Nevruz Uður: Antakya’nýn “Sarýþýn Zencisi”



“öyle oldu/ sarýþýn bir zenci gibi dolaþtým aranýzda/ bir kemençe yýrtýp durdu yüreðimi/ soluðumu boyadým güneþle/ gülüþümü çoðalttým arasýnda insanlarýn/ üzünçlü mutsuz kaygýlarý olmasýn diye” / Nevruz Uður



Þiiriyle bu kadar içli dýþlý bir baþka þair tanýmadým. Her aný þiir düþünmekle, yazmakla geçiyor. Hayat þiir yazmamasý için bir dolu engel koymasýna raðmen insan þiirsiz olamaz dercesine, inatla ama özenle, þiirin geleneðini ve çaðýný bilerek yazýyor. Ýyi olaný eski diye atmýyor, kötü olaný da yeni diye almýyor. Tek eksikliði ve kendine ihaneti desem yeridir; dergilerde ve diðer etkinliklerde bu güne deðin yazdýðý kadar öne çýkmamasýydý. Çok yazdýðý halde þiirlerini yayýnlatmadan uzun süre bekletmesi de þiire olan özeninden saygýsýndan olmalýydý.

Nevruz Uður’la yollarýmýz üç yerde kesiþiyor. Birincisi, ikimizin de ilk gençliði Bafra’da geçiyor. Bafra kültüründen, duyarlýlýðýndan, suyundan, havasýndan, doðasýndan besleniyoruz. Ýkincisi, aþaðý yukarý ayný yýllarda Hatay’da bulunuyoruz. O, Amanoslar’ýn güneyinde yazýyor, çiziyor, kültür sanat çalýþmalarý yapýyor; biz de Amanoslar’ýn kuzeyinde, benzer çalýþmalar içinde yer alýyoruz. Yakýn yýllarda Ýstanbul’a yerleþiyoruz. Her ikimizde Hatay’la baðlarýmýzý koparmýyor.

Araþtýrma ve inceleme yazarý, öykücü, eleþtirmen, eðitimci, çok yönlü bir yazarýmýz Müslüm Kabadayý, bir yazýsýnda, þairimizi, Nevruz Uður’u þöyle anlatýyor:

“Amik Ovasý’na ‘bir göçmen kuþ’ olarak gelip Asi’den su içip ovaya püskürten, tarladan ekin derleyip bakkalda çocuðunda beli bükülmüþüne kadar 'söz’ü taneleyip paylaþan Nevruz Uður...”

Müslüm Kabadayý’yý dinleyelim. “Nevruz’un bana kazandýrdýðý ya da beni ayýktýrdýðý en önemli konu, geleneksel halk edebiyatý, halk þairleri inceleme ve deðerlendirme çabamý aþarak çaðdaþ þiirin, öykü ve romanýn eleþtirisine yönelmem olmuþtur.”(...) “Onun þiirleri, sanat anlayýþýyla ilgili olarak yaptýðýmýz uzun deðerlendirmelerden de onun feyz aldýðýný biliyorum. Bu noktada ortak okumalar yaptýðýmýz gibi, edebiyat-sanat dergilerindeki sormacalarý inceleyip deðerlendirmemizin önemini de belirtmeliyim.
Onun önemli ve güzel özelliklerinden biri de çevresindeki üretken kiþilere, yaratýcýlýðý zenginleþenlere, özellikle hýzla olgunlaþan genç þair-yazarlara deðer vermesidir. Birikimlerini onlarla paylaþtýðý gibi yazýlarýnda ve iliþkilerinde o insanlarý öne çýkarmasýdýr.”

Þimdi de Nevruz Uður’un dedikleri:

“Onca söz, onca emek; insana, hayata, olan sevgimizin, saygýmýzýn güvenimizin sonucudur. Eksilerimizle yerinmiyoruz, artýlarýmýzla övünmüyoruz. Sadece sevincimizi paylaþýyoruz.

Edebi uðraþýn neresinde olursanýz olun bir yerlerde birileri sizi bulup okuyacaktýr; bu artýk mümkün. Sorun ve soru þimdiden þudur; acaba o birileri yazdýðýnýzý okudukça okuyacak mýdýr, yoksa yarýda býrakýp bir daha kesinlikle eline almayacak mýdýr?

