Gözlerim yorgun. Bedenim halsiz. Ruhum ölü. Ben desen iyim iþte öylesine. 1 saniye geçiyor hayatýmdan 1 saatten farksýz. Gün ay hesabýda buna nazaran öyle yavaþ geçiyor iþte. Mevsimler geçti. Ayný hikaye bir daha yazýldý. Yaz bitti, sonbahar geldi ve ayrýlýðýda getirdi yanýnda. Yorgunum. Kýþý çýkartabilirmiyim bilmiyorum. Gerçi ben yaþamýyorum. Ama artýk her gece ama her gece öpmekten yoruldum. Þimdiye kadar tam 37 kere öldüm. Ve gün geçtikçe birer artarak ölüm sayýmý sonunda tamama erdirecem. Ama gerçekten çok yoruldum. Her gece bütün herkesin uykuya dalýp, koca evde bir baþýma kalýp acýmý yaþamayý beklemekten yoruldum. Boðazýmýn düðüm düðüm olup çözülememesinden. Baþladýðým iþlerin hepsini býraktým biliyor musun? Hemde her þeyi býraktým. Artýk hiçbir þey umrumda deðil. Çok yabancýlaþtým kendime. Ben her gün seni görüyorum. Sende beni görüyor musun? Ama sabah olunca keþke uyanmasaydým diyorum. Sonra akþamý iple çekiyorum. Gece olsa uyusam, bir saniyeliðine dahi olsa seni rüyamda görsem. Sonra bir yýldan farksýz olan bir gün geçiyor. 1 gün ne kadar da uzunmuþ aslýnda. Bitmek bilmiyor. Akþam oluyor. Saatler iyice bir yavaþlýyor. Ömür geçip gidiyor aslýnda, bunun farkýndayým. Üzüldüðüm bir þey daha var ki o da geçen ömrüm sensiz geçince bin kat daha yavaþ geçiyor. Bütün acýlarý her saniye bütün ruhuma ve bedenime sindire sindire yaþýyorum. Ve sonra gece geliyor. Her kes çok mutlu. Herkesin her þeyi yolunda. Seninde her þeyin yolunda. Mutlusun. Bak o her zamanki arkadaþlarýn yine yanýnda. Onlarla vakit geçiriyorsun ama ben gittiðim zamanda da, sen benden gittiðin zamanda da yalnýzým. Her zaman olduðu gibi bir baþýmayým.

Bütün bir dünya sanki bizi biliyor, ne kadar çok üzüldüðümü biliyor ve Bir kez daha vuruyor. Ve ben bundan gocunmuyorum. Çünkü beni çok sevdiðini söyleyen, asla gitmeyeceðini söyleyen sen, beni kaç defa öldürdün, dünya vurmaktan çekinirmi. Çok özledim.. Ben seni görmeyi çok özledim. Gücüm kalmadý. Dayanýlmasý çok zor bir hasret içinde kývranýp duruyorum. Önceden gökyüzüne bakýnca çok mutlu olurdum. Seni düþünürdüm her zaman ki gibi. O benim derdim. O beni çok seviyor. O benim, sadece benim. Bu kadar insan içinde sadece beni seviyor. Ve öyle seviyor ki herkesten ve her þeyden çok seviyor. Haykýrma isteði gelirdi bu duygularýmý etrafýmdaki kalabalýklara. Ama sadece öyle olduðunu zannediyormuþum farkýnda deðilmiþim. þimdi aðlamamak için bakmak zorundayým gökyüzüne. Düðümlenen boðazýmýn düðümlerini açmak için bakýyorum. Aslýna bakarsan açmak istemiyorum. Çünkü bende kalan tek þeyin bana ömür boyu yadigar býraktýðýn acýlar olacak. Onlarýnda gitmesini istemiyorum. Her þey gitti. Bir tek o acýlar kaldý. Çok özledimm. Ve çok piþmaným. Seninle beraberken, yüzüm yüzündeyken, ellerin elimdeyken, gözlerin gözlerimdeyken gözlerimi kýrpardým. Çok piþmaným gözlerimi kýrptýðým için.

