BENCÝLLÝÐÝN RÜZGARINA KAPILMAYIN

Ýnsan oðlu neden bencillikle vedalaþma yoluna gitmiyor?
Hayatýmýzda yer bulan ve bizlere paylaþýmcý olmamýz gerektiðini
unutturan bir duygudur bencillik.
Bir rüzgar halini alýp insanlarý önüne katarak hiç bilmediði yollara sürükler.
Yolumu þaþýrmam iddiasýnda bulunanlarýn bile yönünü kaybetmesinde
önemli bir rolü vardýr.
Düþünmüyoruz ki bizleri esareti altýna almakta olan bu duygu yüzünden
hayatýmýzda nelerden olacaðýz.
Aslýnda yapmamýz gereken bir þey var, o da bencilliði hayatýmýzdan
sonsuza kadar çýkarmaktýr.
Lakin bunu yapmak için bir türlü cesaretli olamýyoruz.
Gönül kapýmýzdan çýkarmanýn yolunu tutmuyoruz.
Eðer bencilliði hayatýmýzdan çýkarýp atsak kendimiz için doðru bir
yola girmiþ oluruz.
Doðru bir yol olduðuna inanmakta olduðumuz bu yolun sadece kendimize
faydalý olacaðý inancý ile hareket etmemiz yapmakta olduðumuz en büyük
yanlýþýmýzdýr.
Bu büyük yanlýþýmýz yüzünden önümüze deðil de havaya bakmamýz uðramakta
olduðumuz kayýplarýn önemli göstergesi olmuþtur.
Yakamýzý kurtarmak için çaba gösterdiðimiz bencillik duygusunun da
elinde oyuncak olduðumuz göz önünde bulunan tek gerçektir.
Nerede, nasýl, ne durumda olursak olalým hiç düþünmeden ilk önce yanýnda
bulunmamýz gereken insanlarýn yardýmýna koþmamýz aþikardýr.
Kendimizden ziyade bize ihtiyaç duyanlarýn yanýnda olmak vazgeçmememiz
lazým gelen birinci görevimiz olmalýdýr.
Bencilliðin yakasýndan kurtulabilmemizin yolunun yukarýda bahsetmiþ
olduðum evrelerden geçtiðini düþünüyorum.
Sizlere anlatmak istediðim evrelerden geçemememiz sýnýfta kaldýðýmýzýn
göz ardý edilemeyen örneðidir.
Bu izlenime nereden ulaþtýðýmý soracak olursanýz bunu da küçük bir
örneklendirme ile sizlere açýklamak istiyorum.
Ýzlemiþ olduðum bir TV dizisinde bir öðretmen öðrencisinin derslerde
uyuduðunu fark ediyor ve neden uyuduðunu soruyor sorusuna cevap
alamýyor.
Buna raðmen derslerinde baþarýlý olduðunu görüyor.
Bir gün sokakta o öðrencisini ayakkabý boyacýlýðý yaparken görüyor,
yanýna gittiði zaman öðrencisinin neden bu iþi yaptýðýný öðreniyor ve
ayný mahalleden arkadaþý olan bir doktorla bu çocuðun yardýmýna
birlikte koþma yoluna giriyorlar.
Çocuðun annesini tedavi eden doktorla öðrencisine yardýmcý olabilmenin
sevincini yaþamakta olan öðretmen birbirlerine þu güzel sözleri
söyleyerek bencilliði hayatýmýzdan çýkarýp atmamýz gerektiðini
anlatýyorlar.
Öðretmen doktora çok temiz bir yüreðin var kardeþim, senin yerinde
baþkasý olsaydý bu tedaviyi reddeder hasta anneyi kapýdan geri
çevirirdi.
Doktor da öðretmen arkadaþýna þu cevabý verir: O senin güzelliðin
kardeþim, sen öðrencinin durumunu fark edip bize getirmemiþ olsaydýn
biz hayatýmýza sýradan bir þekilde devam ediyor olacaktýk.
Öðrencinin ve annesinin ne zorluklar yaþadýðýný nasýl bir þekilde
yaþadýklarýna þahit olamazdýk, keþke herkes senin gibi olsa ve hiç
kimse birilerine muhtaç olmasa sözleri ile arkadaþýna teþekkür eder.
Yazýk ki bu durumda bir tek kendimizi düþündüðümüz için
etrafýmýzdakilerin yaþamakta olduðu zorluklarý görmezden gelmemiz
bizlere bir arpa boyu yol alamadýðýmýzý göstermektedir.
Demem o ki bencilliðin elini yakamýzdan çekmesi için en güzel olan þeyi yapalým.
Omuz omuza verip düþenleri düþtüðü yerden kaldýrmak attýðýmýz ilk adým olsun.
Ben bu örneklendirmeyi yaptým çünkü hayatýmýzda bu çirkin duygu öyle
bir yer kaplamýþ ki önümüzü görmemiz imkansýz bir hal almýþ.
Önümüze çekilen perdenin kaldýrýlmasý baþkasýnýn deðil yine bizim
elimizde olan bir þeydir.
Üzerimize düþen vazifelerimizi eksiksiz bir þekilde yaparsak bu
perdeyi bir daha inmemek üzere kaldýrmýþ oluruz.
Bununda yolu Rabbena hep banacýlýðý yani bencilliði hayatýmýzdan bir
daha sokmamak üzere çýkarýp atmaktan geçecektir.
Bizim hayatýmýz boyunca yapmamýz gereken tek bir þey var buda komþusu
açken tok yatan bizden deðildir sözünü benimseyerek hayatýmýza devam
etmektir.Bu güzel sözü benimseyerek insanlarýn yanýnda bulunursak bencilliðin
yakasýndan kendimizi en güzel þekilde kurtarmýþ oluruz.