Þiire mi geldim, þiirden mi çýktým bilmiyorum; "kötü sanat iyi kalple yapýlýr" diyen filazof, keyfimce damlayan gözyaþý bunlar. Umurumda deðilsin...



Adnan Yücel’in deyiþiyle “Antakya’nýn sarýþýn zencisi” Nevruz Uður, “Daha Güzel Toplu Þiirler” adýyla, bütün þiirlerini Klaros Yayýnlarý’ndan, 2020 yýlýnda 753 sayfalýk(boyut: 16*23) tek kitapta topladý.

Kitaplýðýmda yerini alan kitabý, her elime elime aldýðýmda yeni bir þiirle hem þaþýrýyor hem de kendimi buluyorum.

Daha nice kitaplara sevgili þairim...

"Daha Gazel" adlý kitabýndan tüm zamanlarý yoklayarak gelen þiirsel

dokusunu duyarak okuyalým.

onu anýmsatan yüzlerde
bulamadým dokusunu gülüþünün
býçaðýmý gizledim usulca içimde
kýrk yýl kýrk gece düzyazýya çýktým
kýrk yýl kýrk gece mýsraya
bulamadým dolunaylarda simasýný
onsuz onu tanýdýðým gök altýnda
yürüdüm sesinini ýrmaklarýyla
ahþap sandýklarda kaneviçeydi
cihandý padiþaha yetmeyen
ömrüm vakte erceðinde daðýlan simyadýr bu
tutunduðu kilden sökülen kuyumdum
onu ýþýdým onu duydum
kýrk gün kýrk gece kazýya çýktým
kýrk gün kýrk gece ziyana

Nevruz uður;

Samsun / Bafra (1955 doðumlu) .

Ýlk Okulu ve Orta Okulu Bafra’da bitirdi, Vefa Lisesinde okudu. Arapça Dil ve Gramer - nahiv eðitimi aldý. Hatay / Antakya’ da iskancý – göçmen olarak 22 yýl yaþadý. Antakya’da üç, ayrý derginin Yayýn Yönetmenliði dahil her aþamasýnda görev aldý. Ýlk þiiri (1982 Nisan) Varlýk dergisinde yayýnlandý. Daha sonra þiir ve yazýlarý; Edebiyat 81, Yeni Olgu, Papirüs, Sanat Emeði, Evrensel Kültür, Sol, Ýnsancýl, Öteki Siz, Aðýr Ol Bay Düzyazý, Amik, Karalama, Amanos, Taflan, Temolos, Þiiri Özlüyorum, Mühür, Temren, Yaþam Sanat, Edebiyatist, Sarmal Çevrim, KE - Kartal Edebiyat, Caz kedisi ve daha birçok dergi ve gazetede yer almýþtýr.

Kitaplarý:

1 GECENÝN GÖKLERÝNDE YANARKEN SESÝM / Ner Yayýnlarý / 1988

2- HÝÇBÝR ÞEY VE BÝR ÞEY / Karalama Dergisi Þiir Dizisi (1. Kitap) / 2004

3- HATA GÜNLÜÐÜ / Þiiri Özlüyorum Kitaplýðý /2014

4- SU DAÐLARI / Mühür Kitaplarý / 2016

5- YAMALI BULUT / Temren Yayýnlarý / 2018

6- UZAÐIN TOZLARI / Kaos Çocuk Parký / 2019

7- LÝNÇ LÝRÝKLERÝ / Klaros Yayýnlarý / 2020

Yukarýda liste halinde verilmiþ ikinci basým kitaplarýyla, 2020 yýlýnda Klaros Yayýnlarý’ýndan çýkan Daha Gazel / Toplu Þiirler içeriðinde ilk basýmý yapýlan kitaplarý:

8- DAKTÝLO ÞARKILARI (9 - KISA YOL SUNUMLARI (10 - ANTAKYA PRELÜDLERÝ (11- DAHA GAZEL (12- ULU DESTANLAR (13- ÇAZ BAHÇELERÝ (14- RENKLER SÖKÜÐÜ