Þimdilerde sultanýyým bir diyarýn
Yýllar sonra gözalabildiðine mor.
En son morum en son konserimizdeydi sanýrým
Sen mor bir elbise giymiþtin menekþe gözlerinle dans etsin diye.
Saçlarýn rüzgarla eleleydi
Ama ben gözlerimi bile deðdiremiyordum.
Gözlerine bakýyordum sultanýn olamayacaðýmý bile bile.

Sana git dememiþtim ki...
Ama sen yine de bilinmezliðin gölgesine sýðýnmak istedin.
Varlýðýnda boðulmamýþtým daha...
Çok zamandýr yalnýzým.
Sabahýn o kör vaktinden beri...
Göklerin kandili tam belirmeden.
Susamýþ olduðun sabah hani?
Kadehlerin sonunun zor geldiði,
Senin acýklý aþklarýný anlatarak kahkahalar attýðýn,
Sürükleniþimizin siyaha karýþtýðý
Ýsyanlarýný ilk kez dillendirdiðin gecenin sabahý.

Ve sen gittin o sabah
Ve gözlerinde ben sen olmak üzereyken.

Sesini duymak istiyorum.
Mümkün olmayacaðýný bile bile...
Bana yakýnsýn, bir o kadar da uzak.
Resmin var karþýmda þimdi...
Kahretsin burda neden gülmüyorsun ki...
Beni kederin koynuna mý atmak istiyorsun?
Neden gülmüyorsun eskisi gibi?
Resmine dokunmak yetmiyor ki...
Odan öylece duruyor hiç dokunmadým.
Kupan her zaman býraktýðýn yerde,
Masanýn üstünde yani...
Gitarýn da kitaplýðýnýn yanýnda...
Gelmiyorsun koþarak yanýma eskisi gibi
Neden? Neden?

Gömmek seni.
Ama nereye?
Boþ bir yürek mezarlýðýna mý?

Çok sözüm yok terkediþine dair...
Suçlularý vurmak da hiç iþime gelmiyor.
Ancak içimdeki kan dökme isteðine gem vuramýyorum!
Elimde bir silah...
Oyunu senin gibi oynamak istiyorum sahnede.
O soðuk þeyi küçücük ellerimle küçücük beynime dayamak...
Senin gibi...
Senin gibi gülerek...