---"Aidatlarý ödeyin bari!"---


Derslerin baþlamasýna on dakika vardý.
Dolmuþta nefes alacak 'boþluk' yoktu. Fakat þoför, her el kaldýrana duruyordu!
     "Müslüm abi, bizim kanalý açsana! Bir uyanalým."
     "Ücretini ödedin mi ulan?"
     "Ödedim abi!"
     Müslüm, akþamlarý söküp evine götürdüðü radyodan üniversitenin frekansýný çevirdi.
     "Günaydýn Mersin! Burasý Üniversite Radyo’ su! Günler-den Çarþamba, saatimiz 7.55!"

     Aha, beþ dakikalarý kaldý!

     "...Ýþe gidenler, ev hanýmlarý, öðrenciler! Bugün özel bir gün. Bugün arkadaþýnýza, eþinize, dostunuza... Elinden bir bardak su içtiðiniz adamlara dikkat edin! Çünkü bugün 1 Nisan!" Müslüm abi:
     "1 Nisan mýymýþ?"
     "...Evvet, yanlýþ duymadýnýz! Bugün 1 Nisan: Dünya Þaka Günü! Kamuoyunu aydýnlattýðýmýza göre, ilk þarkýmýza geçebiliriz. Ama önce, sizlerden gelen sorularýmýza bir bakalým. Ýlk sorumuz: 'Günaydýn. Ben Jeoloji' den Ömer! Paleontoloji Laboratuvarý nere-de, bilginiz var mý?' Yanlýþ hatýrlamýyorsam; hocalarýn binasýna giriyorsun, ikinci kata çýkýp sola dönüyorsun. Koridorun sonundan sola kaydýn mý, fosilleri görürsün. Bu Ömer’ de bizi GPS olarak kullanýyor. Bu ay üçüncü oldu! Ýlk þarkýmýzý gönderiyoruz. Herkese Allah kolaylýk versin!"

     Üniversite, yeni bir güne baþlýyordu!
     Mühendislik Fakültesi' ne gelen öðrenciler, kapýya asýlan duyuruyu okudu: 'Jeoloji Bölümü' nde ilk ders iptal edilmiþtir.'
Ýkinci dersin baþlamasýna bir saat vardý. Çocuklar, gruplar hâlinde çimlere yayýldý.

     Ýlk dersin hocasý, her þeyden habersiz fakülteye girdi. Merdivenleri çýkýp sýnýfýn kapýsýný açtý. "Günaydýn arkadaþlar!"
     Sýralara bakmadan kürsüye yürüdü. Kitaplarýný býrakýp tahta-ya döndü. "...Bugün yeni bir konuya baþlayacaðýz. Zeki! Ýmza kâðýdýný baþlat oðlum!" Zeki' nin babasý amca:
     "Zeki gelmedi hocam!"
     Ses tanýdýk deðildi. Hoca üstünde durmadý.
"Sese bak. O kadar içmeyin diyorum, elinizin ayarý yok ki! Sema, imza kâðýdýný baþlat kýzým. Eðer ayýksan tabi! Yine mezunlar partisine mi gittin?"
     
En son duymasý gereken, Sema' nýn annesi teyzeydi! Ama o da üçüncü sýradaydý.
     "...Her sene gidilir mi kýz? Bitmedi zengin koca sevdan. Bulursan bizi de görürsün deðil mi, zilli?" Sema' nýn annesi teyze:
     "Olur görürüm!"

     Bu ses de tanýdýk gelmemiþti.
     Hoca sýnýfa döndü, yüzler de tanýdýk deðildi. "Siz de kimsiniz?"
Zeki' nin babasý amca:
     "Biz komple veliyiz!"
Hoca:
     "Ee?"
Sema' nýn annesi teyze:
     "Veli toplantýsý varmýþ!" Hoca' nýn þaþkýnlýðý devam ediyordu.
     "Burada?"
Emre' nin annesi teyze:
     "Evet! Arkasýndan da tanýþma partisi!"
Hoca:
     "Yanlýþýnýz var sayýn veliler! Bizde toplantý olmaz. Hele tanýþma partisi, mümkün deðil!"
Cahit' in babasý amca:
     "Ne yani yalan haber mi? Ben, ta Kütahya' dan geldim!"
Nilgün' ün annesi teyze:
     "Ben de Aydýn'dan!"

