Boðulacakken tenhasýnda yalnýzlýðýmýn
Çýldýrmak üzereyken kaçtým evden
Caddeler alabildiðine insan
Hýzla, koþarak uzaklaþtým sahte tebessümlerden


Gem vurmadan aylaklýk arzularýma
Gün boyu dolaþtým durdum parklarda
Sorgularken bir þeyleri gözüm gökyüzüne takýldý
Bir uçaðýn mavilikte býraktýðý ize daldým
Çok þey varken düþünülecek
Hiçbir þey düþünmeksizin kitap okudum, çay içtim
Kendimden bile kaçarken sohbet ettim kuþlarla
Dert aldým, dert sattým


Þehre karanlýk çökmeye yakýn
Zoruma gitti hep bir baþýma kalýþým
Çok olmuþken gülmeyi unutalý
Hýçkýra hýçkýra aðladým
Bir sen terk etmedin beni, yalvarýrým,
Býrak artýk yakamý be yalnýzlýðým!