Büyük dalgalar deniz kýyýsýný süpürüyordu..O kadar güzel bir manzara vardý ki..Deniz yemyeþildi, sonra git gide gökyüzünün rengine büründü.Birkaç saat içinde deniz ile göðü birbirinden ayýramaz olduk.Neden bilmem o anda , yani denize, dalgalarýna, ýþýltýsýna bakarken aklýmdan geçen tek þey vardý, hayat devam etmek zorunda mý?...

Yaþýyoruz, binbir çeþit hayallerle ve binbirçeþit koþullarda..Yanýmýzda birileri oluyor, yanýmýzdan birileri gidiyor..Herþey bir alýþkanlýk, çoðu sýrasý gelince yapýlmasý gereken..Peki ya düþündüðümüz gibi seyrinde gitmeyince iþler, illa ki olmalý mý yine de..Hayat herþeye raðmen devam mý etmeli..

Peki ya dönen dünyaya ayak uyduramayanlar?Hem de bu konuda hiçbirþey yapamadan..

Ýlker, 22 yaþýnda..Hayat aslýnda onun..O kadar cesur ki birçok konuda, konuþmayý seviyor, gülmeyi seviyor, kýzlara hayran..Hayata gözünü bile kýrpmadan bakýyor.

Ýlker diyorum nasýlsýn? Ýyiyim ablacým ..diyor..Þaka yapmýyor, gerçekten iyi. Sinemaya götüreyim mi seni diyor..Gözlerimin içi parlýyor, nasýl bir enerji ve kabullenme bu, hem de tersine durduðu dünyaya karþý..

Psikoterapiyi çok seviyor. Ýnsanlarý dinlemeyi ve çözüm üretmeyi. Derdinize çare bulabilirse hele bir mutlu ki..Ben yaptým diye, akýllý, O da farkýnda, hiç mütevazi deðil, hiçbir konuda, mütevazilik nedir ki ona göre , onun iþine hiç yaramayacaðý belli.

Niye ben böyleyim diyor, ya da ne günahým vardý..Önceki yaþantýmda kötü birþey yapmýþ olmalýyým...Ve gülüyor, aslýnda Þeytaným been..Ýnsan bir an durup düþünüyor, þeytan mý gerçekten de..Bize pabucumuzu ters giydirmesin sakýn..

Ýlker tüm gün sandalyesinde oturuyor.Ýki kolunu da kullanmakta çok güçlük çekiyor.Hiç yürümemiþ..Aslýnda hiç yataðýnda kendisi doðrulup oturmamýþ..

Ama çok yakýþýklý, görünümüne de düþkün..Saçlarýný yaptýrýyor bazen kardeþine, kardeþi yazýk ki en sevdiði deðil..Çünkü bazen kendini düþlerinde yürürken görüyor ve uyandýðýnda aslýnda onun kardeþi olduðunu farkediyor.O Ýlkerin yapamadýðý herþeyi yapýyor ve bu yüzden Ýlker’e göre sevilmeyi haketmiyor.

Çok sinirlendiðinde öfkesi içinde büyüyor.Neden diyor ablacým ben þimdi biraz koþup ya da yaðmurda yürüyüp uzaða rahatlayamýyorum..Neden diyor ben duvarlarý yumruklayamýyorum.Neden diyor ben gidip de bir sýcak banyo yapamýyorum.Gözlerim doluyor, aslýnda yaptýðým ama yaparken farketmediðim ne çok güzellik var..Bana hatýrlatýyorsun Ýlkercim ama senin için ne yapmalý?

Ona hayata karþý cesur olmayý öðretiyorum ama benden daha cesur.Ona hayata herzaman umutla bakmayý öðretiyorum ama gözleri benimkilerden daha parlak.Ona korkmamayý öðretiyorum ama ben daha korkaðým..Çünkü O herþeye raðmen BEN DE VARIM diye baðýrýyor.Ondan öðrendiðim çok þey var...

Aslýnda Ýlker birçoklarýndan da çok ayak uyduruyor dünyaya..

Ve anlýyorum..Býçak gibi kesiyor beni, hayat devam etmeli..Koþulsuz yaþamak...Kýymet vererek yaþamak..Farkýna vararak yaþamak..Deðer vererek yaþamak..Ve evet hayat illa ki devam etmeli, Ýlker gibi göðüs germeli..Aslýnda herbirimiz için yataðýndan sevinç içinde fýrlamak o kadar büyük bir mucize ki..Anlamýyoruz.