"Hayranlığı o dereceye vardı ki; yere düştü ve kendinden geçti." -Fuzuli (Leyla ile Mecnun) |
![]() |
|
||||||||||
|
![]() Ayağa kalk. Ayağa kalk. Biraz kanadı işte.Hepsi bu. Ayağa kalkmalısın. Çok sert vurdu. Yerde kan yok. Bu iyi birşey. Seyirciler sana bakıyor. Onlara muhteşem bir son sunmalısın. Gülme sakın gülme. Bu karşındaki adama saygısızlık olur. Birazadan dağıtacağın suratı iyi tanımalısın. Kazandığını sanan bu insana saygı duymalısın. Ne kadar yorgunsun. Allahım ne kadar yorgunum. Bu dağıtacağım son surat olsun ne olur. Eve gideceğim birazdan. Yüzümü yıkayacağım. Kan içindeki gömleğimi çıkartacağım. Televizyonu açacağım. Herşeyi unutacağım. Bu boktan dünyanın boktan heykellerini, boktan kupalarını, boktan ödüllerini. Birazdan. Ama şimdi bu güzel suratı dağıtmalıyım. Birazdan nefesi kesilene kadar bu karşımdaki dirençli bedeni dümdüz edeceğim. Artık neredeyim bilmiyorum. Kardeşimi güzelce yere serdim. Garip bir sahoşluk hali. Kusacağım sanırım. İnsanlar dağılıyor. Bitti. Onlara güzel bir son sunmadım bilerek. Benim onlardan intikamım bu. Bayılıyorlar vahşete. Yaşayamadıkları bütün heyecanları bizim gibi yorgun vücutlara bakarak tatmin eden sapıklar onlar. Bilerek uzatmadım. Şimdi yürümeliyim. Bu kalabalık şehrin sokaklarında kaybolmalıyım. Yitip gitmeliyim. Benzerlerimin yüzlerine bakmadan. Oysa nereye gitsem tanır beni onlar. Garip bir saygı. Oysa ben seni ne çok sevmiştim. Boşver başka bir hayattaydı. Bugün şehir ne kadar soğuk. Dudağım sızlıyor. Kardeşim çok fena çaktı yumruğu. Birazdan çiçeklerin satıldığı sokağa gireceğim. Allahım ne güzel kokular. Zambaklar, yaseminler, menekşeler. Bu sokakta ölebilirim. Bana onu hatırlatıyor. O çoktan gitti. Unutmalısın, unutmalısın. Dolmuşa bindim şimdi. Yüzümü saklıyorum. İnsanlar bilmemeli. Hergün yüzlerce insan katlediliyor, yüzlercesi tecavüze uğruyor ama bu tiyatroyu sürdürmeli. Bu şehrin vergisini ödeyen, dürüst ve çalışkan sakinleri yüzümü görmemeli. Karanlık yüzümü. Sakin kalmalılar. Tanrım çiçeklerin kokusu hala burnumda. Parayı uzatıyorum. Anlayışlı teyze yüzüme bakmadan aldı parayı. İşte dolaşıma girdim. Para beni temsil ediyor. Yaşadığımı, çarkın dönmesi için kazandığımı. Dolmuş şoförü vitesi değiştirirken cama bakıyorum ve insan gibi yaşayacağım günleri hayal ediyorum. Tanrım çiçeklerin kokusu aklımdan gitmiyor.
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
![]() | Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2021 | © Ö.Gökhan Ergüven, 2021
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |