Elbette üssel devinmeli eylemler gibi uzay zamaný açan olgularýn temelinde de güdülerimiz, egomuz veya korunan bedenle “yalýtýmýn yasalarý da” bu kapsamdaydý. Kiþi kolektif alanýn çekirdeðiydi. "Kolektif alan nüve etrafýnda çekirdeði koza gibi saran üssü durumlarýyla besleyen vs. depo enerjiydi".

Tüm kolektif biliþ, buluþ ve üretiþin, tekniðin, teknolojinin, kolektif aklýn, depo enerjili çevrimlerin, paylaþýmýn, uygarlýðýn ve insan olmakla bunca muktedirce paylaþmalarýn temelinde "kolektif baðýntýlý kolektif etkili, üssü durumlu kolektif birim zamana dek kolektif gücün kapasitesi" vardý.

Evren bir paranýn iki yüzü gibi eþ anlýydý. Ayný zamanda birlikte olup birlikte giden "ortak zaman, ortak mekân salýnýmlý sayýsal eylemdi. Sayýsal eylemli frekans deðerlerle notalar senfonisini veren parça durumlar devinmesi ile evren tüm bu belirsizlerin eþ anlý uzay zaman açýlýmýyla baþlamýþtý.

Madde de, hayat ta, sosyo toplumlar da, üreten iliþkiler de kendisine özgü seçme ayýklamalarla oluþan zorunlu olarak ortaklaþa devimli, uzay zaman mekâný içinde; kesikli sürekli açýlým turlarýna baþlamýþtý.

Eðer bir gün yeryüzündeki hayatýn her hangi biri bizim gibi üreten bir kolektif etki muktedirliði içinde olacak olursa, dünya ve türümüz ikinci bir kolektif muktedirliði nasýl kaldýracaktý? Kolektif muktedirliði (kolektif güç yeterliði) ortay koyan çevresel kaynaklarý bu açgözlülükle nasýl paylaþacaktý?

Elbette bugünkü insan egemence düþünüþ mantýðý içinde, böyle bir çözüm üretilemezdi. Her halde o günlerde türümüz yeryüzünde olmayacaktý. Kim bilir belki bu gibi bir sürü durum da üssü bir olasýlýktý!

Geçmiþ þimdiki kesikli sürekliliði verir. Akýþ içinde gerekli rota doðrultmalarý yapmak için geçmiþin geri iz imgeleriyle þimdiye geri baðlaným yapacak olan düþüncemizi pekiþmek zorundayýz. Bu tarihseli ve gerçek kalýplarý; baþlangýcýn içinde olmayan vahiy kalýplarý yerine; zihnimizin anlam kalýplarý yapmak zorundayýz.

Taþ bir kes kafanýzý kýrdýðýnda o taþ unutulsa da taþýn kafanýzý kýracaðý imge ve bilinci, sizde kalýcý oluyordu. Siz kalýcý olan bu imgelerle "aman dikkat, taþ kafanýzý kýrar, taþ ayaðýnýzý ezer" demenin geçmiþ anýlarýna dek öðrenme imgeleriyle oluyordunuz. Bu kabil kalýp öðrenme, sizden çocuklara aktarýlan mirasla bilgiydi. Bu gibi birçok bilgi kalýplarý imgeyle kalýcý ve depo enerjiye dönüþüyordu.

El, gerçek bilgi kalýplarý olan geçmiþteki kolektif kalýplý imgelerin yerine vahiy diye konacaktý. Ýlahlar, somut, üreten gruplarýn kendisiydi. Ýttifak içinde ilahlarýn kendi aralarýnda cinsel temas yasaðý vardý. Bu yasak nedenle ilahlar totem gruplar gibi kendi aralarýnda cinsel iliþki yoluyla, saf ve etnik olarak çoðalamadýlar.

