Bu ülkedeki her türlü “izm” bir kanser tümörü gibi insanlýðý yeyip bitirmeden insanlarýmýzýn kendine gelmesi lazýmdýr. Her türlü inançsýzlýðýn karþýsýna inançla çýkýlmalýdýr. Çünkü bütün “izm”ler inancýn zayýfladýðý inkâr alanlarýnda yetiþen bir düþünce mantarýndan baþka bir þey deðildir. Asýl afyon din deðil, “izm”lerdir. Hem de güneþin, yaðmurun altýnda ve toprakta yetiþmiþ olan afyon deðil laboratuvarlarda, deney tüplerinde, karanlýk köþelerde, öç ve hýncýn gölgesinde elde edilmiþ sentetik afyon…

Bakýlýnca ülkemizdeki Marksist düþünceye sahip Türklerin hiç biri ne iþçilerin arasýndan çýkmýþlardýr, ne de köylülerin. Zaten bu sýnýflarýn arasýndan çýkmalarý da mümkün deðildir. Zira Türkiye’de iþçiler hâk istemektedir, hiç birinin kolektivizm ve Marksizm istediðini ne gören, ne de duyan vardýr. Köylü de topraðýnda yetiþtirdiði ekinini, daha verimli hale getirmenin peþindedir. Topraksýz olaný toprak isterken bile yurt ekonomisine anonim bir birim olarak deðil, kendi baðýmsýzlýðýný koruyan, þahsiyetinin direkt tesiri altýndaki sýnýrlarla çevrili özel mülkündeki çalýþmalarýyla alýn terini deðerlendirmek isteyen bir tutum içindedir. Türkiye’deki Marksistlerin, solcularýn, devrimcilerin hepsi topraða, iþe, alýn terine ve emeðe, esere, þahsiyet çilesine uzak insanlardýr. Bütün etkisini milletlerarasý gizli siyasi faaliyetlere borçludur. Hepsi de yurt ve kültür sevgisinden mahrum marjinal bir gruptur. Tek kazançlarý açýk veya gizli, dolaylý veya doðrudan doðruya devlet veya millet parasýdýr. Bir de milletlerarasý gizli kaynaklar. Bir ülkeyi batýrmak isteyen Avrupalýlarýn þeytanlýklarýnýn hangisini sayalým bilmiyorum ama bilin ki onlar bir ülkeyi batýrmak istiyorlarsa, o ülkede ilk yaptýklarý þey böyle bir grubu oluþturmaktýr. Milletlerarasý ihtilalcýlar, sözüm ona camiacýlar da arka planda bu tür insanlarý her yönüyle idare eder yönetirler. Durmadan onlara taktik ve strateji öðretirler. Ahlaklarýnýn tek prensibi ise kaypaklýktýr. Bilgi, kültür, edebiyat yerine hepsi de demagojide birer ustadýrlar. Ýnançsýzlýklarý onlarýn kimliðidir. Tarihi küçümserler insan ve tabiat sevgileri zerre kadar yoktur. Ýþleri güçleri zihin karýþtýrmak, ufuk karartmaktýr. Ufku ve zihni karýþan insanlara ülkedeki geliþen olumsuzluklarý göstererek herkesin geleceðinin kapkara olduðunu göstermeye baþlarlar. Sonra alkol yapraklarýyla yýkanan gazeteleri çirkeflik dalýnda bir numara olan TV’leriyle ne kadar “izm” var ise onu kurtuluþ reçetesi olarak pompalamaya baþlayacaktýr. Dillerinin altýndaki bakla “umutsuzluk”tur. Halka anarþist veya ihtilalcý bir doktrini tek kurtuluþ çaresi olarak sunarlar. Asýl dinleri dinsizliklerinin kaynaðý olan propaganda ve reklam ile en ufak deðeri bile bulunmayan kalemleri o ülkenin tek övüncü gibi göstermeyi baþarýrlar. Batý basýný bu yolda onlarýn her zaman yardýmcýsýdýr. Batýyý daima þahit olarak gösterirler. Tezattan tezada düþmekten hiç kaçýnmazlar. Çünkü onlar hakikatin þahitliðini çoktan unutmuþ ve reddetmiþlerdir. Memleketin düþünce, edebiyat, kültür, aksiyon ve askerlik alanýndaki deðerlerini hep görmezlikten gelirler, bir yokluða mahkûm ederler. Bir deðer bin güçlükle kendine kabul ettirmiþse hep birden ona yüklenirler. Onu çürütmek için yapmayacaklarý çirkeflik yoktur.

Deðerli Okuyucu,
Ülkemizdeki ve Ortadoðu’daki asýl sorun ve dert tam olarak budur iþte. Maalesef kendi entelektüelinin iklimini ve baskýný henüz kurulamadýðý için bunlar böyle at oynatabiliyorlar. Sabýrlý inceleyiciler henüz yetiþmemiþ, gelmemiþtir. Peþin hükümleri, kültür karamuklarýný ayýklayabilecek yiðit oðlu yiðitler henüz gözükmüyor…
Ülkemizde ki terörün asýl kaynaðý ve Ortadoðu’nun makûs trajedisini ciðerinin en derin noktasýndan soluyan kalemlerimiz henüz belirmemiþtir. Kýlýçtan keskin üslup, kýldan ince düþünce doðum sancýsýný henüz kalplerimize salmamýþtýr. Saðcý düþünce henüz çocuk olduðu için solcu taktik ve stratejinin kirli oyunlarýna gelebilmektedir. Zaman zaman solcularýn, devrimcilerin, camiacýlarýn hedef þaþýrtýcý, dikkat kaydýrýcý taktiklerine kanarak kendi deðerlerini seçme hususunda müthiþ güçlük çekmektedir. Ama bunlar geçecektir. Köksüz, yurtsuz, sevgisiz inançsýz tüm akýmlar bir gün bütün etkisini kaybedince, yerli kültür ve aksiyon, yeniden varoluþun þahdamarýnda duran tüm taktik ve hamleler de kendi özüne dönecektir.

Zira hiç kimse Ýslam'ýn sesini kýsamayacaktýr. Kýssada kimseye en küçük bir fayda saðlamayacaktýr. Kýsmaya çalýþanlarýn da er ya da geç sesinin kýsýldýðýna, halk arasýnda minicik bir deðerinin olmadýðýna hep birlikte þahit olacaðýz. Bilinmeli ki gelecek Ýslam’ýndýr. “Ýzm”lerin deðil. Göreceksiniz önümüzdeki yýllarda bütün “izm”ler, týpký ateþin önündeki kar gibi eriyip gidecektir. Yeter ki özümüze dönüp, inancýmýza sýmsýký sarýlalým…