Geçen günler yadýmda deðil artýk. Öylesine geçip gidiyorlar. Sanki her þey yolundaymýþ gibi birde zaman denen þey iliklerime iliklerime iþliyor resmen. Zaman diyorum sesleniyorum, neden böyle acýmasýzca yavaþ geçiyorsun? Zaman ya iþte cevap vermiyor, öylece geçip gidiyor. Sonunda sokaklar geldiler koþa koþa. Sen nerdesin diye sordular bana. Hele o kaldýrýmlar varya, kafama kafama vurdular. Çok özlediler beni zannettim. Ama yine yanýlmýþým. Meðersem sonbahar gelmiþ ya, onlarýda hüzün kaplamýþ. Beklemiþler ki gelip kederimizi silsin, aþktan sýkýlan þu ukala sarý yapraklarý temizlesin üstümüzden. Kar geliyor malum. Her taraf bütün bir çýplaklýðýyla kefenini giyeceði zamaný bekliyor. Rüzgarýnda bundan haberi var demek ki. Yoksa böyle delicesine esmesinin baþka bir sebebi olamaz. Belki de vardýr. O da köþe bucak ölümden kaçýyordur son sürat. Ama gerek yok ki buna. Ölüm bir bitiþ deðilki bizim dinimizde. Sahi rüzgar hangi dine mensup? Müslüman olsa cahillere fýrtýna olup esmesi lazým, Hristiyan olsa sevgiden yoksun olanlara fýrtýna olmalý, yahudi olsa katilleri tufanýnda yok etmesi lazým... Ama öyle deðil. Bütün hepsini yerle yeksan ediyor. Evet iþte buldum. Ateist olmalý bu rüzgar. Ama ateistleri de savuruyor bir o yana bir bu yana. Sahi dini ne bu rüzgarýn, güneþin, topraðýn...

Deniz çarþaf gibi görünmüyor önümde. Acayip bir derecede sinirlenmiþ olmalý kýyýlarý böyle amansýzca dövüyor. Martýlarýn feryatlarý bütün sahilleri sarmýþ vaziyette. O da nesi. Karþýda büyükçe bir Yunus. Sahildeki insanlarý selamlýyor adeta. Herkes eline aldý telefonu ve resmini çekiyorlar. Bazýlarý canlý yayýn bile yaptýlar. Birkaç asosyal dünya fenomenide varmýþ canlý yayýn yapanlarýn arasýnda. Bütün kýzlar peþinde koþuyorlar benliðini asosyal medyaya satmýþ olan karakter ve kiþilik yoksunu olan fenomenlerin. Ve bir þimþek daha çakýyor. Ardý sýra gök gürültüleri kesilmiyor. Amansýzca bir savaþ meydaný gibi. Aradan 5 dk geçmedi ki o koca Yunus kýyýya vurdu. Yorgunluðu gözlerinden okunuyordu. 5dk önce gösteri yapan Yunus ne yaþadýda böyle kendini kýyýya vurdu. Ve yine insanlar sahneye çýktý. Þimdide ölüsünü paylaþýyorlar o sahte dünyada. Ve biraz zaman sonra artýk herkes çekildi. Hatta deniz bile. Güneþ bile gözükmeye baþladý uzaktan ufukta. Olan Yunus ve kýyýlara oldu galiba. Kýyýlar dalgalardan dayak yedi, Yunussa canýndan oldu. Ah iþte bir umut dedim yunusun yanýna indim ama nafile. Biraz önce hayvan sevgilerini asosyal medyaya duyuran, yunusun öldüðünü takipçilerine aðlayarak anlatan fenomenler beni izliyorlar. Þimdide beni hayvansever olarak tanýtýyorlar adý saný belli olmayan hatta gerçek olup olmadýklarý belli olmayan takipçilerine. O sýra bir ses duydum. Yunus konuþtu. Dediki bak arkamda bir tane daha Yunus var, o benim sevdiceðim. Beni terk edip gidiyordu. Ne yapýyor þimdi. Orda mý gitmiþ mi? Anlam veremedim. Denizde gözlerimi gezdirdim. Ve bir Yunus takýldý gözüme. Suya girip girip çýkýyordu. Çok endiþeli olduðu her halinden belliydi. Evet orda dedim, seni gözetliyor. Çaðýr gelsin dedi. Büyük bir çýðlýk þeklinde baðýrmaya hazýrlanýyordum tam ki Yunus durdu beni ve dediki, ne yapýyorsun sen el iþareti yap gel diye, baðýrmaya ne gerek var. Seven senin sessizliðinden de anlar dedi. Bende gel gel yaptým elimle. Uça uça geldi ve yarýsý kýyýda yarýsý denizde olan yunusa sarýldý. Denize çekmeye çalýþtý ama nafile. Aðlamaya baþladý. Dayanamadý kýyýya vuran Yunus ve döndü diðer yunusa. Ya gülüm, senin bana geri dönmen için illa ölmem mi lazým? Ben senin için yaþamayý göze almýþým dedi. Sonra beni selamladýlar ve uçsuz bucaksýz denizde yüzmeye baþladýlar. Onlarý izlerken dalmýþým, birden alkýþ sesiyle irkildim. Arkama döndüm, anlam veremedim ne olduðuna. Meðersem beni alkýþlýyormuþlar. Öylece koþarak uzaklaþtým insan görünümlü Ýnternet modemi gibi dolaþan yaratýklarýn yanýndan. Sonra yine baþbaþa kaldým yalnýzlýkla. Her insan yalnýzdýr aslýnda ama bazýlarý daha yalnýzdýr...