Soğuk bir geceydi, çok viski içmiştim. İzafiyet üstüne uzun uzun düşünebileceğim bir örneğin en şehvetli yerindeydim. Sabırlı olmamı söylerken gözlerimin içine bakan yeşil bir çift göz, bacaklarını sıkarken titrediğini fark ettiğim ellerim... Nasıl oldu da bu noktaya gelmiştim ? Uzun koridorlardan geçip, çarpık merdivenlerden yukarı doğru çıktım. Tırmandım, tırmandım; neden sigara içtiğimi düşündüm, tırmandım. Kendi içimde öyle yoğun konuşuyordum ki bi an dışarıdan duyuluyor muyum şüphesine düştüm. Sert düşmüştüm ama kafamı vurmadım. Bana bakıp hafifçe güldü, kafamdan geçenleri bilmenin verdiği rahatlığa bir de benim rezil oluşumun altında yatan engelleyemediğim heyecanımı anlamasını ekledi. Alımlıydı, almasan biri alırdı zaten. Sanki aşkın sillesini yememiş gibi rahat, kendine güveni tamdı. Kaç kişinin canını yaktın acaba o yeşil gözlerle ? Kaç kişinin içine ateş düşürdün ? Kıskançlık duymamıştım ona karşı, asla onu elde edemeyeceğimi biliyordum. Sonra omzuma dokundu:

- İyi misin ?

- Evet sen ?

- Sarhoşum.

Kapıyı açmak için anahtarları çıkardı, iki farklı insan olarak bi çok farklı özellikler gösteriyordu hareketlerimiz. Hayata dair umutları olan ben; aceleci, sabırsız tavırları asla sarhoşluk anında göstermezdim. O ise buhran dolu her şeyden kaçmak için tüm gayretini gösterirdi. Ben ondan daha heyecanlıydım, o benden daha muhtaç. Sarhoşken kapı açmaktan daha zor olan bir şey varsa o da anahtarı zor bulan bir kadına yardım etmek için gözlerinin tacizi üzerindeyken, hedefi bulup kapıyı açmaktır. Deliğe oturtup yavaşça anahtarı çevirdim. Newton bunu onaylar ki: Çekim yasası gereği, dudakların kavuşmasında ki hız oranı, kapının kapanma hızıyla orantılıdır.

- Dudaklarından gelen viski mi yoksa kokun mu beni uçuran ?

- Zaten sarhoşsun.


Kusursuz şekilde evrim geçirmiş bir yatak düşünün. Yaylarının üstüne binen her yük, kambur yapan sorunlar gibi; dik dur diyen herkes, sesten rahatsız olan komşular kadar şikayetçi.

-Bir orospu gibisin

- Adımı söyle

- Orospunun tekisin

Sigarayı neden içtiğimi hatırladım. Bazen külleri göğsüme düşer. Elleriyle hemen dağıtır. Tırnaklarında ki boyaları takip etmeye çalışırken geceden geceye, onları göğsümde gezdirmesini çok severim. Beni gerçek bi erkek gibi hissettiriyor. Tekrar bırakmam gerek, çok terliyorum.

-Ne düşünüyorsun ?

-Kilo vermeyi.

-Sağlıklı beslenmiyorsun, göbek yaptın.

-Sence çok mu terliyorum ?

- Ne düşünüyorsun merak ediyorum, bu dalışların beni korkutuyor.

Duş almam gerek, terlemeye devam ediyorum. Tepemden akan sıcak su beni temizlemiyor sanki tekrardan doğmama yardım ediyor. Neden bu hissi hissetmek zorundayım ki ? Gitmem lazım, olmaz, başka yolu yok. Zevksiz günah olmaz, hayır! Ne? Bedelsiz günah olmaz.

-Ben gidiyorum ?

-Sen bilirsin, yarın çalışmıyorum.

- Yarın işim var.

-Haberleşiriz.



Hayattan umudu olmayan kaltağın teki. Ondan nefret ediyorum, neden içime işlemeyen zevkler yaşıyorum ki? Ona acımak kendimi iyi hissettiriyordu şimdi onda kıskandığım bu normalliği... Kendini nasıl böyle kabul etti ?
Düşünmek istemiyorum.

Çarpık merdivenleri indim. Neon ışıklar, pazarlıkçı sarhoşlar, isyankar taksiciler... Neredeyim ben, nerede olduğumu biliyorum. Belki bilmesem daha kolay olurdu. Ara sokağa girdim. Hızlı adımlarla yetişmem gereken bir evim var gibi davrandım. Bunu anlayan esrarkeşler olacaktır. Elbette olacaktır. Geri dönme isteğimi bastırmaya çalışıyordum. Sinirimi bozan evde ki kanepe değildi, Gıcırdayan bir yatak benim için bir konfor ifade etmiyor.
Kanepe de bir çok teknik özellik içerir seks yapmak için. Seks yapmak. Aşk yapmak,sevişmek. Bunu mu arzu ediyorum ? Zevksiz günah olur mu ? Geri dönmeliyim.

-Neden geldin ?

- Neden gülüyorsun ? Sana bi şey sormak istiyorum.

-Neden güldüğümü mü ?

-Zevksiz günah olur mu ?

-Sen bağımlısın.

-Neden gülüyorsun ?

-Yarın işin kaçta bitecek ? Yeni yatak aldım, öğleden sonra o gelecek. Eskiyi sana götürelim mi ?

-Sende kalayım mı ?

-Adımı söyle dediğimde bana orospu deme.

-Zevksiz günah olur mu Büşra?

-Sen sevmeyi suç sanıyorsun.