvallah birader. Ne mutlu bana ki kitabým bile yok, kitapsýzýn birisi iken, yazýlarýmý okuyan biri ile karþýlaþýyorum. Müthiþ bir olay benim için.

Adam omzuma vurma ve yirmi üçüncü defa sarýlmak için tekrar bana doðru hamle yapar. Eee ben de eþek deðilim, onu baðrýma basarým, onun beni bastýðý gibi... Bir kere daha vay be! Daha kitap bile bastýrmadan gördüðüm ilgi ve alakaya bak arkadaþ...

- Aðabeyciðim mutlaka görüþelim, mutlaka ama. Bana bir kartýný takdim edersen, iþ yerinde ziyaretine de gelir, naçizane bir çayýný içerim.

Vermem mi kartýmý, vermem mi... Hatta beþ on tane versem de arkadaþlarýna filan daðýtsa. Cüzdanýmdan çýkartýr uzatýrým kartý.

- Al birader, ismin neydi? Her ne kadar faceden arkadaþ isek de, birbirimizi bir þekilde dürtmüþ isek de, dürt kardeþi olsak da, ismini telefonunu yaz, kartýn varsa sen de bana ver.

Cebinden bir kart çýkartýr ve bana uzatýr. Adres, telefon. Hmmm! Bak sen genel koordinatörmüþ hem de çalýþtýðý þirkette... Hiç de duymamýþtým ya bu þirketi, olsun caným... Koca Anonim Þirket, adýný duymasam da...

- Buyur aðabeyim kartýmý. Bendeniz Himmet Saklýcennet... Adresim, telefonum her bir þeyim de orada açýk ve net yazýyor. Þirkete de beklerim bir gün mutlaka...

Evet, deðiþik bir ismi ve soy ismi var.

- Mutlaka arayacaðým seni Himmet mutlaka kendine iyi bak.

Baþ parmaðý ile iþaret yapar bana. O arada geçmekte olan taksiye de el eder ve biner. Himmet Saklýcennet. kardeþim. Giderken gözleri dolmuþtur. Bilmem artýk beni tanýdýðý için sevinç göz yaþlarýmý ne yoksa? El sallar taksiden, ben de ona el sallarým...

Araba hýzla uzaklaþýr.

- Eve dönmem lazým benimde. Markete girip de bir ekmek ile gazete alayým bari.

Ýhtiyaçlarýmý alýp da kasaya yöneldiðimde, o da ne! Ceketimin iç cebinde cüzdaným yok.

- Þimdi babalara geldik iþte!

Cüzdanýmýn içinde bin lira para, ehliyet, kredi kartlarý, maaþ kartým, hanýmýn maaþ kartý... Of ki of!

- Harbiden kötü dürttü bu Himmet Saklýcennet beni kötü dürttü. Polisi arasam bari. Oy oy oy ki oy cep telefonumda gitmiþ. Ne ara aldýn oðlum bunlarýn hepsini cebimden. Ýnsan bari cep telefonunu býrakýrdý. Bu sarýlmalar marýlmalar boþa deðilmiþ, vay anam vay mahvoldum bittim bittim! Ulan Himmet ben seni bir yerde bulurum ya, adýn da her seferinde deðiþiyordur zaten, vay adi vay...