Su gibi akýp gitmekte mi ayaklarýnýn altýnda,
Yüreðini delip geçmekte mi zaman?
Yetiþememekte ellerin bir ucuna,
Umarsýzca kaymakta gözlerinden zaman.
Onunla ilerlemeyince hayata doðru, farkýnda olmadan seni düþürmekte.
Ah... ile terk etmekte zaman.

Zaman; Götürüyor ayaðýn takýlsa da sürükleyerek peþinde.
Dur geçme desende de nafile, dinlemiyor ki!..
Bilinmez diyarlara yolcu ediyor,
Senide, beni de...

Ama ben derim ki:

Varsýn büyütemediðimiz çocukluðumuzu alsýn,
Gençliðimizle heyecanýmýzý çalsýn ruhumuzdan.
Varsýn bir gün kalp atýþlarýmýzý tutsun,
Nefesimizi kessin yaþamdan.
Varsýn bedenimizi topraða sersin de,
Hah!.. unutsun bizi gün ýþýðýyla birlikte batmadan...

Ey... bizden arda kalan zaman!
Biz; güzellikleri iþlemiþsek en ücra nihayetinde,
Bir kaç parçanda sevilip, getirebilmiþsek sevgimizle bütün haline,
Senden senin güzel taraflarýný koparýp, yüreðimizin ta... derinlerine saklayabilmiþsek iyice,
Masum tebessümlerle de asýlmýþsak hani onulmaz yarana;
Biz biziz zaman!
Gidince seni de varlýðýmýzla götürürüz bir yerinden.
Ve de götürür bilenler seni.
Sonra yaþlanýrsýn kendinle, yaþlanýrsýn kendine.
Halin kalmaz artýk, yorgun düþersin, takâtin de biter an gelince.

Anlayacaðýn, önce sende olanlar kalmamýþtýr içinde.
Yalnýzlýkta boðulursun da, duyulmaz sitemlerin.
Boyun eðersin sende erimeye, erir gidersin erittiklerinle.
Ve geriye hiçbir þey kalýr.
Hadi güneþ doðsun tekrar.
Hadi tekrar ay yýldýzlarla selamlasýn semâyý gecede.
Ama geriye hiç bir þey kalmýþtýr ya,
Vakit yoktur artýk sevgiye, sevgi yoktur artýk vakte...