Dediðin bir sözü çok beðendim o kadar ki gözlerim ýslandý o an...
Bunlarý bana ilk sen söyledin sanki yaþamýmda.
"Ben seni geçmiþinle deðil, geleceðinle görüyorum"
gibiydi, ya da ben öyle anladým.
Biliyorum geçmiþ bitti arkadaþým, geri gelmez, hatasýyla, eðrisiyle, ya da doðrusuyla geçti yarým asýr....
Þu var ben yaþamý çoðu kez yaþayarak öðrendim,
aslýnda hatalarýmý yaþayarak deðil de
baþkalarýnýn tecrübeleriyle öðrenip yapmamak isterdim.
Ya o baþkalarýný bulamadým,
ya da ben dinlemek istemedim.
Bir zamanlar baþýmda kavak yelleri esti,
her þey tozbembeydi.
Yaþayarak toz pembenin zaman zaman karardýðýný ,
ya da ben öyle görmek istediðim için karalarý tozbembe gördüðümü öðrendim.
Yýllar geçtikçe pembeden vazgeçtim,
maviyi seçtim....
Her þeyi mavi görmek istedim,
En güzel mavimi de senin ýþýðýnda
buldum.
Bunun adý ne ?
Arkadaþlýk mý ?
Sevda mý ?
Sevgi mi ?
Sevgiyi, sevdayý, yaþadým ben
bu kez neden farklý ?
Yüzünü görmediðim gözlerine bakmadýðým birine
nasýl bu kadar deðer veririm ?
Bunun adý ne ?
Önce arkadaþým
Sonra dostum
sevdiðim, gizemim olan sen
þimdi neyimsin?
Bildiðim þu ki iyi ki varsýn,
iyi ki yaþamýmdasýn.

Yaþam pýnarým mýsýn,
içmeli miyim suyundan ?
Yaþamalý mýyým seni seninle
doya doya, kana, kana ?

Nesrin Göçmen
09 / 02 / 2003