MELEKLER ÞEHRÝ

Gecenin bir yarýsýnda uyandý. Saatine baktý 02:45.Halbuki bu saatte pek uyanmazdý. Bir el boðazýný sýkmýþtý sanki. Kalktý, evin içinde dolaþmaya baþladý.
Birer birer odalarý açtý, baktý bir ses bir gölge aradý. Bulamadý,kolundaki saatin tiktaklarý, içindeki çarpan kalbin dýþýnda ses yoktu etrafta. Yataðýna döndü, baþucunda duran bardaktan bir yudum su aldý. Hala ürperiyordu. Neydi gecenin bu saatinde onu ürperten, tedirgin eden.Uyumaya çalýþtý, bir o yana
bir bu yana. Olmuyordu, yastýðýyla yaptýðý kavga boþunaydý. Galip gelen gece oldu.

Baþladý geceyle konuþmaya. Bulmuþtu, az ötesindeydi iþte... Melekler Þehri (CÝTY OF ANGELS)... Camdan vuran ýþýk üzerinde harikalar yaratmýþ, tavanda renkli
gölgeler oluþmuþtu. Gülümsedi, bulmuþtu iþte. Açtý bilgisayarýný, cd surucusune koydu ve film baþladý.

Küçük Kýz : Melekler rüzgarý hisseder mi?

Melek : Hisseder ama sizin hissettiðiniz
anlamda deðil.

Küçük Kýz :Peki meleklerin kanatlarý var mýdýr?

Melek : Evet küçük kýzlarýn

Küçük Kýz : Rüzgarýn dokunuþunu yüzümde
hissedemedikten sonra kanatlar ne iþe yarar.?

Melek : .....................


Düþündü , düþündü çok takýlmýþtý bu sozlere. Ne zaman Mavi' yi düþünse, üzülse aklýna gelir olmuþtu. Tam da
o anda kulaðýnda çok sevdiði naðmeler olmaz mý?(emilia Twist of fate) onun da öyküsü ilgicti. Bir filmden bir klibe gitmiþti aklý. Kýz melekdi yine, kanatlarý vardý üstelik. Sevgilisini görüyor, ona
dokunmak istiyor, ama olmuyordu. Sevgili bir tüy buluyor, bakýyor geçiyordu. Melek kýz aðlýyordu, o da rüzgarýn dokunuþunu hissedemiyor, Melekler Þehri' n de yaþýyordu.

"hay allah" dedi kendi kendine yine. Saatine baktý tekrar sanki zaman çok umurundaydý o an. " Daha sabaha
çok var" dedi. Film devam ediyordu. Gözyaþlarý kendiliðinden akýyordu. Ruhunun ikizi olduðuna inanýyor ama
ona ulaþamýyordu. Bir yerlerde geceyken, bir yerlerde sabah oluyordu. "Kaderi zorlamamak lazým" dedi kendi
kendine. Kapattý bilgisayarý, kitabýný aldý uzandý yataðýna. Müziðini açtý, geceye , þiire daldý. Yeni güne yeni duygularla çoktan geçmiþti.

Birden uyandý. Þaþýrdý, çoktan sabah olmuþtu. Elinde karýþmýþ bir kitap, kulaðýnda teki kalmýþ kulaklýk.
Kalktý telaþla yataðýndan. Öyle ya çok iþi vardý. Koþuþtururken gözüne telefon çarptý. Yanýp sönen iki iþareti þaþýrdý. Þaþkýnlýkla açtý, mesajý dinledi.

- 02:45 biliyorum uyuyorsun. Bilmeni istedim. Melekler Þehrini izliyorum þu an. Keþke yanýmda olsaydýn. "

- 03.15 Son kez rahatsýz ediyorum. Az önce "twist of fate" dinledim. Seni düþündüm yine, ÝKÝZÝM ÝYÝ OL, GÜL
OLUR MU?

Hayret etti kendi kendine. Gece þaþkýnlýkla bakmayý unutmuþtu. Ürperti oradaydý iþte... Maviydi, geceydi, kaderi zorlamamýþtý. Mavi onu yalnýz býrakmamýþtý. Nefesini tuttu, derin bir iç çekti. Ah dedi ah Mavi sen yok musun! Gündüz yaþayan gece melek olan.


Kapattý, fiþini çekti telefonun. Giyindi, arabaya bindi, bastý gaza. Bir çýkýþ, ani fren sesi.
Gülümsüyordu, oradaydý iþte. Maviye bakýyordu ama olamazdý. Rüzgarý hissedemiyordu. döndü arkasýna
baktý, sadece iki tüy vardý. Gerçek olmuþtu aðlýyordu MAVÝ. Oysa o hala gülümsüyordu. Kulaðýnda hala
telesekreterdeki sesi vardý.

-ÝKÝZÝM ÝYÝ OL, GÜL OLUR MU?