Etnik olan, üretim yapan, bir iradesi olan ilahlarýn saf olarak çoðalamamasý nedenle ilahlar öldükçe ilahlarýn ittifak içinde sayýsý giderek azaldý. Saf ilahýn sonuncusu da ölünce saf ilahlar kayboldular.

Ýlahlarýn yerinde ise týpký ilahlar gibi birçok ilaha ait iþleri bilen ve birçok ilaha ait üreten mesleklerin ittifak iradesine sahip; melez görünüþüyle ÝNSAN kalmýþtý. Ýnsan ilahlarýn meleziydi. Ýlah ittifaklý süreç insan melezliði içinde akýp giden kolektif imajlara dönüþmüþtüler.

Köleci ittifak, ilahlarýn eseri deðildi. Ya kimin eseriydi? Ýttifaký kapasiteyle üreten, ittifaký iradeyi kullanan tamahkâr insan düþüncesi içindeki kiþileþmiþ El tasýmýnýn eseriydi. Geçmiþte kaybolmakla kolektif hafýza içindeki ilah imgesi insan söylemli vahiy tuzaðýyla ilah imajýna dönüþmenin eseriydi.

Ýç iliþkili cinsel soy kesikliði nedenle ilahlar yok olmuþtu. Ama ittifaký ortaya koyan, üretim yapmayý öðreten, üretileni ve doðada olaný herkesle paylaþan melezine insan adýný verilen iradi etkileþimlerin, ÝLAH ÝMGESÝ; insanýn hafýzasý içinde kalmakla bu imge, nesilde nesle aktarýlan kolektif mirasýn kolektif kültürüne dönüþüyordu.

Köleci sistem içindeki ilk El tasarýmcýlarý da kolektif miras yoluyla "ilah imgesi olan bu ilah bilincini" edinmiþler ve biliyorlardý. Totemin ortaklaþtýran tabusu, Ýlahýn ortaklaþtýran kolektif iradesi; kolektif geliþmiþliðin bu düzeyi içinde kiþi tamahýna evirilmekle El 'in mülk sahibi olmasýyla belirtilecekti.

Mülkün sahibi El 'in, kendi mülkünü dilediði kiþiye vermesi ile kolektif iyelik özelleþtirilmiþti. Bunun böyle olmadýðýný biliyorlardý. Ölen bir þeyde size de miras düþüyorsa; kiþisi tamah ve kiþisi hoþlanma üç maymunu oynuyordu.

Çünkü kiþisi ego bu tartýþmalar içinde iyice köpürtülmüþtü. Böylece kolektif depolu imgeler üzerindeki ilah imgeleri El tarzý anlam kaymalarý içine geçiþti. Bencil düþünce kiþiyi toplumuna yabancýlaþtýrdý. Böylece hileci El mantýðý kolektif süreci tekilleþtirdi. Monarþin mutlak bir El mantýðý iradesine dönüþtü.

Kolektif insanýn gözündeki ilah imgesi, köleci sistem içinde tekil bir kiþi sahiple olan mantýkla mutlak El iradesine dönüþmüþtü. Tuzak, hile, vahiy olmayýp, kendi tarihsel ve gerçek geri baðlanýmýyla olan bir bilgiyi, birçok baðýntý içinde söyleyip kavrarsak, bilgiyi özümlemiþiz demektir.

Ýlahlar; tek biçimli kiþisi sahipli ve insan formunu anlatan tasýmlar ile El olup; vahyi söyledi. Aslýnda El ‘in bu söylemler gerisinde El mülk vereceði Ýbrahim'i, Nemrut'u, Musa'yý, firavununu seçmekle kendini söylüyordu.

Kolektif gücü sahiplenen Musa ‘lýk ve Firavunluk kendi iç geliþmesi içinde birbirine göre biraz farklý bir iþleyiþle, sömürüden kâr payý, borç sadak, zekât, ganimet daðýtmaktan doðan söylem ve anlatýmlardý. El bu tür keyfi irade sahibine dönüþen köleci mantýkla; kiþi iradesi El olmuþtu.