     Veliler, öfkeyle memleketleri saymaya baþladý. Hoca' nýn sýnýfý sakinleþtirmesi gerekiyordu: "Eh, madem o kadar yol geldiniz... Aidatlarý ödeyin bari!"
Osman' ýn babasý amca:
     "Samsun' dan aidat ödemeye mi geldim ulan buraya?"

     Hoca yapamamýþtý.
     'Aidat' lafý, taraftarý daha da ateþlemiþti! Þansýný bir kere daha denedi:
"Ýyi o zaman, sýnýf annesi seçelim!"
Nazire' nin annesi teyze:
     "Baþlarým senin anana, eþþoðleþþek!"

     Hoca yine yapamamýþtý!
     Veliler, bir anda kürsüye doðru ataða kalktý. Halk arasýnda bu 'Zengin Kalkýþý' olarak biliniyordu.
     Hoca, can havliyle kendini koridora attý. Veliler de arkasýn-dan. Basamaklarý ikiþer üçer indiler. Fakültenin kapýsýndan iyi bir çýkýþ yapan hoca, Zeki' nin babasýndan iki kulaç öndeydi. Bu da demek oluyordu ki; hoca 'beton pistte' çok iyiydi!

     Çocuklarýný bahçede gören veliler, gruptan ayrýldý.

     Sema, bahçede erkek arkadaþýyla epey samimiydi. Keþke anasý kör olaydý da bunu görmeyeydi! Sema' nýn annesi teyze:
     "Elin oðluyla ne yapýyorsun burada saçaklý?"
     Telefonda olsa, bir bahane uydurabilirdi ama anasý kanlý canlý karþýsýndaydý! Ufak bir detay daha vardý: Arkadaþýnýn kucaðýn-daydý! Matematiksel zekâsýný kullanmalýydý.
     "Biz oturuyorduk!"
     Bravo Sema! Çok zekiceydi.

     Sema' nýn annesi teyze ikna olmadý. Kaçamasýn diye, kýzýnýn saçlarýný bir güzel eline doladý. "Bizde kitaptan, defterden baþýný kaldýrmýyorsun sanýyoruz! Cahil kalma diye didinip duruyoruz!"
     Kýzýný, hem döndürüp hem saydýrýyor; gözleriyle de ters istikâmete koþan oðlaný arýyordu!

     Emre' nin annesi teyze, oðlunu bir kýzýn çantasýný taþýrken gördü. Tabi, Emre de annesini!
     "Anne! Ne iþin var burada?"
     "Ben, pazarda poþet taþýtmayayým; sen, elin kýzýna hamal ol, it oðlu it!" Annesi, çantayý alýp kýza attý. "Al kýz çantaný! Uzaklaþ oðlumun yanýndan. Sen de düþ önüme gidiyoruz!"
     
     Fakültenin arka bahçesi!

     Öðrenciler, her þeyden habersizce gülüþüyordu.
     Osman' ýn babasý amca, kalabalýðýn içinden oðlunu tanýdý. Sonuçta o yapmýþtý! Gruba yaklaþtýkça konuþmalarý daha net duyuyordu. Osman anlatýyor, arkadaþlarý gülüyordu. Osman:
     "Çýkýþta, herkese benden çay!"
     Osman coþmuþtu. Tebrikleri kabul ederken babasýyla göz göze geldi:
"Baba!"
     "Biz açlýktan kývranalým, beyimiz burada çay partisi versin! 'Banker Bilo' musun ulan sen, köpek?" Oðlunu tekmelerken Yeþil-çam' dan örnek vermesi; günümüzde, akýlda kalýcý bir karakterin yaratýlamamasýndan kaynaklanýyordu!

     Nihat' ýn babasý amca da yerdeki Osman' ý geçip saða dönünce, oðlunu kýzlara gitar çalarken gördü. Nihat' a yaklaþýp gitarý elin-den aldý: "Baba!"
     "Rock' n Roll bebeðim!"
     Eðitimde 'görsellik' önemliydi. Çocuklar, bir gitarýn insan üzerinde nasýl beþ parçaya bölünebileceðini görmüþ oldu!

     Kýzlarýný oðlanlardan ayýrmaya çalýþan anneler... Oðullarýný ikiye ayýrmaya çalýþan babalar... Havada, feryât eden öðrenci kokusu... Olay mahâllinde, hâlinden memnun sadece üç kiþi vardý. Bank-ta çekirdek çitleyen üç kiþi: Cumali, Mazlum ve Ökkeþ!

     Rektör, kurul üyelerini de yanýna almýþ; bu üç öðrencinin savunma yapmasýný istemiþti.
     Cumali ve arkadaþlarý, rektörü bu kadar yakýndan görmemiþti. Üniversite hayatlarý boyunca sadece yýllýk açýlýþlarda gördükleri bu 'beyaz yakalý adam' kendisiyle diyalog kurmalarýný istiyordu!

Cumali:
     "Biz, bir þey yapmadýk komiser bey! Ýftira atýyorlar. Hem elinizde delil var mý?"
     "Ne komiseri hýyar! 'Rektör Hazretleri' diyeceksin! Delilse, al sana delil." Masadaki kumandayý alýp televizyonu açtý. Güvenlik kameralarý televizyona verilmiþ, ekran bölmelere ayrýlmýþtý. Mühendisliðin kamera kaydýný oynattý. O günü, tekrar yaþadýlar. Rektör:
     "Buna ne diyeceksiniz? Þu kargaþada bir siz eðleniyorsunuz!"
Ökkeþ:
     "Fena da çýkmamýþýz hani! Çok fotojeniðiz!"
Mazlum:
     "Acý bize rektörcüðüm! Dünyaca kutladýðýmýz, ortak bir paydadýr 1 Nisan!"
     "Kes ulan! Sizin bölümde adam kalmadý be! Bütün veliler, çocuklarýný döve döve memleketlerine götürdü. Bu sene, Jeoloji Mühendisliði' nden mezun veremeyeceðiz!" Cumali:
     "Kýyma bize emmi! Yaptýk bir þaka; güldük, eðlendik. Hadi, öpüþüp barýþalým!
     "Yapamam! Birilerinin cezalandýrýlmasý lâzým. Arkadaþlarýnýzýn eðitim hayatlarýný zora soktunuz. Ýki, üç hocanýz da veliler yüzün-den telef oldu!" Mazlum:
     "Ay kýyamam!"
     "Yukarýdakilerin kulaðýna giderse beni de harcarlar!"
Ökkeþ:
     "Ne yani, bizi kovir misin agam?"
     "Kovmirim ula kovmirim! Ýyice hemþehri olduk ya! Yapýlacak þey belli."

Rektör ve kurul üyeleri fýsýldaþmaya baþladý. Baþlarýný sallayarak bir þeyleri onayladýklarý belliydi.
     Karar neydi?

Rektör:
     "Karar... Uzaklaþtýrma! Göstermelik bir ceza! Öðrenci Mazlum ve öðrenci Ökkeþ! Uzaklaþtýrma süreniz, ikiþer ay!" Ökkeþ:
     "Oh, ucuz atlattýk!"
Rektör:
     "Öðrenci Cumali! Üç..."
Cumali:
     "Artýk üç ay idare edeceðiz!"
     "...Üç yýl!"
     "Kaç? Senin aðzýn ne söylüyor asker aða?"
     "Kýsmetine bu çýktý aslaným?"
     "Rektörüm! Anam, babam! Böyle göstermelik ceza mý olur? Bak, biz seneye de geliciyiz. Yap bir þeyler!"
     "Yeter! Karar alýndý, imzalar atýldý. Çýkabilirsiniz!"



-SON-